Vesturland - 31.07.1948, Qupperneq 2

2
VESTURLAND
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
Sigurður Bjarnason frá Vigur
Sigurður Halldórsson
Skrifstofa Uppsölum
Sími 193.
Verð árgangsins 10 krónur.
Afgreiðsla:
Hafnarstræti 14 (Uppsalir)
svipuð lög gildi fyrir þá, hvað
þjóðvegum viðvíkur, og aðra
landsmenn. Tvö síðustu árin
hafa þeir lagt árlega til við-
halds Seljalandsvegar, Hnífs-
dalsvegar, Skíðavegar og Skóg-
arbrautar um 50 þús. kr. Allir
þessir vegir þurfa nú, vegna
síaukinnar bílaumferðar, stór-
felldra endurbóta við. Þarf
bæði að hækka þá og breikka
mjög, og mun það kosta
hundruð þúsunda ef vel á að
vera. Til þessara nauðsynlegu
endurbóta hefur Isafjörður
mjög takmarkað bohnagn.
Næg verkefni við endurbætur
á götum innanbæjar eru nú
fyrir hendi og þola enga bið.
Isfirðingar eiga siðferðis- og
réttlætiskröfu til þess, að áður-
nefndir vegir verði teknir í
tölu þjóðvega. Þeirri kröfu
verður og haldið fast fram og
ólíklegt, að henni fáist ekki
framgengt. Við það mundu
skapast meiri möguleikar til
gatnagerðar í bænum, ef 50
þúsund krónum, sem þannig
mætti spai/a, væri varið til að
steypa og helluleggja aðaluin-
ferðargöturnar í bænum. Ár-
lega mun hægt að steypa ca,
150-^200 m. af götum eða hellu
og kantleggja ca. 300—400 m.
af gangstéttum. Er hér aug-
ljóslega um mikið hagsmuna-
mál fyrir Isfirðinga að ræða.
Vestfirðir í akuegasamband
við aðra landshluta.
En það er ekki nóg að gera
sanngjarnar kröfur um sæmi-
lega akfæra vegi í nágrenni
kaupstaða og kauptúna á Vest-
fjörðum eða vegi fjarða á
milli. — ísafjörður er eini
kaupstaður landsins, fyrir utan
Vestmannaeyjar, sem ekki er
í beinu sambandi við akvega-
kerfi landsins. I akvegasam-
bandi við Isafjörð verða á
næstunni 5—6 þúsund íbúar
þorpa og kauptúna. Allt þetta
fólk þráir að komast í vegar-
samband við, aðra landshluta.
Menn munu segja að slíkt sé
óframkvæmanlegt og geysi-
dýrt. Hér yrði aðeins um sum-
arveg að ræða. Látum svo vera.
Hvenær verður Siglufjarðar-
skarð eða Oddsskarð við Norð-
fjörð vetrarvegur? Þeir hafa
Péfur Magnússon bankastjóri.
MINNINGARORÐ.
Þann 26. júní s.l. andaðist á
sjúkrahúsi í Boston Pétur
Magnússon bankastjóri og fyr-
verandi fj ármálaráðherra eft-
ir að gerður hafði verið á hon-
um hættulegur uppskurður.
Pétur Magnússon var fædd-
ur á Gilsbakka á Hvítársíðu
10. janúar árið 1888. Foreldr-
kostað miljónir króna.
Það var klukkustundarferð
á bát frá Haganesvík til Siglu-
fjarðar. Þangað var akvega-
kerfið komið. Þetta fannst Sigl
firðingum óþolandi. Þeir heimt
uðu veg yfir Siglufjarðarskarð
og fengu hann. Norðfirðingar
þurftu að fara hálftíma á bát
yfir í Viðfjörð til að komast i
akvegasambandið. Þeir eru
1200 að tölu. Þeir heimtuðu
veg, sem kosta mun um 2—3
miljónir, og eru nú að fá hann.
Krafa 5—-6 þúsund Vestfirð-
inga um hið sama, er þung á
metum. Framkvæmdirnar
mega kosta verulegt fé til þess
að hægt sé að hundsa þær.
Hver hefði fyrir 10—15 ár-
uni trúað þvi, að Holtavörðu-
heiðarvegur, einn illræmdasti
fjallvegur landsins, og öxna-
dalsheiði yrðu akfærir bifreið-
um að vetrarlagi. Þessir vegir
voru lagðir samt og ekkert til
sparað. Nú eru þessir vegir
bilfærir svo til alla daga ársins.
Þeir eru heldur ekki grafnir
niður í jörðina. Nei, Það er
enginn vafi á því, að hægt er
að koma Vestfirðingum sunn-
an Djúps i beint vegarsam-
band við aðra landshluta.
Hvað það kostar eða hvar veg-
inn skuli leggja er algerlega
órannsakað mál. Það er koinin
tími til þess, að ítarleg verk-
fræðileg athugun á þessum
möguleika fari fram. Vestfirð-
ingar verða að krefjast þess nð
þessi athugun verði gerð og
framkvæmdir hafnar hið allra
fyrsta. Glámuheiði var farin
sumar og vetur fyrr á öldum.
Glámuveg fór Þorvaldur Vatns
firðingur á langaföstu 1223, er
hann drap Hrafn Sveinbjarn-
arson á Eyri við Arnarfjörð.
Tíðarfar hefur batnað mjög á
síðari áratugum. Glámujökull
er að hverfa. Ný tækni til vega-
gerðar ofan jarðar og neðan
er komin til skjalanna. Allt
þetta gefur góðar vonir um að
hægt sé að Ieysa það þýðingar-
mikla hagsmunamól Vestfirð-
inga, að þeir komist í beint
samband við akvegalcerfi lands
ins, jafnvel meginhluta ársins.
Ásberg Sigurðsson.
ar hans voru þau séra Magnús
Andrésson alþingismaður og
Sigríður Pétursdóttir Síverts-
sen. Var heimili þeirra á Gils-
bakka meðal fremstu heimila
landsins á þeim tima. Séra
Magnús var ágætur fræðimað-
ur, gáfaður og farsæll í öllum
störfum sínum, hvort heldur
sem litið var á lcennimennsku
hans, héraðsstjóm eða lands-
málaafskipti.
Á þessu glæsilega, þjóðlega
heimili ólst Pétur Magnússon
upp til manndóms og þroska.
Undirbúningslærdóm undir
menntaskóla nam haiyi hjá
föður sínum. Árið 1911 lauk
hann stúdentsprófi og 1915 em-
bættisprófi í lögfræði við hinn
nýstofnaða Háskóla Islands.
Að loknu lögfræðiprófi varð
hann starfsmaður í Lands-
bankanum í Reykjavik og
vann þar. lil ársins 1920. Þá
tók hann að sinna málflutn-
ingsstörfum, sem síðan urðu
aðalstörf lians í tvo áratugi.
F ramkvæmdarst j óri Ræktun-
arsjóðs og bankastjóri Búnað-
arbankans var hann frá 1924
lil 1937. Bankastjóri Lands-
bankans var hann fyrst frá
1941—1944 og siðan aftur frá
haustinu 1947 til dauðadags.
Á Alþing var Pétur Magnús-
son fyrst kjörinn í landskjörs-
kosningunum árið 1930. Átti
hann lengst um sæti á Alþingi
frá þeim tíma sem landskjör-
inn þingmaður, þingmaður
Rangæinga og nú síðast var
hann fyrsti þingmaður Reyk-
víkinga.
Árið 1944 um haustið tók
hann sæti í ríkisstjórn Ólafs
Thors og var fj ármála- við-
skipta- og landbúnaðarmála-
róðlierra.
Pétur Magnússon kvæntist
órið 1916 Ingibjörgu Guð-
mundsdóttur, gullsmiðs í
Reykjavík. Áttu þau saman 8
mannvænleg börn. Frú Ingi-
björg, er lifir mann sinn, er
hin mikilhæfasta kona, og bar
heimili þeiiæa hjóna vott
smekkvísi hennar og alúðar.
Fylgdi hún manni sínum hina
síðustu för og flutti jarðnesk-
ar leifar hans, sem voru sam-
kvæmt ósk hans sjálfs brennd-
ar í Boston, með sér heim til
Islands.
Einum ágætasta héraðshöfð-
ingja íslenzkra fornsagna hef-
ur af þeim, sem bezt hafa skýrt
sögu hans, líf og starf, verið
valið heitið, gæfusmiður. Hann
setti niður deilur manna og
róð hans voru viturleg. Líf
Pélur Magnússon, bankasljóri.
hans mótaðist í senn af djúpri
mildi, viti og karlmennsku.
Pétur Magnússon var gæfu-
smiður, sinnar eigin og annara.
Þar sem hann lagði orð til, setti
hann niður deilur manna.
Hann greiddi úr hverju máli,
er kom til álita hans. Ráð hans
voru holíráð, byggð á góðvild,
traustri þekkingu og viti. Hann
kom hvarvetna fram til góðs.
Af mannkostum sínum varð
haim einn af áhrifamestu
mönnum samtíðar sinnar.
Hann sóttist aldrei eftir veg-
semdum, en þjóð hans þarfn-
aðist starfskrafta hans við liin
ábyrgðarmestu störf. Þess
vegna skipaði liann um langt
skeið æðstu stöður þjóðfélags-
ins.
Ég kynntist Pétri Magnús-
syni fyrst á skólaárum mínum
í lagadeild Háskólans. Aldurs-
munurinn stóð ekki kynnum
okkar fyrir þrifum. Hvort sem
umræðuefnið var fornar. ís-
lenzkar bókmenntir, er hann
mat mikils, sögur og Ijóð síðari
tíma eða önnur viðfangsefni,
hlaut ungum stúdent að vera
það mikill fengur að hitta
hann á hinu hlýja og þjóðlega
heimili hans. Þar eins og ann-
ars staðar hvíldi látleysi hins
sanna höfðingsskapar yfir allri
framkomu hans og fasi.
Atvikin höguðu því þannig,
að leiðir okkar Péturs Magn-
ússonar lágu saman á Alþingi
íþann mund, sem skólavist
minni lauk. Til einskis manns
var betra að leita um ráð, en
hans. Það þurftu heldur eng-
ir, hvorki rosknir og reyndir
stj órnmálamenn, né ungir
menn og óvanir, að fyrirverða
sig fyrir að leita ásjár hans,
er nokkur vandi var á hönd-
um.
Pétur Magnússon átti gott
með að starfa með ungum
mönnum. 1 slíku samstarli
kom hann í senn fram sem
jafnaldri og félagi og lífsreynd
ur og ráðhollur vinur. Þótt
framkoma hans og ákvarðanir
mótuðust af varúð og hygg-
indum, var hann frjálslyndur