Vesturland - 08.11.1933, Page 2

130
VESTURLAND
Fjorðungsþing
fiskideilda Vestfjarða var sett og
haldið hér á ísafirði 28.—30. okt.
Allar dei'.dir sendu fulltrúa, nema
Patreksfj. og Hnífsdalsdeildir. Þessi
má! voru tekin til afgreiðslulh. a.:
Björgunarskúta fyrir Vestfirði.
Svohlj. tillaga (frá Arngr. Fr.
Bjarnasyni) samþ. í einu hlj.
Fjórðungsþingið telur nauð-
synlegt, sökum mikillar sjósókn-
ar hér á Vestfjörðum á hættu-
mesta tíma ársins, að björgun-
arskip, er stöðugt fylgdi fiski-
flotanum,starfi fyrir Vestfjörðum.
Tii þess að ná þessu marki sýn-
ist fjórðungsþinginu sjálfsagt að
síefna að því, að Vestfirðingar
eignist eigið björgunarskip og
skorar því á fiskideildir fjórð-
ungsins í samvinnu við slysa-
varnasveitir á þessurn slóðum
og sjótnenn alment að hefja
fjársöfnun f þessu skyni.
Breyting á lögum um atvinnu
við siglingar. Má þetta var flutt
að tilhlutun skipstj.fél. Bylgjan og
voru svohlj. tillögur samþ.
Fjórðungsþ. skorar á Fiskiþing
íslands að fyigja því íram við
Alþingi:
a. Að aukin verði kensla við smá-
skipapróf svo mikið sem þar
um fróðir menn telja nauðsyn-
legt til að geta fært fiskiskip
við strendur ísiands, og að
aukin verði réttindi þeirra
manna, þannig að þeir fái rétt
til skipstjórnar og stýrimensku
á fiskiskipum við strendurlands-
ins án tillits til stærðar skips-
ins.
b. Að þeir sem hafa verið skip-
stjórar og stýrimenn á skipum
alt að 60 rúnilestir í minst 5
ár áður en breyting þessi öðl-
ast gildi, og eigi hlekst á yfir
þann tíma, öðlist sömu réttindi.
Varatillaga:
c. Fáist ekki framan greindar til-
lögur samþyktar. Leggjum við
til að breytt verði orðunum
brúttó í netfó, í lögum um at-
vinnu við siglingar frá 1922,
þar sem þau ákveða um rétt-
indi til skipstjórnar og stýri-
mensku á smáskipum.
Greinargerð.
Þar sem allar líkur benda ti!
þess að skipa kostur landsmanna
breytist frá því sem nú er við
línu og síldveiöar (fiskiveiðar með
línu.) á næstu árum, og því sem
við verður aukið fiskiflotann, verði
mun síærri skip en nú eru alment.
Þá viljum við benda á að nauð-
synlegt sé að breyta því ákvæði
er takmarkar skipstjóra og stýri-
mansréttindi smáskipaprófsmanna.
Þá finst okkur öll sanngirni
mæla með því að miðað verði við
takmarkað svæði, sem sé innan-
iandssiglingar og viljum þvl benda
á að bátar frá 30 til 60 tonn brúttó
verða um hávetur aö sækja á
sömu mið og línuveiðarar og jafn-
vel togarar.
Þar sem sannanlegt er í flest-
um tilfellum, að eigi er notaður
meiri lærdómur en sá, er smá-
skipaprófið veitir, virðist það rétt-
mæt krafa, sem áður greindar til-
lögur fara fram á,
Fisksalan. Máii þessu var vís-
að til álits fjárhagsnefndar og
varð hún ásátt um svofeld-
ar tillögur og greinargerð í máli
þessu:
a. Fjórðungsþingið telur það til
mikilla bótar, að skipulag sé á
sölu saltfiskjarins, líkt og nú er.
En telur sjálfsagt, að fiskeig-
endum sé geröur auðveldur
kostur á að fylgjast sem allra
bezt með um allan rekstur og
afkomu Samlagsins, svo sem
með glöggum og greiðum reikn-
ingsskilum og upplýsingum um
markaðshorfur.
Fjórðungsþingið telur og sjálf-
sagt, að fjórðungssölusamlögin
hafi íhlutunarrétt um aðalstjórn
Samlagsins, eftir þeim reglum
sem settar kynnu að verða um
það.
b. Fjórðungsþingið vekur athygii
alira hlutaðeigenda á þvi, að
vestfirzkur fiskur nýtur ekki leng-
ur þess góða álits, sem hann
hafði og skorar á alla aðila að
sameinast um bætta ’ meðferð
og verkun fiskjar, svo að fisk-
urinn geti náð aftur áliti sínu
og þar af leiðandi orðið verð-
mætari vara.
Greinargerð.
Um tillögu a virðist frekari grein-
argerð óþörf. Um tiilögu b. þyrfti
að skrifa langt og ýtarlegt, ef
hreyfa ætti öllu því, sem að okkar
hyggju veldur því, að vestfirzkur
fiskur hefir hrakað í áliti frá þvi
sem áður var. Skal hér rúmsins
vegna aðeins stiklað á höfuðaí-
riðum. Fyrst er að nefna þá höf-
uðástæðu, að aðrir landsmenn
hafa mjög bætt sína fiskverkun,
einmitt um þau höfuðatriði, er
áður einkendu verkun vestfirzks
fiskjar. Sfðustu árin hefir og fiskur
fyrir Vestfjörðum verið óvenju
magur og smærri en oft áður og
þau atriði bæði valdið því, að
ekki hefir verið hægt að ná verð-
hæztu vöru, nema úr litlu af fisk-
inum. En aðalmeinin liggja vafa-
laust í ýmsri meðferð fiskjarins
af hálfu fiskimanna og fiskikaup-
manna. Og eru það engu síður
þeir síðarnefndu, sem eiga mikinn
þátt í meðferð fiskjarins, og hann
ekki ávalt sem beztan. Mætti þar
nefna um fjölda dæma. T. d. störf-
uðu tveir fiskikaupmenn 1932 f
kauptúni skamt héðan og fengu
báðir samskonar fisk til verkunar
og höfðu sömu aðstöðu til fisk-
verkunar. En útkoman á fiskverk-
uninni varð svo tnisjöfn hjá þess-
um mönnum, að annar hafði mjög
góðan hag af kaupunum en hinn
lítinn eða engan. Fiskimennirnir
verða ávait að muna það, að þeir
með fyrsfu handtökunum við afl-
ann leggja undirstöðuna að góðum
fiski og koma þar einkum fjögur
atriði til greina: að blóðga fiskinn
vandlega, að merja ekki íiskinn,
að vanda flatningu fiskjarins og
að vanda þvott og söltun fiskjar-
ins. Ofan á meðferð fiskimanna
eiga svo fiskikaupmennirnir að
byggja með vandaðri og góðri
verkun frá sinni her.di. Og til þess
að hvetja íiskimenn til aukinnar
vþndunar og gera réttlátan mun
á góðri og slæmri vöru virðist
okkur nauðsynlegt, ab gerður væri
hæfilegur mismunur við innkaup
fiskjarins. Það er engin von til
almennrar vöndunar meðan hirðu-
og skeytingarleysi um meðferð
vörunnar er launað með sama
verðmæti og hjá þeirn, sem gera
sér alt far um að vanda vöru sína.
Þetta mál er svo afarrnikilsvert
fyrir alla hlutaðeigendur, að því
verður að gefa rækilegan gaum
og er sjálfkjörið verkeíni til um-