Vesturland - 25.10.1947, Blaðsíða 1

Mistök vitamálastjórnarinnar Varðandi
byggingij hafnarbakkans í Neðstakaupstað.
Gjörbreytt sjónarmið, frá því sem áður hefur verið haldið fram.
Lagt er til að rifinn verði upp % hluti af þeim vinnu-
pöllum, sem reistir hafa verið, botnlagið á því svæði verði
grafið upp og fyllt aftur í það með traustu malarlagi.
Búast má við því, að ráðstafanir þessar hafi stórauk-
in kostnað í för með sér, í sambandi við mannvirkjagerð
þessa.
Það er nú ljóst orðið að stór-
kostleg mistök hafa átt sér
stað í sambandi við byggingu
hafnarbakkans í Neðstakaup-
stað, sem sjálfságt og eðlilcgt
er að almenningi sé gefinn
kostur á að fá tækifæri til að
kynnast til hlítar. Skal gangur
þessa máls þvi rakinn hér í
höfuðatriðum.
Vitamálastjóri áleit, þegar
hann var staddur hér í bænum
23. júní 1945, að ekki væri
nauðsynlegt að taka bíirt skip-
skrokkana undir Neðstakaup-
staðarbryggjunni. Þvert á móti
taldi hann heppilegast að inni-
byrgja bæði skipskrokkana og
hryggj una í uppfyllingunni.
Engin athugasemd virðist
hafa komið fram, hvorki frá
vitamálastjóra né fyrrverandi
meirihluta bæj arstjórnarinn-
ar, í sambandi við athuganir
og undirbúning mannvirkisins,
um að botnlagið undir hafnar-
bakkann væri ekki nægilega
traust.
Hefur því þó oftar en einu
sinni verið haldið fram í
Skutli, að öllum athugunum
og undirbúningi í sambandi
við þessa mannvirkj agerð hafi
verið að fullu lokið, áður en
núverandi meirihluti tók við
stjórn bæjarmálanna. I sama
blaði hefur því verið haldið
fram, að allt efni varðandi
byggingu hafnarbakkans hafi
þegar verið búið að útvega. áð-
ur en kratarnir glötuðu meiri-
hluta valdi sínu innan hæjar-
stjórnarinnar. Með öðrum orð-
um, að það eina, sem fallið
hafi í hlut núv. meirihl., hafi
verið að framkvæma verkið.
Þetta sama blað talaði þá líka
á sínum tíma digurbarkalega
um það, hvað núverandi meiri-
hluti væri seinlátur með að
hefjast handa um framkvæmd
verksins.
Á það var bent í síðasta tölu-
blaði Vesturlands, hverjar
voru ástæðurnar fyrir því, að
ekki var hægt að byrj a á fram-
kvæmdum fyrr en gert var.
Fyrrverandi meirihluti hafði
engan skilning haft á því, að
leggja varð megin áherzluna á
það, að fá efni í vinnupallana
og tryggja að til væri á staðn-
um bryggjuhamar til að reka
staurana niður með í vinnu-
pallana (það var misritun i
síðasta blaði, að sá bryggjú-
hamar ætti að notast til þess,
að reka niður með honum
skúffurnar í stálþilið). Sá
þáttur kratanna í þessu máli
ber verlchyggni þeirra ekki
fagurt vitni, en hann verður þó
ekki rakinn aftur liér, að þessu
sinni.
En um botnlagið undir vænt-
anlegum hafnarbakka er það
að segja, að fyrrverandi meiri-
hluta hafði ekki hugkvæmst,
að það þyrfti neinnar sér-
stakrar athugunar við. Hefur
sennilega talið að vestfirzka
„blágrýtið“ mundi bjarga þar,
sem annarsstaðar. Því miður
virðist vitamálastjóri hafa
verið þar á sömu skoðun.
En strax og vitamálastjóri
ræddi við Marzelíus Bern-
harðsson um að taka að sér
framkvæmd verksins, spurðist
Marzelíus fyrir um það, hvort
lokið væri athugun á því, að
nægilega öruggt botnlag væri
á því svæði, sem ákveðið hefði
verið að byggja hafnarbakk-
ann á. Var honum gefið í skyn,
að ekkert mundi við það að at-
huga.
Að fengnum þessum upplýs-
ingum, og eftir að hafa útveg-
að efni i vinnupallana, lét
Marzelíus byrja á því að reka
niður staura i vinnupallana.
En eftir að reknir höfðu verið
niður tveir fyrstu staurarnir,
kom þeim Marzelíusi og bæj-
arverkfræðingi saman um það,
að botnlagið mundi ekki svo
öruggt sem æskilegt væri.
Gerði Marzelíus þá þegar vita-
málastjórninni aðvart og lagði
jafnframt til, að lína hafnar-
bakkans yrði færð innar eða
nær landi en áætlað hafði vei'-
ið, í trausti þess að þar væri
fastari botn.
Við þessari uppástungu kom
það svar, að þegar væi'i búið
að ákveða hvar járnþilið
skyldi niður sett og þar skyldi
það standa, en hvergi annars-
staðar, og væri því ekki annað
fyrir hendi en halda verkinu
áfram, á þann hátt senx hyrjað
hefði vei’ið á því. Var siðan
smíði verkpallanna haldið á-
frarn, en Marzelíus ítrekaði
jafnframt þá ósk sína, að at-
hugun færi fram á botnlagi
hafnarbakkans.
Varð það loks úr, eftir að
lokið var að fullu smíði verk-
pallanna og byrjað var á að
ramma niður járnþilið, að
vitamálastjóri sendi liingað
yei'kfræðing, Albert Kindt að
nafni, til að rannsaka botn-
lagið við hafnarbakkann.
Komst verkfræðingur þessi að
þeirri niðurstöðu, að botnlagið
væi’i mjög lélegt á kafla, eða
nánara til tekið á ca. 60—80 m.
svæði fyrir frarnan syðri hluta
görnlu bi-yggj unnai'. Þessi at-
hugun fór fram eftir miðjan
september s. 1. og gaf verk-
fræðingurinn hafnai’nefnd*
skýrslu af athugunum sínum á
fundi nefndarinnar 23. sept. sl.
Hvaðst hann mundi leggja at-
huganir sinar fyrir vitamála-
stjóra og hafa samráð við hann
um þær leiðir, sem liklegastar
væru til xirbóta.
Þessi sami verkfræðingur
mætti svo aftur á fundi háfnar-
nefndar 13. okt. s. 1. og taldi
hann þá að um tvær leiðir til
úrbóta væri að ræða:
1. Að færa járnþilið um 60
metra norður og upp með báta-
höfninni og styttist þá járnþil-
ið að sarna skapi við Neðsta-
kaupstaðarbryggj u.
2. Að taka upp verkpallena
framan við Neðstakaupstaðai’-
bryggju á um 60 metra svæði,
grafa burt hið óti'austa botnlag
og fylla síðan aftur með
traustu malai'lagi. Síðan eru
verkpallarnir byggðir aftur og
járnþilið rekið niður í sörnu
línu og ráðgei't hefur verið.
Urn þessar leiðir til úi’bóta
segir svo í fundargerð hafnar-
nefndar 13. okt. s. 1.
„Hafnarnefnd telur ekki ráð-
legt að stytta járnþilið til suð-
urs frarnan við Neðstakaup-
staðarbi’yggju og leggur því til
að siðari leiðin um að treysta
botnlagið verði fai'in og að
skipskrokkar þeii', sem nú eru
þarna, vei'ði rifnir burt, en það
telur Kindt nauðsynlegt. Þá
samþykkir lxafnarnefnd að
óska þess við vitamálastjóra,
að „Gretti“ fáist nii þegar til
að grafa upp hið ónýta botn-
lag og fylla upp að nýju með
nothæfu efni og leggur áherzlu
á að báðir prammarnir fylgi
skipinu".
Þessi ákvörðun hafnar-
Framhald á 3. síðu.