Vesturland - 03.11.1927, Side 3

VESTURL'AND.
3
1 Karimannaföt,
Unglingaföt,
I Drengjaföt,
Vetrarfrakkar,
Matrosafrakkar,
1 fæst iivergi betra eöa ódýr-
| ara en hjá
Brauns-Verslun.
og skrílslegl oröbragö dómarans
nijög á óvart?
Jú. Eftir viðtal okkar i réttinum,
er eg gaf skýrslu mina áður um
daginn, gat eg fyrst í stað enga
skynsamlega skýringu fundið á
þessari framkomu dómarans. Og
hefði eg ekki verið búinn að vera
áður við nokkur réttarhöld hjá
honum, hefði eg tæplega trúað að
hann væri alls gáður.
Vesturland telur þetta Hnífs-
dalsmál svo alvarlegt, að ekki sé
forsvaranlegt að um það fjalli til
rannsóknar né dóms aðrir en þeir,
sem til þess eru mjög vel færir.
Nú vill blaðið leggja það undir
dóm bæði sértróðra manna og al-
mennings, hvortforsvaranlegtmuni
að ætla slikt vandaverk manni,
sern fyrirfram kveður upp úr með
það, hverja hann ætli að dæma
og til live mikillar refsingar, i mál
sem fjölmargir menn eru við riðn-
ir; manni, sem gefur þá ástæðu
fyrir þvi, að hann vill einangra
einn mann, að hann ætli að pína
hann til sagna; manni sem ber-
sýnilega hefir í ráðum með sér
um alla rannsókn og meðferð
málsins, þá, sem sterkiega og
grunsamlega eru við málið riðnir.
Og þegar hér við bætist alt
það látæði mannsins i orðum og
atferii, seni lýst ltefir verið — þó
að litlu leyti — hér í blaöinu, og
sem hægt er að leiða að sönn
vitni hvenær sem er, virðist full
ástæða til að leita álits sérfróðra
manna um sálarástand hans.
Meira.
Lýgi og rógi hnekt.
í greininni „Stakkaskifti“ í sí8-
asta tbl. Skutuls getur síra Guðm.
Guðm. þess, að eg hafi verið ráð-
inn ritari rannsóknardómarans,
(H. Júliussonar) við yfirheyrslurn-
ar í Hnífsdalsmáliml, eu svo ver-
ið leystur frá starfinu og annar
settur í staðinn.
Þetta er auðvitað satt.
En síra Guðm. Guðm. hefir að
gömlurn vanda kunnað betur við
að færa þessa frásögu srna i þann
búning lyga og rógburðar, sem
honum er svo eiginlegur, að furðu
ætti að gegna um tnann kominn
á lians aldur. Hann ætti þó að
muna, að það er taliö of seint að
iðrast eftir dauðann.
Allur þorri manna hér nærlendis
kannast við síra Girðm. Guðrn.
og blaðamensku hans, og er því
óþarfi fyrir mig þess vegna að
svara þessum lygum hans; 'en þó
ekki væri nema vegna preststitils-
ins sem ennþá er klíndur við þenn-
an uppgjafa drottins þjón, gætu
ef til vill einhverjir úti um land
glæpst á þessu skrifi hans og lagt
trúnað á, og þessvegna skal eg
hérmeð lýsa yfir því opinberlega,
1. að síra Guðm. Guðm. lýg-
ur því vísvitandi upp frá rótum,
að eg hafi boðið rannsóknardóm-
aranum (H. Júlíussyni) brennivín.
Eg hefi aldrei boðið nefndum
dómara brennivín eða annað á-
fengi, og verður því alt mas síra j
G. G. utanurn þetta brennivin einn
samanhangandi lygavefur.
2. Þá lýsi eg síra Guðm. Guðm.
vísvitandi Iygara að öllum dvlgj-
uni lians út af því er eg hætti
ritarastarfiuu, og sem bæði eru
illgirnislegar og meiðandi i minn
garð, þar sem hann fullkomlega
gefur i skyn, að eg hafi sagt frá
því, er gerðist í réttarhöldunum.
Eg sk'ora liérmeð á sira Guðm.
Guðm., ef liann ekki vill orðalaust
kyngja þvi, er eg hér hefi sagt,
að greina mér heimildarmann eða
menn sína fyrir þessum lygum. —
Eg veit, að Halldór sýslumáður
Júlíusson getu'r það ekki verið,
því auk þess sem hann veit, að
eg hefi aldrei á æfinni boðið hon-
um nokkuru dropa áfengis, þá veit
hann lika og tnan sjálfsagt, að
hann gaf niér alt aðra ástæðu fyrir
því, að „okkar leiðir yrðu aö
skilja“, eins og hann komst að
orði, heldur en lausmælgi mína,
semsé þá, að rnálið væri komið í
það horf, að hann, ef til vildi, yrði
að kalla mig fyrir rétt.
Rannsóknardómarinn veit einn-
ig að frásögn Vesturlands um
Hnífsdalsferðir hans þarf ekki að
vera höfð eftir mér (eða réttar-
vitnunum), því auk þess sem hin-
ir yfirheyrðu, Eggert og Hálfdán,
geta hafa sagt frá því sem gerð-
ist í réttarhöldunum yfir þeiitt, vai
fjöldi manna viðstaddur, þegar

Rakstur nteð R O T B A R T-rak-
vélablaði htllnægir kröfum hinna
kröfuhörðustu. Það er heimsins
besta rakvélabiaðið.
Notið
við
það
slípivélina „R0TBA8T T A N K
í heildsölu hjá Vald. Thaulow Kaupmannahöfn. Biðjið kaup-
niann yðar um Rotbart-blöð og Rotbart Tank.

Hinn 3iýi íslenski kaffibœtir
FÁLKINN.“
a
s
3
C8
©
(fl
o
A
fO
•r<
»
3
£
<
„Er það einróma álit allra þeirra
„sem reynt hafa, að hann standi
„erlendVi vöru fyllilega á sporði."
VÍSIR, 30. júli ’27.
„Þessi kaffibætir reynist mjög vel,
„og er að dómi margra kaffi-
„vandra manna og kvenna betri
„en sá erlendi. T. d. hefir „FÁLK-
„INN“ þann stóra og góða kost
„fram yfir þann erlenda, að þótt
„kaffi, búið til úr honum sé hit-
„að upp og jafnvel svo, að það
„sjóði, þá heldur hið góða bragð,
„sem „FÁLK1NN“ gefur kaffinu,
„sér jafnt sem áður. Að þessu
„leyti er Jtann betri en sá er-
„lendi.“
ALÞÝDUBLAÐIÐ, 23. sept. ’27.
HÚSMÆÐURI NJOTIÐ GOÐS AF
REYNSLU ANNARAT
Yélbátíutbyrg'ðartelags ít lirðinga vcrðiir haldinn
sivíinudaginn. ‘27. nóvember næstkomandi kl. 4
/
e. h. í þinghúsi bæjarms.
kYindaretiii samkv. félagslögunlim.
Lagahrevtingar liggja íyrir lundinum.
ísafirði 26. október 1927.
Stjórnin.
fyrst átti að fangelsa þá en tókst
ekki, og einhverjir úr þeim hóp
hafa getað sagt frá þvl, er gerð-
ist við það tækifæri.
Herra H. J. man það sjáifsagt
líka, að þegar eg kvaddi hann aö
loknu ritarastarfinu, skildum við
í fullkomnu bróðerni.
Þáð er útaf fyrir sig, að þessi
i burlvikning min kom mér alls
! ekki á óvart. — Eg varaöi rann-
sólcnardómarann við þvi strax,
áðm en eg byrjaðí störf mfn hjá
honum sem skrifari, að eg sem
íhaldsmaður og ekki síst sem fyr-
verandi skrifstofustj. íhaldsnianna,
mutidi verða illa séður í ritara-
sætinu ai hálfu andstæðingaflokks-
ins, en hanu vuíist láta sig það
engu skitta þá. Síðan fékk eg
fulla víssu fyrir því,- aö andstæð-
ingaflokkurinn, eða helstu for-
sprakkar hans, sóttu það tnjög
fast, að mér yrði vikiö frá, jafn-
vel svo fast, eftir því er eg hefi
saunfrétt, að Finnur Jónsson póst-
mcislari lókts sjálfur á hendur að
ráða ritara í minn stað — og það
áður en búið var að víkja mér
frá.
Eg geri fullkomlega ráð fyrir
að Finnur póstmeistari hafi starfað
að ráðningu eftirmanns iníns sem
sjálfboðaliðí og liafi rannsóknar-
dómarinn því ekki þurft neina eft-
irgangsinuni við hann til þéss.
En eg hefi grun uin, að það hafi
ekki verið eins mikið áhugi Finns
fyrir rannsókn Hnífsdalsmálsins,
er fékk hann tíl að sækja svo
fast, að koma mér frá' ritarastarf-
inu, eitis og brennandi löngttn
hans til að gera íhaldsflokkinn
Lér að einhverju leyti tortryggi-
legan ef hægt væri.
Vopnaburður og blaðamenska
þeirra samherjanna, Finns póst-
meistara og síra Guðtn. Guðm.
frá Gufudal, hefir hvort tveggja
löngum verið þeim samboðin og
er það enn.
1. nóv. 1927.
Jón Grímsson.
I