Vesturland - 24.12.1943, Side 1

VESTURLAND
BLAÐ VESTFIRZKRA SJÁLFSTÆÐISMANNA
XX. árgangur. ísafjörður, 24. des. 1943. 38.—39. tölublað.
G1 e 9 i 1 je g j ó 1!
Jólahngleiðing.
Eftir séra Þorstein Jóhannesson prófast í Vatnsfirði.
Yður er í dag frelsari
iæddur, sem er Kristur
Drottinn, í borg Davíðs.
Lúk. 2, 11.
Heilögu jól, blessaða ljóss-
ins hátið!
Eins og heiðbjartur sól-
stöðudagur vakið þið og ljrsið
í minningu vor allra, í'rá fyrstu
bernsku. Eins og heilagur
blær íékuð þið um hjarta vort
á æskudögum, og þær minn-
ingar munu fylgja oss og lýsa
til efstu elli. — Já, þráum vér
ekki öll að lifa aftur á ný
hinar sólb j örtu sælustundir
æskunnar, þráum vér ekki að
verða að börnum á ný, og
mæta hinum blessaða gesti
jólanna, á sama hátt og meðan
vér stóðum við móður kné, i
sælli saklausri bernksu.
Undi’averður er sá máttur,
dýrðleg er sú huggun og birta,
sem stafar um ár og öld eins
og geislastafir út frá atburði
hinnar fyrstu jólanætur. Þótt
oss virðist dimmt og dapurlegt
í heimi, og þótt skammdegis-
myrkrið lyki um oss eins og
veggur, þá boða jólin oss i
hvert sinn, að ljósið sé að
sigra og myrkrið i mannheimi
sé að þokast fjær. Jafnvel
sá er stynur undir þungum
reynslukrossi, og drúpir dapur
og hljóður, eins og fangi í
fjötrum, lieyrir á hinni heilögu
stund ljúfa friðarrödd, sem
sefar harm í hjarta og vekur
til lifs að nýju brostnar og
bugaðar vonir. Svo dýrðleg er
reynsla vor, er vér stöndum
andspænis heilögum jólum, og
mætum honum, sem af lcær-
leika gerðist bróðir vor. —
Þegar jólaljósin tendrast og
liin milda raust englanna boð-
ar oss frið og elsku Drottins,
þá er sem allt í voru innra
lífi skipti uin svip. Harkið
hljóðnar, sársaukinn dvíuar
og heimsvizkan og hrokinn
draga sig í hlé. Oss finnst vér
vera leidd í háan og bjartan
helgidóm, sem ómar af lof-
gjörð og gleði, yfir hinu dá-
samlega undrí, að vér mætum
konungi lífsins, sem brosandi
nýfæddu barni. Hjá honum
stöndum vér við hlið himins-
ins. Með lífi sínu bendir hann
oss á þann himinstiga, sem
lyftir sál vorri til ljóssins. Og
þá efumst vér ekki lengur um
sigur þess góða, þrátt fyrir
vanþroska vorn og villuspor,
þvi Guð er með oss, fyrst hann
sendi son sinn til þess að lciða
oss, leiðbeina og styðja á
hinni torförnu leið til ljóss og
þroska. Þegar hann er föru-
nautur vor og leiðtogi þurfum
vér engu að kvíða, þótt kraft-
ar vorir bregðisl og viljinn sé
deigur, því hann styður hinn
brákaða reir og gefur veikri
viðleitni sigur. —
Enn á þessum jólum er
heimurinn flakandi af sárum
og sollinn af hörmum. Þjóð-
irnar stynja undir hinu óbæra
oki styrj aldarinnar. Skortur og
sársauki, harmur og tár blasa
við augum vorum, í flestum
löndum heims. Guð gefi að
hirta jólanna megi færa frið
og huggun til hinna mörgu,
sem nú þjást og liða. Guð gefi
að hin myrka ægilega nótt sé
senn á enda, og að dagsbrún
nýrra og friðsamlegra sam-
búðarhátta meðal þjóðanna,
sé upp að renna. —
En gætum vér Islendingar
að því, sem skyldi, hve ham-
ingjusamir vér eriun. Þjóð vor
hefir staðið i skjóli Drottins.
Mildi hans hefir bægt frá oss
böli styrj aldarinnar, kærleiks-
hönd hans hefir skýlt oss og
varðveitt i hinum geigvænu
stormum þessara ógnarára.
Skyldi nokkur þjóð í heimi
eiga, um þessi jól, við jafn
ljúf og örugg kjör að búa, og
vér. Skyldi nokkur önnur þjóð
geta vænzt þess, að hver ein-
asti einstaklingur hennar fái
að njóta hinnar helgu hátiðar
i friði og gleði og vermast við
hlýleik og vinarþel, sem yljar
hjarta hans. Vér megum ekki
gleyma að þakka slika ham-
ingju og reyna að gera oss
hennar maklega.
En þá þurfum vér einnig að
láta jólafögnuð vorn birtast í
þeirri kærleikslund, sem leit-
ast við af fremsta megni að
senda geisla góðvildar og
hlýju á vegu þeirra er mesta
hafa þörf samúðar huggunar
og hjálpar, því þeir eru ávalt
til. Enginn fögnuður veitist
meiri en að leggj a líkn við
þraut meðbræðra vorra. — Á
þessum jólum hlýtur oss að
renna til rifja hin þunga bai’-
átta, sem frændþjóðir vorar á
Norðurlöndum verða nú að
heyja. Jólagleði vor ætti því á
sérstakan liátt að minna oss á
skyldur vorar gagnvart þeim,
þegai’ auðið verður að rétta
þeim hlýja hj álparhönd.
Hvernig eigum vér að lýsa
hinum unaðslegu áhrifum jól-
anna? Þau eru gleðihátíð í
orðsins fyllstu merkingu, af
því þau vekja gleði- og sælu-
tilfinningu í hverju brjósti.
Og gleðin er óendanlega mikils
virði. Iiún er sólskinið i lifinu.
En samt er liitt langt um
þýðingarmeira og hamingju-
drýgra að jólin vekja hjá oss
einhuga löngun þess að verða
að góðum mönnum og batn-
andi. Þá óskum vér einskis
frekar en að oss auðnist að
inna af höndum eitthvert
drengilegt og fagurt verk, sem
gleður aðra og styður þá. —
Þegar vér á heilögum jólum
mætum hinum nýfædda frels-
ara skynjum vér skýrast auð-
legð hans og nekt vor sjálfra.
Vér berum tötra vora og and-
lega fátækt saman við hrein-
leika hans og heilaga dýrð,
og þá óskum vér helzt að
hrökkva í felur. En þá bendir
hann oss að koma til sín, og
réttir oss hlýja og ástríka
hönd, eins og liann væri bróðir
vor. Fyrir þeim kærleikseldi
glúpnar jafnvel steinhjartað
og fyllist einlægri löngun þess
að líkjast honum og hlýðnast
hans heilaga vilja.
Þessvegna reynum vér á
heilögum jólum, fremur en
nokkru sinni endranær að
vera einlægir i orðum, hlýir í
viðmóti og prúðir og sannir í
hátterni og athöfn, eins og
þeim einum er gefið, sem eru
hjartahreinir eins og börn. Og
þá óskum vér’einnig að auð-
sýna öðrum ástúð og vinsemd
og styðja þá og gleðja, sem
lieyja harðan leik. Já, þá
munum vér jafnvel eftir því
að kasta fáeinum brauðmol-
um til hinna smáu vetrargesta,
er leita að glugga vorum. —
Hin heilaga nótt býr yfir und-
ursamlegum töframætti og á-
hrifavaldi. Hún er sálu vorri
endurfæðingarlaug og heilag-
ur hreinsunareldur. Hugsum
oss hve mikils vér færum á
mis ef vér ættum engin jól.
Væri það ekki áþekkt því að
nema á braut sumarið og skilja
oss veturinn einan eftir. Þvi ef
vér þekktum engin jól værum
vér svil't hinni andlegu vaxtar-
þrá, sem vaknar i brjósti voru
er vér mætum hinum blessaða
jólagesti. Stuðlum að þvi, á
þessari heilögu hátíð, að birta
hans megi falla sem viðast á
vegu annara manna, svo að
þeir megi vermast af kærleika
Guðs og öðlast frið í hjarta. En
kappkostum þó um fram allt
að tendra birtu jólanna í
hjörtum hinna ungu, svo að
hún megi verða það blessaða
leiðarljós, sem lýsir þeim og
leiðbeinir til æfiloka. Það er
jólagjöfin bezta vorri þjóð til
handa. Því ef hin upprenn-
andi æska, sem landið á að
erfa, leiðist af ljósi Drottins
Jesú, þá munu skammdegis-
skuggarnir vikj a og bj artur og
þroskarikur dagur renna upp
í þjóðlífi voru.
Gleðileg jól!
Amen.