Vesturland

Volume

Vesturland - 02.09.1933, Page 3

Vesturland - 02.09.1933, Page 3
VESTURLAND 63 Fyrirliggjandi: Hessian, Bindigarn og Saumgarn. 1 Vesturland. j §| Útgef.: Sjálfstæðisfól. Vesturlands. 1 1 Ritstjóri: Arngr. Fr. Bjarnason. s H Útkómud.: miðvikud. og laugard. || Verð til áramóta 4 kr. ;| g Gjaldd. 15. sept. í lausas. 15 aura. j| M Augl.verð 1.50 cm. eind. j Stærri augl. eftir samkoinulagi. §§ ^IIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII# leggja hug sinn í bleyti um það, hver sá höf. sé, er nefni hann (H. V.) „alræmda hlupatík krat- anna við ísafjarðardjúp". Það er ekkert leyndarmál, hr. H. V., og á ekki að vera, að það er Wilhelm Jakobsson, tollvörður, sem skrifar undir nafninu Haki. Ef þér hafið haldið, að það hafi átt að vera leyndarmál, þá hefir þar óviljandi verið samin getraun við yðar hæfi. Með því að segja frá því, að eg hafi slaðið við borðsendann í stofunni á ísafirði, þegar þér vor- uð að hvfsla að Finni Jónssyni, segi eg þeim mönnum, sem í stof- unni voru, óbeint frá því, hver skrifi undir nafninu Haki, hinu get eg ekki gert við, að það litur út fyrir að hafa orðið yður allerfið gáta. Hr H. V. tekur upp í gæsalöpp- um nafnið „airæmd hlaupatík kratanna við ísafjarðardjúp“, lík- lega þykir honum það vel til fund- ið, annars fæfði hann naumast farið að endurtaka það. Eg veit, að ýmsir af lesendum VI. hér i bæ, hafa hlegið dátt að því og þótt það mjög sniðugt. Þá talar hr. H. V. um brjálæðis- kent æði einhvers eða einhverra yfir þvi, að hann sé eindreginn andstæðingur ihaldsins og vinni sinum flokki það lítið, sem hann megni. Er hr. H. V. svo skyni skroppinn, að honum sé það ekki ljóst, að hver og einn annar flokk- ur en sá, sem hann telsttil, myndi finna til einhvers svipaðs, af ein- skærum viðbjóði, ef hr. H. V. ætlaði að nálgast hann? Það er, meira að segja, altalaö hér í bæ, að flokksmönnum hans flestöllum þyki hann leiður drellir að drag- ast með, enda þótt hannsétalinn ólaunaður ritstjóri Skutuls, að þvi er Finnur Jónsson segir. Þeir vilja helzt verða lausir við hann samtl Hr. H. V. segir, að i grein minni sé fjórum sinnum talað um sjónar- vott að ræðuhöldum. Egfinn ekki, að orðið sjónarvottur komi oftar en þrisvar fyrir, allstaðar í eðli- legum samböndum. En það er eðlilegt, að maður bæði nefni og hugsi um sjónarvotta, þegar hr. H. V. talar, því að engan mann hefi eg séð láta svo dólgslega á ræðu- palli sem hann. Þarna stendur maðurinn stundum og lemur sig utan, sem óður væri, hristist, skelf- ur og skekur sig allan, svo að ógn er á að horfa; en orðbragð- ið er svo leiðinlega ofstækisfult, að mann sárlangar að hafa eitt- hvað til að troða upp í eyrun. Nei, tnenn vilja helzt vera lausir við að hlusta á hr. H. V., en hitt þykir sjálfsagtmörgum æringjanumgam- an, að horfa á fíflalæti hans. Þá lætur hr. H. V. það í veðri vaka, að eg vilji smyrja þeirri smán á Bolvíkinga, að þá skorti andlegt þrek til að hlýða á and- stæðinga sina. Fjarri sé það mér. En hitt getur máske komið fyrir, að þeim þyki það svo ilt verk og óþokkalegt að hlusta á þá, að þeir taki heldur það ráðið að flytja þá i burtu. Finst mér það bera vott um andlegt þrek og einlæga löng- un til að atast ekki af aðfluttum saur. Eg efa það ekki, að Bolvikingar muni hlýða kurteislega á hr. H. V., þegar þeir hafa á annað borð yfir- unnið löngun sina til að flytja hann í burtu. Bolvikingar standa sjálfsagt fsfirzku bolsunum miklu framar að því lcyti, að vilja heyra málin rædd frá öllum hliðum og munu sjálfsagt sýna þá prúðmensku að leyfa manni, sem ráðist er á á umræðufundi, að verja sig. Þá talar hr. H. V. um, að eg beri fyrir mig „um sannindi þess- arar sögu einhvern „ólyginn" áhorfanda að ræðuhöldunum“. í grein minni stendur: „En sjónar- vottur segir svo frá“. Hitt er alt skáldskapur hr. H. V. Það er alveg eins og hin nafnkunna frú á Leiti hafi lesið yður fyrir. Persónulegar hnútur hr. H. V. til mín og öll uppnefnin á mér nenni eg ekki að ræða við hann að sinni. Umrædd grein hr. H. V. er með svo augljósu handbragði hans, að nafninu undir henni virðist næst- um ofaukið. Hún sýnir ennfremur greinilega, að manninum er ekki með öllu sjálfrátt um aumingja- skap sinn og geðbilun. Verður þvi frekar að telja hana óráðshjal sjúklings en venjulega blaðagrein, væri þvf rétt að gefa eigendum Skutuls þá bendingu, að láta hér eftir mann, sem að minsta kosti gæti talist tneð „hálfu viti“ annast ritstjórn blaðsins. Það er ekki til mikils mælst. Það er rétt að vekja athygli á einu í umræddri grein hr. H. V. Það er hræðslan, sem skin f gegn- um hana. Hann hefir komið auga á Hakakrossinn, merkið ginnhelga, sem ekki fellur fyrir fúkyrðum ein- um, merkið, sem hann hræðist, merkið, sem hann veit, að á eftir að sigra! Hannibal skelfur! Núerhlaupið hland fyrir hjartað á bolsahetjunni Hannibal Valdemarssyni! Haki. Sjálfsagt hefir þótt að veita hr. V. J. rúm hér i blaðinu til and- svara, vegna mjög fruntalegrar árásar I „Skutli“. Að öðru leyti eru hinar persónulegur deilur þeirra V. J. og H. V. blaðinu óviðkom- andi. Ritstj. Prentsmiðja Njarðar.

x

Vesturland

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vesturland
https://timarit.is/publication/633

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.