Vesturland - 22.07.1933, Blaðsíða 2

34
VESTURLAND
Eyíafjarðasýsla:
Einar Árnórsson (F.)kosinn með
819 atkv. og Bernh. Stefánsson
(F) með 829 atkv. Einar Jónsson
(S.) fékk 503 atkv. Garðar Þor-
steinsson (S.) fékk 483 atkv. Stein-
grímur Aðalsteinsson (K.) fékk 256
atkv. Gunnar Jóhannsson (K.) fékk
253 atkv. Felix Guðmundsson (A.)
fékk 105 atkv. Jóhann Guðmunds-
son (A.) fékk 114 atkv.
Norður-ísafjarðarsýsla:
Vilmundur Jónsson (A.) kosinn
með 553 atkv. Jón Auðunn Jóns-
son (S.) fékk 542 atkv. Halldór
Ólafsson (K.) fékk 3 atkv.
Árnessýsla:
Jörundur Brynjólfsson (F.) kos-
inn með 756 atkv. og Eiríkur
Einarsson (S.) með 752 atkv.
Ludvig Norðdal (S.) fékk 650 atkv.
Magnús Torfason (F.) fékk 616
atkv. Ingimar Jónsson (A.) fékk
180 atkv. Einar Magnússon (A.)
fékk 141 atkv. Haukur Björnsson
(K.) fékk 46 atkv. Magnús Magn-
ússon (K.) fékk 37 atkv.
Dalasýsla:
Þorsteinn Þorsteinsson (S.)kos-
inn með 382 atkv. Þorst. Briem
(F.) fékk 306 atkv.
Eftir því, sem næst verður kom-
ist (þvi að óvíst er um atkvæða-
skiftin í Strandasýslu) hefur at-
kvæða fjöldi flokkanna orðið þessi:
Sjálfstæðisfl. 17138Va atkv. eða
rúml. 48%.
Framsóknarfl. 8887V2 atkv. eða
tæpl. 25%.
Alþýðuflokkurinn 6864V2 atkv.
eða rúml. 19%.
Kommúnistar 2701 atkv. eða
tæpl. 8%.
Sjálfstæðisfl. hefir þvi bætt við
sig 5 þingsætum og Alþýðufl. einu.
Verum samtaka!
Eftir beiðni yðar, herra ritstjóri,
vil eg I stuttu máli gera grein
fyrir hugmynd minni um fjársöfn-
un til Hallgrímskirkju I Saurbæ.
Þessir tímar, sem vér lifum á,
hafa sannarlega fært oss margt
gott og nytsamlegt. Þvi neitar
enginn sanngjarn maður. Og það
væri ekki ónýtt, — það væri ó-
umræðilega mikils virði, — ef þessi
háttlofaða menning og menntun
öll, hefði fært oss nær því, að
geta með öruggleik og festu tek-
ið í okkar þjónustu, til framfara
og blessunar, ait það af sannar-
legum verðmætum, sem nýji tim-
inn færir oss, og þá ekki siður,
kennt oss að hafna því, sem verð-
minna er og vafasamara. En það
er nú liklega okkar tima mesta
mein, að vér erum lélegir mats-
menn í þessu falli. Á verðmætin
iniklu annarsvegar, og hið mikla
verðleysi hinsvegar. En sú þjóð,
sem einskis metur dýran arf og
miklar minjar er ekki á beinnri
braut til menningar og andlegs
þroska.
Þjóð vor hefir oft verið í öldu-
dal hinnar megnustu niðurlæging-
ar. En henni hafa þá oft fæðst
miklir menn að andans atgerfi, —
bjartar stjörnur, sem þjóðin öll
hefir getað stýrt eftir, og þannig
skapað henni hugrekki og and-
legt þor, sein aftur hefir orkað
því, að Jiún hefir komið nýrri
og betri úr hverri raun. Á einu
sliku timabili fæddist þjóðinni Hall-
grímur Pétursson.
Nú er alt vegið og mælt. En
það hefir engin rannsókn verið
gerð um það, hvaða áhrif kveð-
skapur Hallgríms muni hafa haft
á þjóðina fyr og siðat'. — Enda
gæti niðurstaða slíkra rannsókna
aldrei verið tæmandi. — En þeg-
ar fjöldi af einstaklingum þjóðar-
innar metur enn verðmæti Hall-
gríms, þó orðin séu 250 ára gömul,
til verðgiidis meir en hið skirasta
gull, þá finnst oss, að þeir, sem
það finna og viðurkenna, verði
að ganga fram fyrir skjöldu, og
freista þess, að þjóðin sjái sóma
sinn i þvi að minning sliks manns
sé í heiðri höfð sem verðugt sé.
Þvi sú þjóð, sem er gleymin á
gömul verðmæti, finnur ekki ný
I hverju spori.
Um aðaltiliöguna skal eg þá
taka hér upp kafla úr erindi þvf,
er eg flutti um þetta mál i út-
varpið: .Eg er að eðlisfari bjart-
sýnn á það bezta í fari mann-
anna. Og eg vil vera það i kvöld.
Ef eg gengi fyrir hvers manns
dyr og segði: „Viit þú á dánar<-
dægri Hallgríms Péturssonar 27.
okt. á þessu ári, leggja blómsveig
á leiði hans?“ Þá held eg að fáir
myndu segja nei. En ef eg segði
um leið, að það væri prýðilegur
blómsveigur, sem þú gætir fengið
fyrir 30 aura. Þá hygg eg marg-
ur myndi segja: „Heldurþú, að eg
leggji 30 aura blómsveig á leiði
Hallgríms Péturssonar. Hann get-
ur ekki kostað minna en 1 krónu“.
„Eða: Það er enginn blómsveigur
sem kostar minna en 10 krónur".
Á þessu má, eins og oftar, sjá
mátt samtakanna. Einir 30 aurar
geta þannig lyft Grettistaki, ef þú
aðeins sjálfur skilur og vilt. Þeir
geta reist himinhátt fjall af minn-
ingutp. Minningum, sem opna þér
innsýn þangað sem þú þráir að
dvelja, af því þær hafa gert þér
lífið meira virði en annars. Og
er það ekki einrnitt svo oft i lif-
inu þannig, að það hefir ekki alt
af verið þér mest virði, það sem
þú lést mest fé fyrir. Jú það er
satt. Þér vitið áheyrendur góðir,
að það er oft hægara að tala um
hlutina en að framkvæma þá. En
nú veit eg, að þér viljið heiðra
minningu þessa mikla manns. En
það er þá aðeins hitt, hvernig
eigi að náigast þennan blómsveig
þinn. Um þá leið hefi eg nokkuð
hugsað, og ætla nú að bera það
undir þig hér. Það er mitt ráð,
að 5 menn og konur í hverri
sókn á iandinu vilji með presti
sínum ganga í nefnd, sem alis-
staðar heiti „Hallgrímsnefnd“
(helst viidi eg að ekki væru færri
en 2—3 konur í hverri). Verkefni
þessarar nefndar á að vera, að
veita blótnsveig þinutn viðtöku,
þegar þú vilt afhenda hann, (ef
þú kemur honum ekki á annan
hátt), ög að öðru leyti, að afla
þessu máli fylgis til skjótar úr-
lausnar, á hvern þann hátt, sem
hverri nefnd finnst bezt við eiga
á hverjum stað, með skemmtun-
um eða á annan hátt“.
Vér gætum þessum sjaldan,
hve auðvelt það er, að gera ýms