Vesturland - 25.11.1927, Qupperneq 1

VESTURLAND
llitstjóri: Sigurður Krisljánsson.
IV. árgangur.
ísafjörður, 25. nóvember 1927.
42. tölubtað.
ntr#l
Nýkomið í Brauns>VersluH.
Karlmanna rykfrakkar. Dömukápur og -kjólar.
Telpukápur, Barnasokkar, Drengjapeysur, Sæng-
urveraefni, Divanteppi, Borðdúkar, Enskar húfur
og margt margt fleira.
lO°/0 afsláttur af öllum vörum í
nokkra daga.
AfarmikiE utsala.
Hin vanaleg’a, góðþekta JOLAÚTSALA í
verslun minni byrjar i ösludaginn þann25. þ. m.
Margir strangar ai vönduðum tauum verða
seidir með 30°|o afslætti og jaíiivel meira ef
um stór kaup ræðir.
Mikið af vörum selsl með alt að 20°|o af-
slætti.
Herra og' drengja ytrifatnaðui’ verður seld-
ur ineð all að 150|o afslætti. Einnig' þar með
laldar kápur.
Af nýkomnum vörum verður g'efinn 10° |0
afsláttur nema um því minni kaup sé að ræða.
Þessi útsala verður óefað hin lang'besta
af öllum útsölum bæjarins.
Notið því tækifærið og birg'ið yður upp á
veturinn. Þess þarf enginn að iðrast.
ísafirði, 23. nóv. 1927;
Virðingarfytlst.
Karl Olgeirsson.
Atvinna. Góð kjör i boði.
Á næstu austurlands vetrar og vorvertíð á 60 tonna mótor-
skip, sem er í góðu lagi og sérlega ganggott, vantar útgerðarmann
á Austfjörðum nokkra vana liáseta til línuþorskveiða, einkum góða
flatningsmenn og góðan söltuuarniaun, rneð mjög góðum og vönum
skipstjóra.
Þeir sem vilja sinna atvinriu þessari, skulu hið allra fyrsta semja
við undirritaðan, sem gefur allar nánari upplýsingar.
ísafirði 24. nóv. 1927.
Ingólfur Arnason.
Læknamálió.
------»—
Frh.
L)ómur hæstaréttar:
Það er eigi nægilega sannað
gegn neitun kærða, enda þaö at-
riði lítið rannsakað af lögreglu-
réttinum, að kærður liafi gefið út
lyfscðia þá urn áfengi, er um ræð-
ir í málí þessu án þess að hafa
áður fullvissað sig um þörf beið-
anda á áfenginu til lækninga, og
verður því að þessu leyti að sýkna
kairða af kæru valdstjórnarinnar í
málinu. —
Hinsvegar hafa undir rekstri
málsins verið lagðir fram 3 lyf-
seðlar þannig hljóðandi:
Spir. conc. grani 210
Ætherol. Carv. gft. II
Aq. dest. gram 375,
er kærði, sem er læknir, er eigi
hefir rétt til lyfsölu, hefir gefið út
og ritað á venjuleg lyfseðiaeyðu-
blöð sín, en ekki á þau tölusettu
eyðublöð, er reglugerð nr. 59, 1.
júlí 1925 fyrirskipar að nota skuli
undir lyfseðla um áfengi, og hefir
kærði ennfremur kannast við að
hafa gefið út og látið af hendi
fleiri lyfseðla með sama og svip-
uðu innihaldi ritaða á venjuleg
eyðublöð, og að hann liafi aðeins
notað hin sérstöku tölusettu eyðu-
blöð undir lyfseðla um vín, kon-
íak og vínanda óblandaðan, eða
blandaðan vatni einu, enda hafi
han skilið ákvæði nefndrar reglu-
gerðar svo að ekki sé skylt að
nota hin sérstöku tölusettu eyðu-
blöð undir aðra lyfseðla. En þetta
er eigi réttur skilningur á ákvæð-
mn reglugerðarinnar. Svo sem tek-
iö er fram í forsendum lögreglu-
réttardómsins verður vínandi
blandaður vatni ekki talinn vera
mengaður í þeirri merkingu, sem
orð þetta hefir í 3. grein reglu-
gerðarinnar þótt blandaður sé fá-
um dropum af kúmenolíu (Æth-
erol. carvi). Kærður hefir því gerst
brotlegur gegn 5. gr., sbr. 3. gr.
í nefndri reglugerð með þvi að
rita lyfseðlana á önnur blöð en
Þau, er reglugerðin mælir fyr-
ir að noía skuii undir áfeng lyf.
Og með tilliti til þess, að kærði
hefir tvisvar áður verið dæmdur í
sekt fyrir brot á fyrirmælum eldri
aðflutningsbannlaga um heitnild
lækna til að gefa út áfengislyf-
seðla, þykir eigi verða komist hjá
að ákveða refsing kærða fyrir
framangreind brot samkv. 17. gr.
laga nr. 15, 8. júní 1925 1000 kr.
sekt í ríkissjóð og korni 45 daga
einfalt fangelsi í stað sektarinnar
ef hún fæst eigi greidd áður en
tveir mánuðir eru liðnir frá birl-
ingu dóms þessa. Svo veröur og
samkvænit ákvæðum sötnu grein-
ar að svifta kærða heimild til þess
að gefa út lyfseðla á áfengi og
láta af hendi álengi og áfengis-
blöndu.
Kærða ber að greiða allan kost-
nað sakarinnar bæði í liéraði og
fyrir hæstarétti, þar með talin mál-
flutningslaun til sækjanda og verj-
anda í hæstarétti, 100 kr. til hvors.
Því dæmist rétt vera:
Kærði Eiríkur Kjerúlf læknii á
ísafirði greiði 1000 króua sekt í
ríkissjóð, er afplánist nteð 45 daga
einföldu fangelsi, ei sektin eigi
fæst greidd innan tveggja mánaða
frá birtingu dóms þessa. Svo er
og kærði sviftur heimiid til að
gefa út lyfseðla á áfengi og láta
af hendi áfengi og áfengisblöndu.
Kærði greiði allan kostnaö sak-
aritinar í héraði og fyrir hæsta-
rétti, þar með talin málflutnings-
laun til sækjanda og verjanda í
hæstarétti, máiflutningsmannanna
Stefáns Jóh. Stefánssonar og
Björns P. Kalman, 100 kr. til
hvors.
Dórninum skal fullnægja með
aðför að lögum.
Fyrir nokkru var þess getið,
að dómar þessir yrðu birtir hér í
blaðinu. Ástæðan er fyrst og
fremst sú, að brennivínsblaðið hér
á ísafirði birti dómsniðurstöðu
undirréttarins án forsenda. Nú
gefst almenningi kostur á að sjá
forsendur beggja dómstólanna, og
getur þá liver metið eftir sinni
skynsemi, liver þeirra stiður dóm
sinn gildari rökum.
Eins og menn sjá, fjalla dóm-
arnir um það, hvort lækninum hafi
borið að rita vissa lyfjablöndu á
tölusett eða ótölusett lyfseðlaeyðu-
blöð. Hefir læknirinn skilið svo
reglugerð þá, sem í dómunum
ræðir um, að ekki bæri að rita
lyfjablöndu þessa á tölusetí eyðu-
blöð, en hefir þó til frekari trygg-
ingar spurst fyrir utn þetta hjá
yfirmanni sínum, landlækni, sem
samið heíir reglugerðina. Svar
landlæknis er það, að skilningur
læknisins sé rétrur.
Dómun uudirréttarins byggist á
því, að læknar verði ekki sakaðir
um það að fara eftir skilningi
yfirboðara síns á reglugerð, er
hann hefir sjálfur satnið og einn
veit, bvernig hann ætlast til að
skilin verði.
Ekki verður hjá þvi komist að
veila þvi eftirtekt, að Hæstiréttur
staðhæfir, að Eiríkur Kjerúlf læknir
hafi ekki heimild til lyfjasölu. En
E. K. hefir í höudum tilkynningu
stjórnarvaldanna um þaó, að hann
liafi heimild til að selja öll þau
lyf, er lians sjúklingar noti. Er
það enn óviðkunnanlegra að
Hæstiréttur skuli rökstyðja dóm
sinn íneð þessari staðhæfingu,
þegar það er athugað, að einmitt
þeir læknar, sem hafa heimild til
lyfjasölu, eru undanþegnir þeirri
skyldu að nota tölusett lyfseðla-
eyðublöð.
Aðstoðarlæknirinn Eiríkur Kjer-
úlf heldur því fram, að dómur
Hæstaréttar geti ekki átt við sig,
þar í lionum sé tekið fram að
liann sé feldur yfir manni, sem
ekki liefir lyfjasöluheimild.