Vesturland - 28.06.1933, Blaðsíða 2

6
VESTURLAND
hefir 9000 krónur eöa 3—4000 kr.
hærri laun en prófessorar.
Forstjóri Tóbakseinkasölunnar
hefir um 6000 krónum hærri laun
en prófessorar, sem i hæsta launa-
flokki eru.
Yfirkennarar við Mentaskólann
fá 5690 krónur, en skrifstofu
manni hjá útvarpinu eru greiddar
7200 kr.
Kennurum við Mentaskólann
greiðir ríkið 3921 kr., en skrif-
stofumaður hjá Skipaútgerð rik-
isins fær 6000 kr., eða liðlega
2000 kr. hærri laun en Menta-
skólakennarar.
Póstfulltrúanum í Reykjavík cru
greiddar 4690 krónur, en fulltrúi
Landssmiðjunnar fær 7200 kr.,
eða rúmlega 2500 kr. meira en
póstfulltrúinn.
Margar rfkisstofnanir greiða
starfsmönnum sfnum yfir 6000
kr. föst árslaun, en laun prcsta
á landinu eru frá 2500—4600 kr.
hæst — eftir brauði og þjónustu-
tfma.
Verkstjóri hjá Áfengisverslun-
inni fær sömu laun og elsti sýslu-
maður landsins, sýslumaðurinn i
Rangárvallasýslu.
Fjórir verkstjórar hjá Lands-
smiðjunni hafa hver um sig 5400
kr. föst laun, og auk þess kr.
3.50 um hvern klukkutíma fyrir
aukavinnu og munu árslaun þeirra
hafa numið alt að 8000 kr., en
bókaverðir Landsbókasafnsins fá
frá 3565-4693 kr.
Foistjórar rfkisistofnananna hafa
10000 kr. og þar yfir, en Lands-
bókavörður 6690 krónur."
Meðan slíkt óréttlæti rikir i launa-
greiðslum, að menn, sem engan
undirbúning þurfa til starfans, taka
nálega tvöföld laun á við hina sem
offra mörgum árum og stórum
fjármunum til undirbúnings er erf-
itt og ósanngjarnt að færa laun
hinna siðartöidu niður.
Þær eru seigar ólarnar, sem
hið pólitíska samstarf jafnaðar-
og Framsóknar-manna hafa hnýtt
að hálsi islenzku þjóðarinnar, þeg-
ar málaliðinu var raðað við rlkis-
jötuna.
Það er einmitt þessi mál, sem
kjósendur þurfa að íhuga fyrir
kosningarnar. N.
Héraðsmálin á Alþingi.
Það kemur úr hörðustu átt að
ísafjarðarbúar brígsla Jóni Auð-
unn um ódugnaö i héraðsmálum.
Hver var það sem fékk hafnar-
iög samþ. fyrir ísafjörð? Jón
Auðunn Hver var það sem fékk
75 þús. kr. styrk til byggingar
sjúkrahúss á ísafirði? Jón Auóunn.
Báðum þessum málum höfðu
fyrirrennarar hans reynt að koma
íram, en mistekist.
Hvaða styrk hafa síðari þing-
menn Ísafjarðar fengið? Haraldur
bankastjórastöðu og Vilmundur
landlæknisembættið.
Þá eru það héraðsmál sýslunnar.
Styrkur til Brimbrjótsins i Bol.-
vík var áður V* kostnaðar, Jón
Auðunn fékk hann hækkaðan, fyrst
í Va sfðan i tvö skifti i helming
kostaðar. Auk þess hefir hann
fengið beinan styrk til þessa
mannvirkis og eftirgjafir á lánum
um 16000 kr.
Til bryggjugerðar f Hnifsdal
hefir hann fengið l/3 líostnaðar.
Til Djúpbátsins hefir hann feng-
ið styrk sem, þó hann sé ekki
nægilegur til að halda uppi þeim
lifsnauðsynlegu ferðum þó aö því
er virðist i fyllsta samræini við
aðra bátastyrki. Um kaup á þess-
um bát hafa þeir Skytlingar legið
honum á hálsi. En allir vissu að
þegar Bragi strandaði varð að
vinda bráðan bug að kaupa bát
og var báturinn keyptur sem
bráðabirgðarbátur en vegna fjár-
hagsástæðna hefir ekki verið unnt
að fá sæmilegan farkost á Djúpið
enn þá. Þeir gerðu veður út af
þvi að á akkersspil vantaði keðju-
skifu sem ekki var beðið eftir i
Reykjavik og var send litlu síðar
frá Rvík. En hvað vantaði á nýju
bátana sem Samv.iél. lét byggja
I Noregi. Þeir voru svo langt frá
því að vera sjófærir, að þeir máttu
ekki á sjó fara, fyr en búið var að
gera við þá fyrir mörg þús. kr.
Þiiför voru hriplek, stýrishús og
vantspennur svo iétega umbúin
að álitið var lifshætta að. Þér
ferst Flekkur að gjamma.
Simamálin i Norður-hreppunum
hafa ávait verið ein hin mestu
áhugamála Jóns Auðuns. Um þau
og önnur héraðsmál bera Alþing-
istiðindin órækan vott. Skutuls-
mennin halda að sýslubúar lesi
ekki þingtiðindin en þar mun þeim
skjátlast hrapalega og rógur þeirra
ekki fá bergmál hjá kjósendum,
nema ef til vill nokkrum auðtrúa
sálum, sem ekki hafa átt kost að
kynnast málutium af þingtiðind-
unum.
Vegagerðir. Eins og vitanlegt
er leggur rikfssjóður mikið fé til
vegagerða, en hann kostar þær
að öllu að því er snertir þjóð-
vegi, en leggur á móti sýslunum
að þvi er viðkemur sýsluvegum.
Til þess að fá styrk til sýsluveg-
anna verða sýslusjóðirnir að leggja
fram fé á móti. Sumar sýslur
leggja fram tugi þúsunda króna
áriega til sýsluvega hér er litið
lagt fram af sýslunnar hálfu ti)
þessara vega, enda er mest farið
á sjó innan héraðsins. Hins vegar
hefir þingmaðurinn reynt að fá
fleiri vegi tekna i þjóðvegatölu,
en það gengið þunglega, þó fékk
hann veginn frá Boluugarvik um
Hnifsdal til ísafjarðar tekinn í
þjóðvegatölu á sfðasta þingi.
Brúarbyggingar á 'sýsluvegum
hlita sömu skilyrðum, að sýslur
og sveitir verða að Ieggja Iram
fé til þess að fá rikissióðsstyrk.
Þegar sýslan leggur fram fé til
brúabygginga fær hún ríkisstyrk-
inn.
Að endingu skal skorað á hér-
aðsbúa að lesa þingtíðindin, bæði
um þessi mál og önnur.
Það er skylda kjósendanna, allra
sem þess eiga kost, að kynnast
þessum málum.
Jón Auðunn hefir aldrei notað
þingmennsku sína til að fá frið-
indi handa sjálfuin sér. Það er
okkur Norður-ísfirðingum og öll-
um mikils virði, því aldrei verður
sá ósómi, að þingmenn noti að-
stöðu sina til fjárafla, niðurkveð-
inn, nema af þeim sem sjálfir eru
iausir við slíkt atferli. Við heimt-
um hreinan skjöld i því efni.
Dæmin um hið gagnstæða eru
of mörg að þvi er þingmenn
snertir og þau ærið náleg núna.
Ungur Norður-ísfirðingur.