Vesturland - 19.08.1933, Side 1

VESTURLAND
X. árgangur.
ísafjörður, 19. ágúst 1933.
13. tölublað.
Vígoröin.
Andstöðuflokkar Sjálfstæðis-
flokksins hafa mjög i frammi þá
bardagaaðferð, að búa til vissar
kennisetningar eða vigorð, sem
þeir ætla fóiki að gleypa ómeltar
til áfellingar starfi og stefnu flokks-
ins. Og þótt flest af þessu sé svo
glamurkent og barnalegt, að naum-
ast er trúandi, að það hafi neinar
verkanir, rekur maður sig þó á,
að á þennan hátt má veiða ein-
staka sálir, sem fátt lesa og ekki
fylgjast með stjórnmáladeilunum.
Það vigorðið sem tamast er,
er að utnsnúa nafni Sjálfst.fl. og
kalla hann ihalds- eða afturhalds-
fiokk. Er Ihaldsheitið af þessum
mönnum notað seni mesta smán-
aryrði, svo fáfróðir geta haldið,
að bak við nafnið felist eitthvað
afarilt eða fordæmanlegt, þannig
eru flokksmenn Sjálfstæðisflokks-
ins á máli Timans og Alþýðubl.
og þeirra fylgifiska nefnt „bölvað
ihaldspakk" eða „íhaldsdót",
„Grimsbyiýður" og sitt hvað fleira.
En er þá nokkuð hæft i þeim
ásökunum, sem andstöðuflokkarnir
vilja feia í ihaldsnafninu á Sjálf-
stæðisflokknum? Því fer fjarri.
Sjálfstæðisflokkurinn er aö engu
íhaldssamari en hinir flokkarnir
yfirleitt og tii þess að sanna þá
staðreynd, má benda á, að hann
hefir á vfxi unnið með báðum
þessum andstöðuflokkum sinum
að ýnvsum umbótamálum til frjáis-
lyndis og umbóta.
En Sjálfstæðisflokkinn skilurþað
mikilsverða atriði við andstöðu-
flokka sfna, að vilja vernda og
efla einstaklingsframtak og freisi,
sem hinir vilja leggja I viðjar
ýmislegra hafta og einokunar.
í fjármálum hefir Sjálfstæðis-
flokkurinn ávalt viljað fara gæti-
lega og með fullri vaiúð, enda
hefir ekki veitt af að þar væri
meira haldið i en gert hefir verið.
Og vart hittir maður nú einn ein-
asta kjósanda, sem ekki viður-
kennir þá nauðsyn. Slikt er og
einmitt það ihald, sem hver hygg-
in og dugleg húsmóðir og góðir
bændur telja sér nauðsynlegt og
fleyta þeim fram til sjálfstæðis.
Og sama gildir fyrir þjóðfélagið.
Það ætti því enginn að láta
flekast af þeim máttlausu vígorð-
um, scm hér hefir vcrið gcrð grein
fyrir.
Smávegis
úr ríki bolsanna.
3. Bolsarnir isfirzku höfðu um
langt skeið barist fyrir þvi að
ná hér ineiri liluta atkvæða við
Alþingiskosningar. — Þetta tókst
árið 1927, þegar Haraldur Guð-
mundsson var kosinn á þing fyrir
ísafjarðarkaupstað. En ísfirðingar
sáu hann aldrei, nema við hátlð-
leg, pólitisk tækifæri, har.n var
allt af í Reykjavík, ritstjóri Alþýðu-
blaðsins, sem hann skrifaði nokk-
uð i, þegar hann nenti.
En þetta var ónæðissamt starf,
sifeilt pólitiskt argaþras og erjur,
en maðurinn makráður að eðlis-
fari, — og enginn verulegur frið-
ur til að stunda kaffihús né aðrar
skemtanir. Reytingslaun tijá Al-
þýðublaðinu, sem illa hélzt á, því
að fátækir flokksmenn reyttu hann
miskunarlaust, en H. G. var um
það fremri flestuin eða öllum
kratabroddum hérlendum, að hann
mátti ekkert aumt sjá í þann tið,
hvorki karl eða konu.
Maðurinn fór nú að þreytast,
staðfesti ráð sitt og heimtaði eitt-
hvað fyrir snúð sinn, þ. e. a. s.
fyrir fyigi sitt við þá stjórn, er
með vöidin fór, fékk bankastjóra-
embætti austur á Seyðisfirði, lét
Alþbl. róa, fluttist austur og náði
þar kosningu til Alþingis. — Hann
hafði nú haft það gagn af ísfirð-
ingum sem þurfti.
4. En nokkru áður var nýstjarna
tekin að lýsa á ísafjarðar pólitiska
hiinni. Finnur Jónsson hafði kló-
fest nýjan mann, Vilmund Jóns-
son, héraðslækni, gáfaðan mann,
vel máli farinn og mátulega sam-
vizkusaman tii þess að hægt væri
að nota hann. En hér var við
rainman reip að draga. Maðurir.n
gat verið duglegur með sprettum,
en nennti misjafnt, hann varblátt
áfram latur. En Finnur lét ekki
bugast, kvartaði og kveinaði, bað
og grátbændi, þar til hann loks
gat ekið Vilm. út á stjórnmála-
brautina. Og nú skiptu þeir með
sér verkum. Vilm. varð iandvarn-
armaðurinn út á við, sem varði
flokkinn fyrir öllum utanaðkom-
andi árásum með mælsku sinni
og Tökfimi, en inn á við sá, er
hélt sauðunum saman á beitiiandi
Finns, einskonar goð á stalli, sem
trúgjörn og hrekklaus alþýða
bæjarins tignaði og tilbað álengdar
og þótti allt gott, sem hann lýsti
velþóknun sinni á, ómetanlegur
leppur hins lítt þokkaða Finns,
sem nú gat haft sér meiri mann
að vissri tegund skjóls.
Þessir menn ná fyrst völdum
við bæjarstjórnarkosningar hér og
nú ræður Finnur þar einn öllu.
Yrði það of langur kafli að lýsa
ráðsmennsku hans hér, þar sem
aðeins verður rætt um þingmenn
Alþfl. hér í bæ. Vilm. Jónsson er
kosinn á þing 1931 og reynist
ágæt verzlunarvara í höndum hins
mikla kaupmanns Jóns Baldvins-
sonar, þvi að hann er keyptur
inn í landlækuisembættið. Hann
axlar sín skinn og flyzt suður.
Hann hefir einnig haft fult gagn
af isfirzkum kjósendum.
5. Svo var Finnur Jónsson kos-
inn á þing nú í sumar. Hann
hefir lengi langað til að fá að
standa við stallinn, eins og hinir.
Haraldur og Vilmundur höfðu
fengið sitt, svo að Finnur heimt-