Vesturland - 25.11.1927, Blaðsíða 2
2
VESTURLAND.
Verslun M. Magnússonar. m
Postulín, Glervara, Leirvara, (steintau) m
nýkomið. Þar á meðal ^
POSTULÍNS-HOLLAPÖR ALETRUÐ. 1
ÍÍÉlÍÍÍIIIlllllllllll
♦
♦
♦
AKR A-smjörlíki
þykir ágætt viöbit og fæst
í öllurn matvöruverslunum.
♦
♦
♦
„Á útleið“
sjónleikur í 3 þáttum eftir
Sutton Vane.
Leikfélag ísafjarðar hefir byrjaö
starfsemi sínu á þessu leikári meö
örðugu hlutverki, þar sem er „A
úlleið". Sjónleikur þessi er mjög
einkennilegur og hefir alstaöar þar
sein hann liefir veriö sýndur vak-
iö nrikla athygli.
Hann lýsir förinni yfir dauöa-
djúpiö og er hann að miklu leyti,
í samræmi við hina „spiritistisku",
skoöun á yfirförinni. Það er nijög
vandasamt verk að halda hinum
dularfulla alvörublæ yfir leiknum,
sem 'höfundurinn ætlast til aö
hann beri. Þess vegna fanst mörg-
um hið unga Leikfélag ísafjarðar
færast mikið í fang, er það tók
sér fyrir hendur aö sýna leik
þennan.
Þegar leiktjaldið er dregiö upp,
er myrkur yfir leiksviðinu.
Tónar hins undurfagra lags E.
Alnæs: Sidste reis, berst áheyrend-
uniini til eyrna og alvaran gripur
strax hugi þeirra. Svo smábirtír
og í Ijós kemur reykskáli á far-
þegaskipi og viö veitingaboröiö
stendur maður í þjónsbúningi þög-
ull og leyndardómsfullur. Svo
smákoma farþegarnir, sem ætla
aö fara með skipinu, engum þeirra
er ljóst, hvert feröinpi er lieitið.
Þeir hafa allir yfirgefið jarðneska
heiminn, en þeir hafa ekki áttað
sig á því, aö þeir eru dánir. Skap-
ferli þeirra er óbreitt og hugsun-
arháttur allur og hugur þeirra
fastbundinn við störfin og unaös-
semdirnar, sem þeir eru aö hverfa
frá.
En svo verða ýms kynleg at-
vik til þess að hjálpa þeim til að
skilja á hvaða leið þeir eru. Þau
verða þess vör, að þjónninn
Shrubby er einasti maðurinn um
borð í skipinu auk þeirra farþeg-
anna, að skipið siglir Ijóslaust í
næturmyrkrinu o. fl. — Þaukom-
ast að raun um að eftir stutta
stund eiga þau að standa reikn-
ingsskap á lífi sínu. Koma þá i
ljós ýmsir þættir sálarlifsins, sem
lýsa hugarástandi þeirri. Leiksiok-
in eru þau, að farþegarnir eru
sendir í nýjan skóla lífsins, fyrir
handan, lil þess að læra betur og
bæta fyrir það, sem þeir gerðu
illa í jarðlífinu.
Ætlun mín er ekki sú að leggja
nákvæman dóm á leik hvers ein-
staks leikanda, enda skortir mig
þekkingu á leiklistinni til þess.
Yfirleitt fanst mér þeir skilja lilut-
verk sín vel og er það fyrsta
skilyrðið til þess, að vel sé leikiö.
Sýnilega eru mjög mikil tilþrif I
leik sumra þeirra.
Má þar fyrst til nefna leik frú
jngibjargar Steinsdóttur sem er
afbragðsgóður og ber vott um
mikla leikhæfileika. Hið sama má
segja um leik frú Fríðu Torfadótt-
Ur; hefir hún oft áður sýtit það
hér á leiksviði, að hún nær tökum
á áhorfendunum. Leikur liennar
er prýðisgóður. Villingarnir leysa
Sitt hlutverk vel aí liendi, ekki
SÍsl er tillit er tekið til þess, hve
örðugt ef að gera það svo vel
fari. Margt gott má segja um leik
allra hinna ieikendanna, enda
Hjálpræðislterinn.
Munið að senda gjafir yðar til
Dorkas-sambandsins.
Fundur á mánudag kl. 8. .
margir þeirra góðkunnir á Ieik-
sviðinu áður. Sjálfsagt má þó
benda á ýmsar misfellur. En er
eg lit á leikimi í heild, lel eg að
liann hafi tekist ve! og sé leik-
félagimi til sóma. Sjónleikurinn er
áhrifarík prédikun. Hann vekur
áhorfendurna til alvarlegra hugs-
ana og minnir á útleiðina, sem
allir eiga í vændum. — Bæjar-
búar verja áreiðanlega vel þeirri
stund, er þeir horfa á hann. Leik-
félagið á það líka skilið. Miklum
tíma og fyrirhöfn er varið til undir-
búnings, hér er unnið óeigingjarnt
starf. — Leikfélagið hefir sýnt
með leik - þessum, að góðs tná
vænta af starfi þess í framtíð, og
að það þarf ekki að hliðra sér
hjá að taka örðug viöfangsefni til
meðferðar.
Sigurgeir Sigurðsson.
Leíðréttingar.
Eg sé að hlöðin hafa gert að
umræðuefni sakamálsrannsókn þá,
er Halidór Júlíusson sýslumaður
héfir liafið á hendur mér útaf ut-
ankjörstaðargreiddum atkvæðum
við alþingiskosningarnar hér í
Hólshreppi síðastliðið sumar. Og
er það í sjálfu sér eðlilegt og
ekkert viö því að segja, þó blöð-
in ræði slík ntái, en æskilegt væri
allra liluta vegna, að blöðin öfl-
uðu sér sein gleggstra heimilda
fyrir því, sem þau flytja um þetta
og skýrðu rétt frá atburðunum,
eins og þeir hafa gerst og ger-
ast, án tillits til þess, hver í lilut
á. Sérstaklega unt þau atriði sem
þýðingu hafa fyrir málið. Eg hefi
rekið mig á að nokkur misbrest-
ur er á þessu, og leyfi mér hér
með að leiðrétta nokkur slík at-
riði.
Morgunblaðið skýrir frá 9. þ,
m. á þessa leið: Maðurinn þ. e.
vitnið Sigurður V. Magnússon,
kom fyrir rétt í dag, setn muu
vera 8. þ. m. og tók þá aftur
íratnburð sinn í gær. Þetta er
rangt að því leyti, að hann breitti
íratnburði sínum strax í réttinum
þ. 7. þá er dómari benti honum
á, að hann mætti búast við, að
taðfesta framburð sinn með eiði,
enda komu þau hjónin alls ekki
fyrir rétt þann 8.
Þá flytur sama blað þann 10.
grein með undirskrift „Finnur" og
stendur þar meðal annars, að eg
hafi sagt þau hjónin (S. M. og F.
F.) bæði óskrifandi. Þetta er alger-
lega rangt. Eg var ekki um það
spurður og lagði því, eða legg á
það engan dóm. End-a hefði það
verið mótsögn við þann framburð
i minn s. d. að eg myndi ekki til
að staðhæfa neitt um það hvort
þau hcfðu sjálf uudirskrifaö fylgi-
bréfin eða ekki, nú mun það upp-
lýst að þau liafa ekkert á þau
skrifaö.
Þá flytur Tfrninn þann 12. þ.ttt.
grein með yfirskrift: Kosningaföls-
unin. Uppreist í Bolungarvík.
Þar er skýrt frá því, að þá hafi
orðið utntal um tryggingu fyrir
nærveru hreppstjórans eða gæslu-
varðhald. Þetta er óskýr frásögn
og að miklu leiti röng. Um trygg-
inguna er það, að hún var ákveð-
ið heimtuð og það innan mjög
takmarkaðs tíma. En með gæslu-
varðhaldið er öðru máli að gegna.
Það kom nefnílega alls ekki til
tals í réttinutn, hvað þá aö það
væri nokkurntíma úrskurðað, eða
tnér birt. Að öðru leyti hirði eg
ekki að fara neitt út í þá afstöðu,
er blöðin hafa tekið til málsins,
eða um það flutt, að sinni.
Kristján Ólafsson.
Leikhúsið.
Á útleið.
Ekki neita eg því, að eg fór
með hálfgerðum kvíða í leikhús-
ið. Kvíða fyrir því, að eg tnuttdi
verða sjónarvottur að óförum
okkar ísfirsku leikenda. Því, satt
að segja liugði eg, aö hér hefði
Leikfélagið ekki ætlað sér af.
En kviði miim minkaði skjótt,
strax í leiksbyrjun, og í leikslok
hafði hann breysl í undruu.
Mér fanst það stórfurða liversu
hér var frá gengið, því það er
„GREr-hreifilliim
fullnægir öllum kröfum, sem gerð-
ar verða til fyrsta flokks nýtísku
mótors, fyrir þilskip og báta.
Verðið' sanngjarnt. Fáið verð-
lista og leitið tilboðs hjá um-
boðsmönnum.
áreiðanlega vandaverk að sýna
„Á útleið“, svo að vel fari.
En, að einum leikanda undan-
teknum, leystu þeir allir hlutverk
sín mjög sómasamlega af hendi,
og sumir ágætlega.
Kvenfólkið jók sérstaklega hróð-
ur sinn. Og ungfrú Sigrún Magn-
úsdóttir hefir aldrei gert betur.
Leikur hennar var alsstaðar eðli-
legur og sumstaðar tneð tilþrifum.
Af karlmönnunum fanst mér
Ólafur Árnason skilja best köllun
sína. Hann viröist hafa talsverða
leikhæfileika, og er vandvirkur.
Samúel Quðmundssyni hefir oft
tekist mikið betur. Sérstaklega er
málfæri hans til lýta í þessu hlut-
verki. Svipbrigði hins vegar dá-
góð.
Og svo að lokum. Sá Ijóður var
á ráði allflestra leikendanna, að
þeir töluðu of lágt. Þeir sem aft-
arlega sátu I húsinu, mistu þvl
af ýmsu, sem síst skyldi.
En það lagast vonandi.
/ G,
Hárgreiðslustot’u
hefir ungfrú Sigríður Jóhanns-
dóttir opnað í Hafnarstræti 1.
Ungfrú Sigríður hefir dvalið er-
lendis árlangt til að læra alt setn
að þesstt lýlur. Hún kom heiili
með „Island" síðast.
Prentsmiðja Vesturlands.
P. A. Ólafsson
Reykjavík.
SÓLARSMJÖRLÍKIÐ
laió [>úr ælíö nýU -á boróió, [taó er |)ví
Ijúlíengast og næring'arnicsL