Vesturland - 21.12.1927, Side 1

VESTURLAND
Ritstjóri: Sigurður Kristjánsson.
IV. árgangur.
ísafjörður, 21. desember 1927.
45. tölublað.
ísafjarðar bíó.
Kútter Stormsvalan
sjómannasaga í 8 þáttum, eftir:
Reginald Barker.
Aðalhlutverk leika:
Robert Frazer, Barbara Bedford, Renee Adoree.
„Stormsvalan“ er einhver sú lang vinsælasta mynd,
sem sýnd hefir verið hér á landi.
Sýnd annan jóiadag kl. 7 og 9.
Aðgöngumiða á 2.00 má panta í sima 126 á aðfangadag
og í síma 6 á annan eftir kl. 4.
BARNASÝNING á annan jóladag kl. 5.
Sýnd myndin B. B. B. með Stóra og Litla. Aðgangur fyrir
börn 0.50.
GLEÐILEG JÓL!
0
m
il
s
tr
5
APÓTEKINU
fæst:
Allskonar kryddvörur ^
í pökkum og' lausri vigt.
Eggjapúlvei9, Gerpúlver
og alt sem til bökunar lýtur.
SÆTSAFT.
SuÖu- og' Atsúkkulaði, Kakaó,
Konlect. Brjóstsykur o.. m. 11.
Á APÓTEKINU
er best að versla því þar eru
vörurnar ódýrastar og bestar.
Virðingarfyllst
Gunnar Juul.
igimigiigiiciiamEaam
a
Hnífsdalsmálið.
Frh.
Tvær greinar í Tímanum.
[í síðasta blaði var gcrð að umtals-
efni grein i Tiiyanum 12. f. m. um
Hnlfsdalsmálið, en nú verður vikið að
hinni greininni, sem þar er nefnd, og
liöf. (einn ráðherranna) kallar: „Morð-
tilraun við skipulag þjóðfélagsins.“]
Fleiri og fleiri íslendinguiu er
nú að skiljast það, að fyrir dyrum
stendur hér á landi hörð barátta
um frelsi íslands og íslensku þjóð-
arinnar. Ekki einungis um fjár-
hagslegt og pólitískt frelsi íslenska
ríkisins gagnvart öðrum ríkjum,
heldur einnig, og engu síður, um
frelsi þjóðarinnar sjálfrar.
Þessi barátta, sem raunar er
þegar hafin, mun standa milli
þjóðernissinnaðra og frjálslyndra
manna annars vegar, en hins veg-
ar lýðkúgunar- og afsalsmanna:
rauða sambandsins.
Hreinskilnari og ofstopafyllri
hluti rauða sambandsins hefir þeg-
ar kveðið uppúr með það, að hann
vill skifta landinu með öðrum
þjóðum, og hefir þegið stórfeldar
erlendar fémútur til að flytja kenn-
ingar sínar. Þar á móti hagar und-
irförullli hluti sambandsins, Tíma-
forkólfarnir, sér alt öðruvísi. Þeir
hafa kafbátasnið á sinni baráttu.
Draga upp friðarfána, þegar þeir
eru á yfirborðinu, en styðja í öllu
viðleitni hinna, þegar færi gefst,
sbr. framkomu þeirra i sendiherra-
og Spáuarfulltrúamálunum, tilboð
þeirra til Norðmanna og leyfi til
handa Bretum til fiskiveiðaréttinda
hér við land og notkun landsins
í sambandi við það. Og þeir reyna
að ná markinu í lýðkúgunaráttina
gegnum skuldaflækju og samá-
byrgð.
Tímaforkólfarnir bíða tækifæris.
Þeir vita að aldarandinn er ekki
enn svo mótaður, að leggja megi
á þjóðina fullnaðarfjötra. Hún
mundi slíta þá. Þeir gera tilraunir
i smærri stíl. Skýlaus vilji Alþingis
er brotinn í nokkrum atriðum,
sbr. lærði skólinn á Norðurlandi
og lögreglumennirnir fjórir. Lög-
um frá Alþingi er traðkað, eins og
þau hefðu aldrei verið til, sbr.
lögin um varðskipin. Þegar svo
þing og þjóð eru búin að þola
það nokkrum sinnum átölulítið eða
átölulaust, að þingið sé virt að
vettugi, og stjórnskipunarlög lands-
ins sniðin í hendi eða brotin, er
e. t. v. tíminn kominn og tækifærið
til að gera löggjafarstofnunina, Al-
þingi, að aðeins tillögubærri sam-
komu, sem bíður afmáunar, og
dómstólana að rússneskri téku.
Einhver viðbjóðslegasti þáttur-
inn í atferli Timaforkólfanna er
yfirdrepsskapurinn, friðarfáninn á
kafbátnum. Áberandi dæmi um
þetta er eftirfarandi kafli úr á-
minstri Timagrein:
„Um öll tnenningarlönd mun
svo vera litið á, og svo hefir
verið litið á öldum saman, að
einhverjir alvarlegustu glæpir
sem framdir eru í þjóðfélaginu,
séu þeir, sem eru framdir gegn
sjálfu skipulagi þjóðfélagsins.
Þyngstar refsingar hafa jafnan
verið lagðar gegn slíkum glæp-
um. Þjóðfélagið hefir jafnan tek-
ið til hinna allra hörðustu ráð-
stafana til þess að verjast slik-
um glæpum. Afkoma allra þegna
innan þjóðfélagsins er því svo
mjög háð að grundvelli þjóð-
félagsins sé ekki raskað, og ef
honurn er raskað, þá blasir við
sá glundroði, sem útilokar alt
réttaröryggi — að hver einasti
heiðarlegur borgari verður að
krefjast þess mjög ákveðið, að
reynt sé með liinum tryggustu
aðferöum að hindra glæpi gegn
sjálfu þjóðfélaginu".
Það sem Tíminn (stjórnin) þarna
segir, er einmitt það, sem íhalds-
menn hafa haldið fram, og átt í
höggi um við rauða sambandið
undanfarin árM)g nú lætur Tim-
inn sem þetta sé sitt hjartansmál.
En hvað er það, sem landstjórnin
er á sama tíma að gera? Eru það
ekki einmitt þessir „glæpir“ „gegn
sjálfu þjóðfélaginu" sem ’fram-
kvæmdir eru með því, að stjórn
landsins brýtur nýstaðfest lög Al-
þingis og traðkar þingviljann?
Tíminn segir að það séu glæpir
gegn skipulagi þjóðfélagsins, þeg-
ar reynt sé að raska þingmanns-
kosningu með svikum og fölsun-
um.
Tíminn hefir sagt margt ósann-
ara en þetta. En hvenær hefir
hann öðlast þessa skoðun?
Fyrir ekki mörgum árum komst
það upp, að gerð hafði verið all-
víðtæk tilraun til að raska réttri
skipun Alþingis samkvæmt þjóð-
arviljanum. Var það gert með all-
víðtækum blaðastuldum frá and-
stæðingum rímamanna. Þessi við-
leitni til að raska skipun Alþingis
samkvæmt ófölsuðum þjóðarvilja,
endaði með stórkostlegfi skjala-
fölsun. Voru fölsuð nöfn margra
manna í Skaftafellssýslu, alt í þeim
tilgangi að koma inn á þing
Tímamönnum í stað íhaldsmantia.
Það ér órannsakanlegt mál,
hverjar aflciðingar þessir glæpir
höfðu fyrir skipun Alþingis. En
hitt er víst, að Tíminn mintist
ekki þá á „glæpi gegn skipulagi
þjóðfélagsins". Hann mintist ekki
á það einu orði þá, að skjalaföls-
un væri glæpur, og allir vita hver
ástæðan var.
Aðgerðir stjórnarinnar í þessu
Hnífsdalsmáli munu lengi verða
frægat. Á sama thna, sem hún
lætur fara fram stórhneykslanlega
„rannsókn“, rannsókn, sem kem-
ur fram sem flokksmálfærsla, skrif-
ar stjórnin sjálf pólitískar árásar-
greinar á andstöðuflokk sinn út
af inálinu, greinar, sem fullar eru
af blekkingum og beinum ósann-
indum.
Ráðherrann segir í áminstri
Títnagrein, að sá grunur ltafi leg-
ið á, að „tölsun á kosningaúr-
slitum*) hafi verið drýgð á ísa-
firði vestra, við kosningarnar
1923“.
*) Leturbreyting liér.