Vesturland - 30.09.1933, Blaðsíða 2

94
VESTURLAND
Hugleiðingar um fiskverkun
á Vestfjörðum.
Því miður hefir vandvirkni í
meðferð fiskjar og þá einkum á
fyrsta stigi verkunarinnar, hnignað
hér á Vestfjörðum hín síðari árin.
Frá þessu eru þó margar og
góðar undantekningar, en hitt er
þó of alment.
Skal að þessu sinni að eins bent
á tvent sem umbóta þarf og enga
eða litla fyrirhöfn kostar að lag-
færa, en það er blóðgun fiskjarog
goggun.
Margir telja, að það sé vanda-
laust að blóðga fiskinn, því skal
ekki mótmælt, en víst er aðtil þess
þarf vandvirkni. Það er engan
veginn nægilegt, að skera sundur
kverksiga og maga, heldur er al-
veg nauðsyniegt, að skornar séu
sundur æðar þær, sem liggja yzt i
hálsi fiskjarins. Sé það ekki gert
verða þunnildin litarljót, jafnvel
blóðhlaupin og fiskurinn, sem ella
væri fyrsta flokks vara fellur í ann-
an eða þriðja flokk.
Það er sem betur ekki alment,
að fiskurinn sé goggaður í búkinn,
en dæmí eru þó til þess, að alt
að 10% af afla sumra báta sé
verðfeldur vegna trassaskapar 1
þessu efni. Sá fiskur, sem í drætti
á lóð eða haldfæri er goggaður i
búkinn verður 3ja flokks vara. Og
við uppskipun er fiskurinn oft
skemdur með goggun.
Eg hefi sérstaklega bent á þetta
af því, að umbætur á þessum 2
atriðum kosta enga tfmatöf að eins
kostgæfni í störfum.
Allir þekkja nauðsyn þess, að
fiskurinn sé vel flattur. Það sem
almennast er ábótavant i því efni
er það, að flatt er of djúpt.
Því má ekki leyna, að við Vest-
firðingar höfum mist það góða álit
sem við höfðuin áður á okkar fiski
hjá kaupendum í Barcelona. Staf-
ar þetta sumpart af þvi hvað fisk-
urinn hefir verið holdþunnur hér
á Vesturlandi þrjú siðustu ár, en
meðfram vegna ónógrarvandvirkni
í meðferð fiskjarins, einkum á 1.
verkunarstigi.
Okkur er mjög nauðsynlegt, að
vinna Vestfjarðafiskinum aftur álit
á markaðinum i Barceiona og það
þegar á næsta ári. Færeyingar
hafa komist inn á þennan markað
og selt mikið af fiski þangað í ár.
Ef þeir festast þar verður erfiðara
að keppa við þá siðar.
Nokkur síðustu árin hafa Aust-
firðingar náð svo góðu áliti á
þessum markaði, að þeir hafa
fengið að jafnaði 5—10 kr. hærra
verð fyrit skpd., en við Vestf.
Auk þess sem Barcelonamark-
aðurinn gefur mun hærra verð
fyrir vel verkaðan, blæfallegan og
sæmilega þykkan stórfisk, en ann
arstaðar er fáanlegt, þá er oftast
rýmra á þessum markaði, en það
er mikils virði, einkum þegar svo
er sem nú, og verið hefir fjögur
síðastliðin ár, að offramleiðsla á
saltfiski virðist fyrirsjáanleg í næstu
framtíð.
Hver ráð eru til þess fyrir okkur
Vestfirðinga, að vinna fiski okkar
aftur álit í Barcelona?
í fyrsta lagi: að vanda sem bezt
alla verkun fiskjarins, blóðga hann
vandlega, hætta að gogga í búk-
inn, fletja hann vel, ekki of djúpt,
eins og oft er gert nú, þvo hann
vandlega í salt og saita hann nóg.
í annan stað tel eg, að við eig-
um að taka upp pækilsöltun á fisk-
inum, að minsta kosti þeim, sem
fara á til Barcelona. Þessu verður
þó að eins viðkomið með þann
fisk, sem kemur ósaltaður að landi.
Pækilsaltaður fiskur verður þykkri
og hvítari. Það er og talið að
hann haldi lengur hinum hvita
blæ, þegar fiskinn þarf að geyma
verkaðan. Blóðgun og þvott undir
söltun verður að vanda sérlega vel.
Körin eða kassarnir, sem fiskurinn
er saltaður í, verða að vera alger-
lega lagarheld.
Flskurinn er tekinn úr pæklin-
um þegar hann flýtur í honum,
eftir um 2 sólarhringa, og þá salt-
aður í stafla úr nýju salti. Sé salt
það, sem ekki hefir runnið í pækl-
inum, hreint, má nota það aftur
til söltunar í körin.
Talsverður aukinn kostnaður er
samfara pækilsöltun. Bæði eru kör-
in eða kassarnir dýr og eins þarf
aukið húsrúm til söltunar, einkum
að vetrarlagi. En athugulir og skil-
ríkir menn hafa tjáð mér, að sá
aukakostnaður fáist fljótt endur-
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda
samúð og hluttekningu við
andlát og jarðarför Helgu
Helgadóttir.
Aðstandendur.
greiddur í minni saltnotkun og
betri og verðmætari vöru.
Sjómenn, útgerðarmenn og fisk-
verkendur! Tökum höndum saman
um bætta fiskverkun og breyttar
verkunaraðferðir, svo verðmæti afl-
ans aukist verulega á næstu árum.
Jón Auðunn.
Frétíii*.
K. F. U. M.
var stofnað hér í bænum s. 1. ný-
ársdag af sr. Sigurgeir Sigurðssyni,
með 17 félögum. Hefir félagið dafn-
að svo vel, að félagar eru nú
orðnir yfir 70. Félagið efnir til
hlutaveltu hér á morgun, til stuðn-
ings starfsemi sinni. Má vænta
þess, að bæjarbúar styðji rækilega
þennan góða félagsskap.
Hjúskapur.
24. þ. m. giftu sighér í bænum:
Sigríður Quðjónsdóttir og Quðm.
Rósmundsson vélstjóri.
Sauðfjárslátrun
stendur nú sem hæzt hér i bæn-
um og koma mörg hundruð fjár
daglega til slátrunar. Kjötverð er
enn nokkuð misjafnt, en gæruverð
er nú alment 65 au. kgr.
Sjósókn
er enn lítil, nema hjá trillubátum,
einkum í Bolungavík og Hnífsdal.
Hefir afli verið fremur tregur það
sem af er haustinu.
Pianokensla.
Kenni pianoleik, eins og að undan-
förnu.
Sigríður Hallgrímsdóttir.
Kenni óskólaskyldum börnum
lestur, skrift og reikning.
Til viðtals Mánagötu 3 kl. 8 síðd.!
Benedikt Halldórsson.