Vesturland - 01.07.1933, Blaðsíða 2

10
VESTURLAND
Stakkaskifti.
Alþýðumenn kannast allir við,
að fara úr vinnufötunum að af-
loknu verki eða til hátíðabrigðis.
Alþýðuforingjarnir hérna eru við-
urkendir litlir starfsmenn, enda eru
þeir oft fljótir að hafa stakkaskifti.
Þegar þeir Vilmundur og Finn-
ur komu hingað fyrst fór það
ekkert leynt af þeirra hendi og
nánustu kunningja þeirra, að þeir
væru kommúnistar.
En nú er öldin önnur.
Þegar nokkrir flokksmenn þeirra
sáu, að alt lenti í eintómri fé-
græðgi hjá foringjunum fyrir sjálfa
sig, stofnuðu þeir Kommúnista-
deild til þess að halda sér að
gömlu baráttutnáiunum, sem allur
lýðurinn var hjartanlega sammála
um í fyrstu, jafnframt sýndu þeir
alþýðu framkomu foringjanna í
réttu ljósi.
En þetta var dauðasynd komm-
únista í aúgum jafnaðarmanna,
sem síðan hafa aldrei lint sví-
virðíngum á þessa samherja sína,
sem þeir áður hældu og blessuðu
á hvert reipi.
Að ósamkomulag jafnaðar-
manna og kommúnista sé sprott-
ið af þvi, að hinir síðartöldu vilji
breyta þjóðskipulaginu er blekk-
ing ein. Ósamkomulagið er ein-
göngu sprottið af þvi, að komm-
únistar hafa ekki viijað aðhyllast
loddaraskap jafnaðarmannafor-
ingjanna og ónáðað þá við mat-
borðið.
Alt skraf jafnaðarmanna um
bandalag sjálfstæðismanna og
kommúnista eru hrein og bein
ósannindi, sem borin eru fram i
þeim eina tilgangi að fiska at-
kvæði þeirra ósjálfstæðustu.
En sem betur fer ætti slíkt eng-
in áhrif að hafa hér um slóðir.
Sem flokkur heildarinnar getur
Sjálfstæðisflokkurinn ekki átt sam-
leið með neinum stéttafiokki og
sízt kommúnistum, sem vilja rífa
niður núverandi þjóðskipulag.
En sósialislar og kommúnistar
eru sami grautur f sömu skái og
sannast í deilum þeirra hið forn-
kveðna: frændur eru frændum
verstir. K.
Ríkislögreglan.
Þegar Ólafur Friðriksson byrj-
aði stjórnmálastarfsemi sína var
hann kommúnisti. Hann gerði
uppreisn gegn ríkisvaldinu. Upp-
reisnin mistókst, en vitrir menn
eins og Jón Magnússon sáu hvert
stefndi og bar fram tillögu um
ríkislögreglu.
Ólafur Friðriksson sá að þjóðin
myndi heiinta rlkislögreglu, ef
hann ögraði ríkisvaldinu á ný.
Þess vegna breytti Ólafur stefnu.
Þá komu rýir konsmúnistar til
sögunnar. Þeir voru ráðnir i því,
að nota fyrsta tækifærið til þess
að beygja ríkisvaldið að sínutn
vilja. Fyrsta íilraunin var gerð i
Reykjavík 9. nóv. 1932.
Margir menn, einkum í Rvík,
vantreystu stjórninni til þess að
vernda vald ríkisins og stofnuðu
nýjan flokk til varnar gegn ofbeldi
kommúnista. Fyrirsjáan'.egt þótti
að þessuin flokkum myndi lenda
saman innan skamms.
Hefði svo farið, sem víst þótti,
var komin borgarastyrjöld í land-
inu með þcim ógnum er slíkum
atburðum fylgja og þvi fremur hér
þar sem um máttlítið ríkisvald er
að ræða og ofseint að grípa í
taumana, þegar óeirðirnar voru
komnar í algleyming. Slík styrj-
öld hefði þvi staðið, þar til annar
flokkurinn sigraði til fulls, en jafn-
an blossað upp á ný, er hinn
sigraði fékk aftur bolmagn.
Þjóðin hefði þvi lifað i stöðug-
um ófriðareldi og mun enginn
óska slíks ástands, nema ákveðnir
byltingaseggir.
Þegar svo var komið opnuðust
augu þeirra, sem ekki sáu hætt-
una 1924 og stærstu flokkar þings-
ins, að undanskildum örfáum
mönnum í Framsóknarflokknum,
leystu málið á viðunandi hátt með
lögum um lögreglumenn.
Er lagasetning þessi bein at-
leiðing þess ástands, sem komm-
únistar og jafnaöarmenn höfðu
stofnað til Ef þeir hefðu haldið
ofsa sinum í hófi hefði aldrei
komið til ríkislögreglu nú.
Þetta skilur almenningur og
því verður tilgangslaus sú andúð,
Continental9
viðurkennda bifreiðagúmmi, ávalt
fyrirliggjandi hjá
Bjarna Bjarnasyni.
sem þessir flokkar reyna nú að
vekja gegn þessu máh hjá alþýðu
og sem eingöngu er til þess gerð
að reyna aö veiða sér atkvæði.
Alþýða öll á og átti ekki minna
í hættu en aðrir, ef einhverjir of-
beldismenn brytust til valda.
Vitanlega láta þeir hljóma, að
þeir hafi gcrt það fyrir alþýðuna;
hún eigi að fá völdin og alt sé
unnið í hennar nafni. En það hefir
farið og fer oftast svo bjá þess-
uni alþýðugösprunum, að þegar
sigrinum er náð gleymist alþýðan
og situr viðenn verri kjör en áður.
J.
Messað
verður hér í kirkjunni á morgun.
Til auglýsenda.
Látið reynsluna sannfæra ykkur.
Á krepputimum telja margir at-
vinnurekendur sjálfsagt að spara
auglýsingar vegna þess, að þær
svari ekki kostnaði. Þessi skoðun
er gagnstæð reynslu allra stærri
auglýsenda, hvar sem er í heim-
inum, sem viðurkenna hóflegar
og réttar auglýsingar undirstöðu
að bættum hag sínum. í smáum
blöðum er það eigi nauðsyn að
auglýsingar séu mjög stórar eða
áberandi, því þau blöð eru að
jafnaði nákvæmast lesin og ekk-
ert eftir skilið. í stærri blöðum
hleypur fólk frekar yfir auglýsingar.
Á viðskiftasvæði ísafjarðar er
„Vesturland“ vafalaust útbreidd-
asta og víðlesnasta blaðið og því
tilvalið auglýsingablað. Til þess
að greiða fyrir smærri viðskiftum
mun blaðið flytja smáaugl. i sér-
stökum dálki með kjarakjörum.
Um stærri eða fastar auglýsingar
má ávalt semja við ritstj.
Auglýsingum sé skilað f prent-
smiðjuna (hús Finnbjörns Her-
mannssonar) eða til ritstj. daginn
fyrir útkomu þess blaðs, sem
augl. á að birtast h