Vesturland - 05.07.1933, Blaðsíða 2

14
VESTURLAND
110179,21) sem sundurliðast þann-
ig til fróðleiks fyrir bæjarbíia:
ógr. leiga v. fiskiv. 1930 14056,21;
- » » » 1931 31119,44;
» » „ » 1932 22503,56;
1931 var ekkert greitt af umsam-
inni leigu. í tilfærðri leiguupphæð
eru og vextir af 10 þús. kr. láni,
er hafnarsjóður veitti til þess að
koma félaginu á fót.
Auk þessa hefir hafnarsjóður
veitt Samvinnufélaginu þessilán:
10 þús. kr. við stofnun félagsins;
32 þús. og 500 kr., (upphafl. 35
þús. kr.)
Af ógoldinni leigu fyrir fiskverk-
unina hafa að sögn engir vextir
verið reiknaðir.
Svo nærri er gengið um lán úr
hafnarsjóði, að 1932, er hann lán-
ar Samvinnufél. 35 þús. kr., verð*
ur sjóðurinn, samkv. reikningum,
að greiða freklega 1300 kr. vegna
greiðsluvandræða.
Sfðan á nýári hafa skuldir Sam-
vinnufél. við hafnarsjóð enn aukist.
Á þingmálafundinum var Finnur
mintur á, hvernig ástatt væri um
hafnarsjóð. Svaraði hann því svo,
að ekki væri mikil hætta um skuld
Samvinnufél. við hann, þvf ábyrgð
félagsmanna stæði á bak við.
Þótt við mörgu megi búast af
F. J. hefði víst enginn búist við
slfku svari. Það er svo kuldalegt
og ódrengilegt, að engu tali tekur.
í svarinu liggur viðurkenning á
þvl, að svo geti farið, að Samv.fél.
verði ekki fært um að greiða skuld-
ir sínar. Ætlast Finnur þá til,
samkv. svarinu, að gengið sé að
félagsmönnum með það, sem
ávantar hjá félaginu.
Hann ætlar sýnilega að hrökkva
skamt allur frádrátturinn, sem fél.
tekur af sjómönnum og verkafólki,
ef einnig þarf að þurausa sjóð-
lindir bæjarins. Hafnarsjóður hefir
um 50 þús. kr. árlegar tekjur um-
fram útgjöld (tekjum og gjöldum
af fasteignabraskinu er hér slept),
sem teknar eru af öllum almenn-
ingi og mest sjómönnum en er svo
þurausinn, að hann getur ekki
tramkvæmt nauðsynlega hafnarbót
til verndar atvinnu og eignum
sjómanna, sem er sá grundvöllur
sem bæjarfélagið byggist á.
Sagt er að bæjarkassinn sé I
sama ástandi og hafnarsjóður;
stöðugt brendur botn.
Til þess að sýna þessa stjórn
jafnaðarmanna f skýrara ljósi er
réttast að bregða upp mynd, sem
þeir hafa sjálfir búið til.
Eins og kunnugt er hafa jafn-
aðarmenn hér jafnan bölvað ihald-
inu í Reykjavik og sagt, að það
setti alt á hausinn. Þetta bölvaða
íhald hefir þó ekki stjórnað ver en
það, að þeir hafa sinn hafnar-
sjóð jafnan á reiðum höndum og
þegar minst hefir verið um at-
vinnu hefir jafnan verið til þess
gripið, að vinna að nauðsynleg-
um endurbótum innan hafnarinn-
ar. Þó þurftu Reykvlkingar að
búa sína höfn til og kostuðu til.
ærnu fé, auk þess sem ríkið lagði
fram.
Jafnaðarmennirnir í Reykjavík
hafa hins vegar aldfei átt nógu
sterk orð um þá blessun sem
stjórn jafnaðarmanna, Finns og
Vilmundar, hafi leitt yfir fsafjörð.
Þar er svo ástatt þrátt fyrir litlar
hafnarbætur — og beztu aðstöðu
frá náttúrunnar hendi, að ekki er
hægt að fratnkvæina það allra
nauðsynlegasta.
Vill nú ekki „Alþýðubl.4 er það
blessar næst þessa óvita sína,
endurprenta stóru tölurnar úr
reikningum þeirra og láta okkur
vita hvað bak við þær stendur.
Jafnaðarskútan hérna er þegar
orðin hriplek. Þeir sjá það for-
ingjarnir og eru að reyna að flýja
áður en alt sekkur.
Og enn þá er talað nógu digurt
til þess að stappa stálinu i fólkið.
En verk þeirra tala og gröfin
gfn við. Sjómaður.
Steignrlæti Vilmundar.
Það er broslegt að lesa allan
þann gorgeir og sjálfsánægju, sem
lýsir sér í siðasta Skutli út af
fundahöldunum í Bolungavfk og
Hnifsdal.
Auðvitað er þessi mikla ánægja
Skutuls og hreystiorð blaðsins ekki
annað en ryk I augu kjósendanna,
því enginn vafi leikur á þvi að
blaðinu er Ijóst hve algerlega
vonlaust það er að Vilmundur
nái kosningu nú hér I Norðursýsl-
unni. En þessir fastráðnu vika-
drengir Vilmundar berjast nú af
kappi fyrir hann og spara engin
meðöl, hver sem eru. En ósann-
indin nota þeir mest enda er lygin
þeim tömust eins og reynslan
hefir sýnt og sýnir daglega. Er
og slikt að vonum, þar sem sjálfur
foringinn, þingmannsefnið Vil-
mundur gefur þar stöðugt for-
dæmi. Hefir þeim manni aldrei
flökrað við því að mata kjósendur
á gorti sínu og ósannindum.
Eitt er það, sem sérstaklega er
nú áberandi hjá Vilmundi á fund-
unum, en það er hið væmnislega
daður hans við Framsóknarmenn.
Má helst skilja það á honum að
Hrifludeild Framsóknar gangi nú
mannsali á landinu við þessar
kosnitigar og sé hann þegar með
afsalsbréfið i vasanum fyrir þess-
um fáu Jónasar dilkum, sem finn-
ast kunna f norður-sýslunni. —
Hitt er Vilmundi Ijóst, að utan
Hrifludeildarinnar fær hann ekki
eitt einasta Framsóknar atkvæði.
Til dæmis upp á gort Vilmundar
á Bolungavikurfundinum er það,
að þar hélt hann þvi fram, að
hann þyrfti ekki að ná nema 65
atkv. frá Jóni Auðunn til þess að
ná kosningu. Mætti i því tilefui
minna Vilmund á það að þegar
hann var að styðja vin sinn Finn
Jónsson við kosningarnar 1931,
sagði hann að Finnur þyrfti að-
eins að ná 31 atkv. frá Jóni
Auðunn til þess að vera viss með
að ná kosningu. — Árangurinn
af þeim kosningum varð, eins og
kunnugt er, sá að Jón Auðunn
náði kosningu með 129 atkvæð-
um fleiri en báðir hinir frambjóð-
endurnir fengu til samans. Mega
kjósendur Jóns Auðuns vel við
una ef árangurinn af þessum
kosningum verður sá sami, I hlut-
falli við sannspá Vilmundar 1931.
Sannast að segja er ávalt skop-
legt að sjá og heyra til Vilmundar
á opinberum fundum, enda hlýtur
hann oft lófaklapp áheyrenda. —
En hefir Vilmundur ekki enn gert
sér grein fyrir því að það lófa-
klapp er sömu tegundar og það
sem trúðar og loddarar hljóta er
þeir gera „kúnstir“ sfnar vel og
skemtilega, til aðhláturs „fyrir
fólkið“. Z.