Vesturland - 29.07.1933, Síða 3

VESTURLAND
39
J!lllllllllllllllllllllilli:illlllllllllllll!ll!lllillllllllllllllllllll|||||||||||lN!ll
Vesturland.
M Útgef.: Sjálfstæðisfél. Vesturlands.
g Ritstjóri: Arngr. Fr. Bjarnason.
S Útkomud.: miðvikud. og laugard.
Fyrirliggjandi:
Verð til áramóta 4 kr. te
j§ Ojaldd. 15. sept. í lausas. 15 aura. g
Augl.verð 1.50 cm. eind.
gj Stærri augl. eftir samkomulagi. H
^ll!!í!llllllllllll!ll!llllll!lllllllllllllllllll!lllllllllllll|||l!l||||||||||||||||||||||ir
H e s s i a n ,
Bindigarn og
Saumgarn.
Nokkur orð um sund.
Nl.
Sundið eitt hjálpar ekki manni,
sem verður að synda langt í venju-
legu vatni. Varnir þær, sem líkam-
inn hefur æfst í að nota gegn
kuldanum í vatninu, skitta þar
engu minna máli, en styrkleiki
þeirra fer cftir líkamsbyggingu
mannsins. Qefist hann upp á sund-
inu, er það hér utn bil alt af sök-
um kulda. Ef einhver, undir þess-
um kringumstæðum, væri aðeins
vanur heitu vatni, bentu allardlkur
til þess, að hann gæfist fljótt upp.
íslendingar eiga erfiðara með að
koma á almennri námskyldu f
sundi en aðrar þjóðir. Veldur
kuldi þar nokkru um. En þvi meiri
sem kuldinn er, því meiri nauð-
syn ber til þess að þola hann, og
væii áhugi manna fyrir sund-
kennsfu eins mikill og hann er
fyrir ýmsutn bóklegum fræðum,
myndu margar torfærur brúast,
sem nú vaxa mönnum mjög í
augum. Raunar viðurkenna flestir,
að nytsemi bóklegra fræða séu
litil, sé llkaminn jafnframt óhraust-
ur og vanhirtur. Það játa lika allir,
et maður dettur út af fiskiskipi i
blíðalogni og bezta veðri, og er
sokkinn áður en hægt er að ná
til hans, að það hefði verið ákjós-
anlegra að hann hefði kunnað að
synda.
Bn það gagnar litt að sjá,
hvernig hægt hefði verið að fyrir-
byggja slysin, eftir að þau hafa
viljað til og kostað mörg manns-
lif. Það er ekki nóg að viður-
kenna gallana, það þarf að ráða
bót á þeim, og I þeim tilfellum,
sem hér um ræðir, fæst hún ein-
ungis með hóflegum fþróttaiðkun-
um og umfram alt — aukinni
sundkcrtnslu. —
Friðrik Jónasson.
Grein þessi hefir beðið birting-
ar hjá blaðinu nokkurn tíma.
Ritstj.
Smávegis
úr ríki bolsanna.
1. ,,Við verðum að setja hana
á svarta listann", hvisiaði Hanni-
bal að Finni Jónssyni um daginn,
þegar frú Karitas var að segja
frá viðræðu sinni og Finns um
ráðningu til Siglufjarðar I síldar-
vinnu. Þetta var á útifundinum,
þegar talað var af svölunum á
húsi Jónasar Tómassonar. Eg
stóð við borðsendann i stofunni
inn af svölunum, Hannibal og
Finnur sátu við hinn endann, en
J. S. Edwald, ræðismaður, sem
var fundarstjóri, sat fyrir miðju
borðinu. Heyrði hann einnig þessa
vingjarnlegu tillögu Hannibals
Valdimarssonar.
2. Sannsögli Hannibals.
— í 28. tbl. Skutuls, 12. júlí þ. á.
stendur svohljóðandi klausa, und-
ir fyrirsögninni: Gamansamur á-
heyrandi:
-------„Þá er það og sams-
konar lýgi, að fundarmenn hafi
æpt að Hannibal og heimtað, að
honum yrði kastað út. Sannleik-
urinn er sá, að einn hálfbrjálaður
mannvesalingur barmaði sér yfir
því að hafa ekki byssu til að
skjóta þessi helvltis kvikindi, —
en það mun á máli Halldórs- og
Högnaliða vera nafn á okkur
jafnaðarmönnum."
En sjónarvottur segir svo frá:
Á meðan Hannibal var að tala,
með venjulegum bægslagangi,
varð vaxandi ókyrrð meðal áheyr-
enda, og cr hann lauk ræðu
sinni, heyrðist kallað I salnum:
„Látið Hannibal út!“ Og úr öðr-
um stað: „Þvi er ekki Hannibal
fluttur?"
Um leið ruddist maður gegn-
um mannþröngina og kallaði:
„Það þarf að drepa Hannibal!
Verst, að eg hafði ekki byssuna
með, þvl að slfka menn þarf að
skjóta niður, hvar sem maður
hittir þá!“
Er honum var aftrað að halda
áfram inn að ræðupallinum, kall-
aði hann aftur, eitthvað á þá
leið, að hann ætti sfn i að hefna
við Hannibal, og bað aðra að
blanda sér ekki I þeirra við-
skifti.
Er af þessu auðsætt, að æsing-
unni var ekki beint gegn jaínað-
armönnum, eins og Hannibal læt-
ur i véðri vaka sfðar í nefndri
grein, heldur gegn honum ein-
um, enda fengu þeir aðrir gott
hljóð, er töluðu af hendi jafnað-
armanna. En lófaklapp, það er
hljómaði í eyrum Hannibals, gat
nefndur sjónarvottur ekki heyrt
að ræðunni lokinni.
Hvor segir nú sannara, sjón-
arvotturinn eða hin alræmda
hlaupatik kratanna við ísafjarðar-
djúp, Hannibal, sem víðast hvar
mun hafður að háði o* spotti,
þar sem hann kemur oftar en
einu sinni fram á sjónarsviðið.
H a k i.