Vesturland - 30.08.1933, Blaðsíða 2

58
VESTURLAND
Útgerðarmenn! Notið nú tækifarið!
Ýmsir munir tilheyrandi motorskipinu Leví
seljast mjög ódýrt næstn daga til 4. seft. n. k.,
svo sem: segl, möstur og reiði, lausir kaölar og
blokkir. 30 hestafla Lysekilvél í góðu standi, með
olíugeymum og öllu tilheyrandi; stýrisvél með leiðslum, logg,
stýrishús, sjókort og útvarpstæki. Ennfr. legu-
færi, áttavitar, ljósker, eldavél, mataráhöld
og margt fleira.
Munirnir eru allir í góðu standi og seljast að eins
gegn staðgreiðslu.
Kaupendur snúi sér til undirritaðs.
Jóhann Skagfjörð,
Gistihúsi Hjálpræðishersins, herbergi nr. 16.
Aukaþing
hefir forsætisráðherra boðað, að
kvatt myndi saman 1. nóv. næstk.,
að því tilskildu að flokkarnir fall-
ist á, að næsta reglulegt fjárlaga-
þing komi saman síðar á næsta
ári en lög mæla fyrir. Hafa Sjálf-
stæðistlokkurinn og Alþýðuflokk-
urinn lýst sig þvi samþykka.
Kosningar til Alþingis er gert
ráð fyrir, að fari fram í júni næstk.
Bréf forsætisráðherra má skilja
á þann veg, að rikisstjórnin hafi
verið sammála í tregðu þeirri, sem
hún hefir haft um aukaþinghald.
En slik ályktun er röng. Magnús
Guðmundsson dóinsmálaráðh. hef-
ir frá upphafi fylgt fast kröfum
Sjálfstæðisflokksins utn afgreiðslu
stjórnarskrármálsins og aukaþing-
hald.
Er betra seint en aldrei um þetta
aukaþinghald í haust, en sjálfsagð-
ast, að kröfum Sjálfstæðisflokksins
hefði fengist strax framgengt, og
það hefði orðið, ef Alþýðuflokk-
urinn hefði verið samhentur og
skeleggur í málinu.
Með þessari ráðstöfun hefir Fram-
sóknarflokkurinn látið undan síga
með firrur þær, er hann hélt á lofti
gegn aukaþingi nú i ár. Enda hefir
komið betur og belur í Ijós við
umræður um málið, hve rangar
þær voru og óviturlegar.
Mun þjóðin og einkum hinir
yngstu kjósendur muna Framsókn
framkomuna í þessu máli við næstu
kosningar og fella sinn dóm.
íslenzkveiðarfæragerð-
Eins og skýrt var frá í 1. bl.
VI. þ. á. hefir Skúli Pálsson (Rós-
inkranzsonar) frá Kirkjubóli i Ön-
undarfirði stofnsett veiðarfæragerð
á Laugaveg 42 í Reykjavik og er
hún nú tekin til starfa.
Skúli hefir ferðast um Vestur-
og Norður-land undanfariðtil þess
að kynna útgerðarmönnum fram-
leiðslu sína og hefir hún líkað
prýðisvel, enda er i engu hægt að
sjá, að hún standi að baki erlendri
framleiðslu. í íslenzku veiðarfærin
er og notaður valinn ítalskurhamp-
ur og verkinu stjórnað af vönum
fagmanni, eins og áður hefir verið
getið.
Enn þá framleiðir verksmiðjan
að eins fiskilínur frá 7*1bs.og alt að
12 lbs., en innan skamms verðnr
byrjað að framleiða lóðatauma og
siðan færðar út kvíarnar smám-
saman með framieiðslu annara
veiðarfæra.
íslenzku Ifnurnar eru búnar til
bæði venjulegar (óíbornar) og
ibornar (inpregneraðar). Er sérstök
ástæða til þess, að vekja eftirtekt
á íbornu línunum, sem fullyrt er
að endist betur en venjulega bark-
aðar eða bikaðar línur og eru alt
af jafn mjúkar.
Eins og kunnugt er var veiðar-
færagerð eilt af iðnaði þeim, sem
hinn mikli umbótamaður Skúli
Magnússon landfógeti færði inn I
landið með „innréttingunum" sem
störfuðu i Reykjavik fyrst 1752—
1759, reknar af hluthöfunum og
síðan alt til 1786 undir umsjá
konungs og einokunarverzl. Gaf
veiðarfæragerðin sæmilegan arð
meðan hún var rekin og hefir þó
útbúnaður verið af skornum skamti,
ef ráða má af þvf, að færasnún-
ingshúsið var seit að lokum fyrir
23 rd. og 26 sk.
Það er fróðlegt að mínnast þess
og sýnir ljóslega hve gagnlegar
nýjungar eiga oft erfitt uppdráttar,
að það munu vera um 20 ár síðan
því var fyrst hreyft hér vestra, að
nauðsyn bæri til að fá innlenda
veiðarfæragerð. Var málið fyrst
fluttá fjórðungsþingi fiskideildanna
og afgreitt þaðan í áskorunarformi
til Fiskifélagsins og Fiskiþingsins,
sem svo oftast var endurtekið alt
til ársins 1928. En málefni þetta
fann aldrei náð þeirra, er ráðin
höfðu og barátta okkar Vestfirð-
inga fyrir því jafnvel höfð að skopi
af mönnum í stjórn Fiskifélagsins.
Hefir Skúli fengið á sama kulda
að kenna með framkvæmdirnarnú,
þar sem bæði Fiskifélagið og Ai-
þingi synjuðu honum um styrktii
undirbúnings fyrirtæki sínu.
Nú kemur til kasta sjómanna og
útgerðarmanna, að kaupa frekar
hið íslenzka, að öðru jöfnu. Gæti
þeir skyldu sinnar um það mun
hinn nýi Skúli, eða þeir, sem taka
við af honum, fullkomna verk
gamla Skúla, svo við getutn eign-
ast fuilkomna innlenda veiðarfæra-
gerð bráðlega. Því svo hefir is-
ienzkur iðnaður nú lyft höfði, að
sannað er að við íslendingar get-
um unnið flest af því sjáifir, sem
við látum útlendinga nú vinna fyr-
ir okkur og sitjum oft auðum
höndum í staðinn.
Árlega flytjum við íslendingar
veiðarfæri inn i landið fyrir urn 3
milj. króna og eru það að mestu
fiskilínur og öngultaumar. Ætti
það að vera metnaðarmál íslend-
inga, að framleiða sem mest af
eigin þörfum. Ekki sizt nú, er aðr-
ar þjóðir hafa tekið þá stefnu og
fylgja henni fram með kappi.
miklu.