Vesturland - 08.12.1927, Síða 1

VESTURLAN D
Ritstjóri: Signrður Kristjánsson.
IV. árgangur.
ísafjörður, 8. desember 1927.
43. tölublaO.
Þór.
|Jann 15. f. m. kom varðskipið
t>ór inn hingað til ísafjarðar og tók
liér kol og vatn. Hafði skipið tveim
nóttum áður komist í kast við
togara hér i Djópinu. Var togari
sá að veiðum inni í landheigi
Ijóslaus, og hafði málað og breitt
yfir nafn og númer.
bór komst í færi við togarann
og skaut á hann mörgum skotum,
en togarimi losaði sig við vörp-
uua, setti á fnlla- ferð, og slapp
frá varðskipinu, cr aldrei komst
svo nálægt togaranum, að skip-
stjóri vildi láta skjóta á sjálft
skipið. Er skiljanlegt að varðskips-
stjóri forðist í lengstu lög að eiga
jtað á hættu, að slasa cða drepa
saklausa menn, því tíðast mttnu
togaraskipstjórar einir ráða því,
að þrjóskast er við varðskipin.
Væri hér mál fyrir leiðtoga sjó-
mannafélaga í löndum þeim, er
eiga hlut að máli, til að láta til
sín taka, er einn maður stofnar
lífi allrar skipshafnar sinnar í
ltáska, að yfirlögðu ráði, til þess
að komast hjá að bera ábyrgð
gjörða sinna.
betta er svo sem ekki í fyrsta
sinni, sem Þór verður fyrir skap-
raun, sömu og þessari. Á s. 1.
vori bar eins að og f þetta sinn
og með söniu úrslitum. Og alls
hefir Þór á þessu yfirstandandi
ári 6 sinnum rnist lögbrjóta vegna
gangleysis, og að minsta kosti í
tvö skiftin þrjá í senn.
Auk hins beina fjárhagslega
tjóns, sent landhelgissjóður bíður
af þessunt sökum, er hitt tniklu
alvarlegra, ef landhelgisbrjótar,
innlendir og útlendir, verða þess
fullvísir, að þeir þurfi ekki veru-
lega að óttast nema annað ís-
lenska varðskipið. Og þegar það
er athugað, að landhelgisbrjótur
er varla staðinn svo að verki, að
ekki horfi á það fjöldi annara
skipa, þá er ekki á öðru von, en
að hinir læri fljótt, hvernig þeir
þurfa að haga sér, til þess að
sleppa frá varðskipi, sem svo er
gangtregt, að i öllum þeim tog-
araflota innlendum og útlendum,
sem stundar veiðar hér við land,
finst ekki eitt einasta skip, er ekki
hafi miklu tneiri ganghraða. Þetta
er líka þegar að koma í Ijós.
Hver maður getur séð, hvert gagn
er að landhelgirvörnum með skipi,
setn lögbrjótarnir cru bættir að
óttast nema að nokkru Ieyti, sam-
anborið við það, ef í lilut á skip,
sem fært er unr að draga hvern
sökudólg fyrir lög og dóm. Hitt
itiunu tttenn og skilja, hver áhrif
það tnuni hafa á áhugasaman
inann, er að strandvörnum vinn-
ttr, að ntissa úr höndum sér hvern
lögbrjótinn af öðrum, og fá ekki
öð gert.
Þing og stjóm verða að kippa
þessu í lag þegar í stað, og láta
smíða nýtt og hraöskreitt skip í
stað Þórs. Hann hefir veriö land-
lielgissjóði sá fjárplógur síðan far-
ið var að nota hann til strand-
varna, að vel sómir að hann sé
vngdur upp með nokkrum hluta
þess fjár, er hann liefir aflað sjóðn-
unt. En sjálfur er hann keyptur
svo ódýrt, að landið hefði vel ráð
á að leggja ltann niður, þótt ekk-
erl fengist fyrir hann. En þess
þarf þó ekki, því vel má nota
hann sem björgunarsldp á vetrum
eins og hér til, en á sumrum t. d.
til fiskirannsókna, eða þá tii upp-
mælinga kringum landiðT Á tnæl-
ingum þessum er svo rik þörf, að
ekki má á frest skjóta.
Landhelgissjóður er svo vel
birgur, að þann þarf ekki að taka
það nærri sér að fá landinu ann-
að strandvarnarskip, og væri því
ekki sæmandi að láta það drag-
ast, slík höfuðnauðsyn sem það
er, öllutn þeim er sjó stunda frá
þessu landi.
Frá bæjarstjárn
Tveir bæjarstjórnarfundir voru
haldnir í siðastl. mánuði, ann-
ar þ. 1U. cti liinn þ. 23. Á fyrra
fundiiuim vortt allmörg mál á
dagskrá, ett langmestar untræður
urðu utn fundargerð hafnarnefnd-
ar, og þó einkum IV. lið hennar.
Bókun Hafnarnefndar er á þessa
leið:
„Bæjarfógeti tjáði nefndinni að
Finnur j'ónsson hefði fengið á-
vísað úr Hafnarsjóði kr. 250 i
ferðakostnað til Rvíkur og kr. 150
I símakostnað vegna Neöstakaup-
staðarkaupanna án þess að fá
samþykki formanns Hafnarnefnd-
ar, enda engin samþykt i bæjar-
stjórn fyrir því að veita fé í þessu
skyni. Finnur oddviti því ástæðu
til að víta þetta, sérstaklega fyrir
þá sök, að starfsstúlkan, er af-
greiðir ávísanir á Hafnarsjóð,
kveðst ekki myndi hafa gert það
án þess að tala við oddvita og fá
samþykki lian's, ef að bæjarfull-
trúinn hefði ekki sagt henni, að
þetta væri samkvæmt bæjarstjórn-
arsamþykt.
Finnur Jónsson gaf þær upp-
lýsingar, að sér hefði verið falið
með fundarsamþykt þ. 15. mars
s. 1. að leita samþykkis stjórnar-
ráðsins til Neðstakaupstaðarkaup-
anna. Hafi hann gert það á þann
iiátt, sem hann áleit tryggilegast-
an til að kotna málinu fram, og
þessvegna farið til Reykjavíkur á
fund stjórnarráösins, og gert þaö
f samráði við flokksmenn sina
samkvæmt áðurnefndri bæjar-
stjórnarsaniþykt.
Hérmcð tilkynnist vinum og vandamönnum, að elsku litli
drengurinn okkar Baldur, andaðist þann 26. f. m.
Bolungarvik, 1. des. 1927.
Guðrún Pálniadóttir, Sveinn Halldórsson.
Svohljóðamli tillagá kom frá
Matthíasi Ásgeirssyni:
„Þar sem upplýst er, að eitgiu
hafnarnefndar- eða bæjarstjórnar-
samþyki er fyrir framangreindum
greiðslum til bæjarfulltrúans, krefst
nefruiiii að fulltrúimi endurgreiði
ltafnarsjóði upphæðina."
Tiilagan borin undir atkvæði
með nafnakalli.
Já sögðu;
Matthías Ásgeirsson.
Bárðttr Tómasson.
Oddviti.
Nei sagði:
Jórias Tómassou.
Finmtr Jóttsson greiddi eigi at-
kvæði.
Tillagan þannig samþykt með
3 atkv. gegn einu.“
Það er augljóst, að Finnur Jóns-
son heíir notað fjatveru fógeta
og fulltrúa hans til að pretta út
ávísanir á hafnarsjóð bjá starfs-
stúlku á skrifstofu fógeta. Auð-
,vitað ltafa þeir raiiðtt i bæjar-
stjórninni atkvæðamagn til að
tnoka svo mikltt sem þeir vilja úr
sjóðum bæjarins til gæöinga sitina,
en eðlilegt er, þótt ekki verði við
slíku gert, að ^oddviti haldi fast
við það, að fylgt sé að minsta
kosti lögskipuðurn forinum við
þaim mokstur, en það þykir þeitn
nú of mikið ihald þeim rauðu.
Fyltust þeir miklum ofstopa á
fundinum út af aðfinslum oddvita
og samþykt ltafnarnefndar. Qekk
Vilmundur þar frani fyrir skjöldu
og bar fratn til hefnda svofelda
tillögu, er samþykt var með 5
atkv. gegn 2:
„Þar sent oddviti bæjarstjórnar
hefir nolað aðstöðu sína til að
ávísa úr Hafnarsjóði í algerðu
lteimildarleysi kr. 495.80 fyrirgæslu
og vinnu við m. k. Norden VII,
setn hafði verið hér kyrsettur af
einstökum mönnum, en síðar seld-
ur á ttppboði 20. des. f. á. og
var þá í ttmsjá oddvita sjálfs,
sem uppböðshaldara á ísafirði,
nieðan skipið eigi var afhent liæst-
bjóðanda, en aldrei á vegum hafn-
arinnar, samþykkir bæjarstjórnin
að víta um leio og híin krefst
þess að oddviti greiði fé þetta
þegar í stað aftur Hafnarsjóði á-
saml 6% vöxtum".
Satmleiktiiintt í þessu tnáli er
sá, eftir þvi sem oddviti skýrði
frá, að tn.k, Nordett átti ógreitt
útsvar tii bæjarírts, og kyrsettí
oddviti hdun vegna þessara ó-
greiddu bæjargjalda) og dótn-
ktafa einstakra mamia. Lá skipið
ltér við bæjarbryggjuna. Nú komu
kvartanir um það frá framkvæmda-
stjórn lt.f. Djúpbáturinn, að m.k.
Norden lægi í vegi fyrir Djúp-
bátnum og fór liún fram á að
ltann yrði færður, og sneri fram-
kvæmdastjórinn sér að lokum jtil
form. hafnarnefndar, bæjarfógel-
ans, rneð þessa kröfu. Bauð fógcti
bryggjuverði Eiriki Einarssyni að
flytja bátinn á öruggan stað, en
liann gerði það á þann hátt, að
bann draslaði hontim á grunn yf-
ir á Torfnesi og skildi við hann
þar á bliðinni, svo sjór féll í hann.
Þóttþetta bryggjuvarðarembætti,
sem er launað tneð 1500 krónum,
sé stofnað sem bitlingur, og end-
urgjald fyrir eitt atkvæði meiri-
blutans í bæjarsljórn, en að öðru
leyti tii lítils gagns, ber þó hafn-
arsjóöur ábyrgð á axarsköílum
mannsins, siíkum sem þessu með
m. k. Norden, því að natninu er
hann starfsmaður hafnarinnar. En
j>að er til dæntis um það, hveruig
haiin skilur stöðu sína, aó háun
greiddi atkvæði með því að vita
oddvita fyrir að bæta fyrir axar-
sköft hans.
Að sjálfsögðu gerði oddvitikröfu
um það í uppboðsréttinum, þegar
tn. k. Norden var boðinn upp,
aö flutningskostnaður þessi yrði
greiddur af uppboðsandvirðinu,
en andvirðinu er ekki enn skift.
Að sjálfsögðit samþykti meiri-
hlutinn einnig að Finnur héldi
þessum skildingum, sem hann
bafði krækt sér í úr hafnarsjóði.
Fundur 23., f. m.
I. Fjárhagsáætlun ltafnarsjóðs
fyrir árið 1928 tekin til síðari um-
ræðu. Var hún samþykt með
nokkrum breytingum eftir tillögu
M. Ásgeirssonar, hvað hina ein-
stöku tekju- og gjaldaliði snerti,
án þess þó að samanlagðir
tekju- og gjaldaliðir áætlunarinn-
ar breyttust nokkuð.
II. Fjárhagsáætlun ísafjarðar-
kaupstaðar fyrir árið 1928. Fyrri
uttiræða.
- Svohljóðandi tillaga kom frá
Stefáni Sigurðssyni og' Jóhanni
Bárðarsyni.
„Vegna þess að ttppkasf að fjár-
hagsáæthm bæjarius fyrir n. k. ár
hefir eigi fylgt ftmdarboði því, er
boðar fyrri ttmræðu þessa máls
og bæjarfuiltrúarnir þar með svift-
ir 'þeitn tínia til undirbúnirgs og
í athuguuar á áæUunmni, §wn sam-