Vesturland - 29.07.1933, Blaðsíða 2

38
VESTURLAND-
Leiðbeiningar um fiskverkun.
Samdar á fundi yfirfiskimatsmanna 1933.
sveitum og bæjum og hafna- og
vegabætur. En fyrst og fremst
mun ílokkurinn, eftir þvi scm
hann hefir aðstöðu til, snúa sér
með öilu afli að fjárhagsiegri við-
reisn landsins og einstakra lands-
hluta. Verður hún eflaust ekki
framkvæmd nema með gagngerðri
endurskoðun eða uirsteypingu á
ríkisrekstrinum, og dugir þar lítt
að vera alit of mjúkhentur á hin-
um gömiu rr.einum fjársukks og
fjárbruðlunar. Er alls óvíst um,
hve lengi atvinnuvegir þjóðarinn-
ar — og þá aðallega sjávarút-
végurinn, — þola að bera þá
feikna skaltbyröi, sem nú er lögð
þeim á herðar. Öll líkindi eru og
til þess, að komi nokkurt misæri
eða citthvað beri út af, verði stór-
fellt atvinnuieysi hér á landi.
Verður þá að vera við þvi búinn,
að geta iinað hörmungar hinna
atvinnulausu manna.
Sjálfstæðisflokkurinn mun sem
fyr vinna að þessum og öllum
sínum málum með hag allrar
þjóðarinnar fyrir augum, en ekki
einstakra stétta, og þess vegna
eru most líkindi til þess að starf
hans beri heillavænlegri og bless-
unarrlkari ávexti en starf ann-
ara flokka.
Sjálfstæðisflokkurinn mun með
enn meiri röggsemd en áður, og
samhuga starfi fylkja sér um efl-
ingu flokksins, svo að næstu
kosningar færi honum fullan sig-
ur yfir öllum andstöðuflokkum
sfnum, og gefi Sjáifstæðisflokkn-
um nægilega sterka aðstöðu til
þess að sýna I verkinu starf sitt
til uppbyggingar fjárhagslegrar
viðreisnar og frelsis einstakling-
anna.
Norskt hafrannsóknaskip,
„Heimland I.“ frá Tromsö, hef-
ir legið hér undanfarna daga og
tekið kol og aðrar nauðsynjar.
„Golvströmmen"
heitir Iftill mótorbátur, sem kom
hér inn s. 1. iaugard. Á bátnum
voru 3 karlmenn og ein stúlka, og
komu þau frá Stokkhólmi.
Það má segja að verkunin á |
fiskinum byrji þegar hann kemur
upp úr sjónum. Er því þýðingar-
meira en margur. hugsar, að öll
handtök við hann séu unnin með
alúð og vandvirkni en ekki með
kæruleysi og léttúð, því fingraför
óvandvirkninnar verða aldrei af-
máð þaðan sem þau hafa einu
sinni að komist.
Þegar goggur er borinn I fisk
verður að gæta þess, að bera
ávalt í höfuð hans, ef því rnögu-
lega verður við komið, og kasta
fiskinum vægilega, svo hann merj-
ist ekkt, því blóð safnast alltaf að
mari sem myndast áður en fiskur-
inn deyr. Þvi væri réttara, fyrir
báta sem hafa djúpar lestar, að
nota rennur, en kasta fiskinum
ekki í lestina athyglislaust, ef til
vill ofan á bríkina á mið-skilrúm-
inu.
Við hálsskurðinn ber að gæta
þess, að skera ekki of nærri
þunnildisbeinum, og alls ekki
særa himuuna á þeim, en svo
djúpt verður að skera, að allar
hálsæðarnar skerist sundur. Við
höfum tekið eftir því, að annað
þunnildið er oft mjög dökkt, en
hitt í bézta lagi, bjart og fallegt,
og bendir það til þess, að háls-
æðarnar hafi aðeins skorist sund-
ur öðru megin.
Stórir vélbátar, sem flytja afla
sinn óaðgerðan til lands, þurfa
að hafa lestarnar hólfaðar sundur,
svo fiskur verði fyrir sem minnstri
pressu og hnjaski á leiðinni I
Iand, og varðveita hann frá
skemmdum af þeim völdum. Ekki
má heldur kasta fiskinum í stórar
kasir þegar á land kemur.
Ennfremur er það álit vort, að
harður dráttur orsaki að fiskurinn
deyi á leiðinni upp úr djúpu
vatni, æðarnar í þunnildunum
springa og þunnildin verða Ijót,
snögg umskifti á vatnsþrýstingi
orsaka, að kviðurinn þenst út og
blæs upp. Langar línur, og þar af
leiðandi löng lega, hafa sömu áhrif.
Þegar stingir eru notaðir við
uppskipun eða tilfærslu á . fiski,
má aðeins stinga í höfuð hans,
en alls ekki I bolinn.
Þegar hausað er, verður að
skera vætubeinin sundur, sem
næst hausnum, þvl þau binda
þunnildin við hnakkann. — Að
hausun verður að vinna það
vægilega, að ekki valdi skemmd-
um, alveg eins þó um smáan fisk
sé að ræða. Hann á að verða
markaðsvara eins og hinn, og
má því ekki sæta lakarí meðferð.
Sjálfsagt er að hausa ofan I
vatn, ef þvl verður við komið, að
öðrum kosti að skvetta vatni vel
yfir fiskinn áður en hann er flatt-
ur. Við hausaðan fisk má ekki
nota stingi.
Flatning íisks er afar þýðingar-
mikil, þvl hún hefir áhrif bæði á
þyngd og gæði hans, og verður
því sérstaklega að vanda til
hennar.
Þegar flatningsmaður byrjar að
rista fiskinn, verður hann að gæta
þess, að rista aðeins hæfilega
djúpt, til þess að ná hryggnum,
og að fiskurinn fái eðlilega og
fallega lögun og opnist aftur á
aftasta lið.
Þegar hann sker eftir mænunni,
sem á að fylgja hryggnum, verð-
ur hann að beita hnifnum ská-
halt inn undir hrygginn, svo hann
skemmi ekki hnakkann, og fiskur
fylgi ekki hryggnum.
Hrygginn sker hann sundur
meö skáhöllu hnífsbragði aftan
frá, og taki það ávalt yfir tvo
liði. Á þá sárið að mynda x eða
8 í tölu. — Hrygginn verður að
taka það aftarlega, að ekki verði
blóðdálkur.
Þegar hryggurinn er losaður,
verður að gera það með hníf,
en ekki rlfa hann lausan, því við
það skemmist vinstri fiskhelm-
ingurinn.
Framh.