Vesturland - 24.06.1949, Side 1

<2£fíg> QfessrFMZx&n 8dú£FS3œ$»sMmam
XXVI. árgangur
Isafjörður, 24. júní 1949.
17. tölublað
¥erzln£iaroreiðan mndir sfjérn
krataráðlierrans Emils Jónssonar.
Einstakf ranglæfi gagnvarf almenningi út um land.
Dæmi um áætlunairbúskap kratamia.
Það inun ekki oí' mælt að ástandið í verzlunar- og' við-
skiptamálum hafi aldrei orðið verra en nú undir
stjórn krataráðherrans, Emils Jónssonar, sem fer með
yfirstjórn þessara mála. Sérstaklega er það áberandi,
hversu almenningur í sveitum, kaupstöðum og sjávar-
þorpum verður hart úti vegna ofurvalds nefnda þeirra
og ráða, sem framkvæma eiga „áætlunarbúskap“ Alþýðu-
flokksins. Sá áætlunarbúskapur virðist raunar fyrst og
fremst felast í því að gera einstaklingunum eins erfitt
fyrir og frekast er unnt, tefja allar framkvæmdir þeirra
eða koma algerlega í veg fyrir þær.
Verða að hafa umboðs-
mann í Reykjavík.
Svo er nú komið að hver
einasti maður, sem vill byggja
sér bús, hrey ta húsakynnum
sínum eða lagtæra þau, þarf
að bafa umboðsmann fyrir sig
í Reykjavík til þess að kné-
krjúpa þar nefndum og ráð-
um. Þessir umboðsmenn þurfa
að sitja fyrir hinum báttvirtu
ráðsmönnum eins og grenja-
skyttur við tófugren að vor-
lagi. Er þó mjög undir hælinn
lagt að hægt sé að ná af þeim
tali.
En þótt tekist hafi að herja
út svolcallað fj árfestitígarleyfi
íijá Fjárhagsráði, þá er björn-
inn ekki ])armeð unninn. „Á-
ætlfinarbúskapurinn“ er nefni-
lega ekki vísindalegri en svo,
að fjárfestingarleyfi þýðir ekki
innflutnings- og gjaldeyris-
leyfi fyrir nauðsynlegu efni til
hinna leyfðu framkvæmda.
Þessvegna hefst nú nýtt kapp-
hláup og nýjar yfirlegur yfir
Viðskiptanefnd, sem úthlutar
.islíkum leyfum.
Öþolandi ástand.
Þetta ástand er gjörsamlega
óþolandi orðið. Seinagangur-
inn og skriffinskan á skrif-
stofum þessara ráða bitnar nú
svo þunglega á athafnalífinu
og einstaklingum fyrst og
fremst utan Reyltjavíkur að
segja má að nær ókleyft sé að
koma verki í framkvæmd,
hversu nauðsynlegt sem það
er.
Til þess að sýna livernig
J)essu raunverulega er háttað
má nefna örfá dæmi:
Einstaklingur hér á Isafirði
sækir um að fá að byggj a íbúð-
ir fyrir fjölskyldu sína. Hann
fær synjun frá Fjárhagsráði.
Einstaklingurinn vill ekki við
þá synjun una og snýr til þing-
manns, sem staddur er í
Reykjavík. — Þingmaðurinn
nuddar um skeið í Fjárhags-
ráði og eftir allmikið þóf er
fj árfestingarlcyfið veitt. En þá
er orðið svo áliðið vors að
hæpið er að nauðsynlegt bygg-
ingarefni fáist.
Annað dæmi: Hreppsnefnd
Bolungarvíkur sækir um að fá
leyfi til þess að byggja læknis-
bústað i þorpinu. Nýr læknir
er kominn á staðinn og hann
hefur ekkert húsnæði og verð-
ur að búa á sveitabæ utan við
þorpið. — Fjárhagsráð neitar
hreppnum um byggingarleyfi
og við borð liggur að hinn ungi
læknir verði að hrökklast
burtu úr þorpinu. Þá er gerð
ný atlaga að ráðinu. Um ár-
angur hennar er enn ekki vit-
að.
Bændur sælcja um leyfi til
þess að ía að byggja við liús
sín vegna þess að þeir hafi
ekki rúm fyrir starfsfóllc sitt.
Þeir verða að biða eftir svari
fleiri mánuði.
öll þessi dæmi eru béðan úr
héruðunum. Mætti nefna mörg
fleiri.
Fyrirheitna landið.
Þetta er sá „áætlunarbú-
skapur,“ sem Alþýðuflokkur-
inn íslenzki telur hið fyrir-
heitna land sitt. Ofurvald
stjórnskipaðra nefnda og ráða
yfir öllum athöfnum ein-
staklinganna, botnlaus skrif-
finska í hálflokuðum skrif-
stofubáknum í höfuðborg
landsins.
Það er óliætt að fullyrða að
ekkcrt á jafn ríkan þátt í að
örva hinn óheillavænlega
straum fólksins utan úr sveit-
um, kaupstöðum og sjávar-
þorpum til Reykjavíkur, og
þau ókjör, sem almetíningur
út á landi á nú við að búa í
verzlunarmálum og hin fá-
dæma erfiða aðstaða til allra
byggingai'framkvæmda og lag-
færinga í húsnæðismálum.
Alþýðuflokkurinn og
landbúnaðurinn.
Það er fyrir löngu kunnugt
að viðskiptamálaráðherra krat
anna gerði á siðasta þingi allt,
sem hann gat til þess að vinna
gegn tillögum Sjálfstæðis-
manna um innflutning land-
búnaðarvéla og jeppabifreiða.
Þrátt fyrir það voru samþykkt-
ar þingsályktunartillögur, sem
létu í ljós skýlausan vilja
þingsins um meiri innflutning
þessara nauðsynlegu tækja. I
samræmi við það tók Fjár-
hagsráð upp nokkra upphæð,
3 millj. kr., í innflutningsáætl-
un sína fyrir árið 1949, er var-
ið skyldi til kaupa á jeppabif-
reiðum, en eftir þeim tækjum
er gífurleg eftirspurn frá bænd
um um land allt. Allar líkur
benda til þess að Emil Jónsson
muni ætla að halda fast við
þær hótanir sínar að koma í
veg fyrir innflutning þessara
tækja, enda stóð allur þing-
flolckur Alþýðufloklvsins ein-
huga gegn innflutningi þeirra
á þingi.
I þessu sambandi ber einnig
að geta þess að síðan að Emil
Jónsson varð viðskiptamála-
ráðherra liefur verið haldið á-
fram innflutningi amerískra
luxusbifreiða út á gömul gj ald-
eyrisleyfi á sarna tíma, sem
leyfi er gefin höfðu verið út
fyrir jeppabifreiðum liafa ver-
ógilt. Sýnir þetta greinilega
skilning krataráðherrans á
þörfum landbúnaðarins.
Margir höfðu gert sér vonir
um að landbúnaðurinn gæti
fengið bæði jeppa og ýms önn-
ur tæki fyrir Marshallfé. En
undir stjórn Emils Jónssonar
virðist þetta ætla að fara á aðra
lund. Er þó ekki séð fyrir end-
an á því ennþá.
Stefna Sjálfstæðis-
manna.
Kratarnir munu sennilega
svara þvi til í þessum málurn
að formaður Fjárliagsráðs og
Viðskiptanefndar séu Sjálf-
stæðismenn og Sjálfstæðis-
flokkurinn beri því mesta á-
byrgð á þyí öngþveitisástandi,
sem nú ríkir hér í verzlunar-,
viðskipta- og fjárfestingarmál-
um. Því er þar til að svara að
Sj álfstæðismenn eru í minni-
hluta í báðum þessum nefnd-
um. Kratar og Framsókn hafa
þar yfirleitt nána samvinnu og
móta stefnu þeirra. Yfir vötn-
um þeirra svífur svo andi við-
skiptamálaráðherrans, Hafn-
Framhald á 4. síðu.