Vesturland - 26.08.1949, Blaðsíða 1

w m ns> alessíFmzTi um ’m 83áGFS3œ$»s} i mnm
XXVI. árgangur Isafjöi-ður, 26. ágúst 1949. 22. tölublað.
Stefna Sj álfstæðisflokksins:
Efling framleiðslunnar — atvinnuöryggi.
Efnahagslíf þjóðarinnar í sjálfheldu af völdum stéttabaráttunnar
Samstarf stéttanna er þjóðarnauðsyn.
öllum hugsandi íslendingum er það Ijóst, að stjórnmála-
ástandið í landi þeirra er meini blandið og að hagsmunir
þjóðarheildarinnar eru oftlega fyrir borð bornir vegna
pólitískra klíkusjónarmiða. Meginorsök þessa ástands er
hin skefjalausa og þröngsýna stéttabarátta, sem vinstri
flokkarnir hafa barizt fyrir og tekizt að véla alltof stóran
hluta þjóðarinnar til þess að taka þátt í.
Þessi barátta er hugsjónalaust hjakk, sem miðar að því
að þrengja svo útsýni hvers einstaklings, að hann sjái að
lokum ekki upp undan sínu eigin askloki og telji sér trú um
að honum beri aðeins að einblína á hag stéttar sinnar. Al-
þjóðahagur skipti hann engu máli.
Hefur skapað
sjálfheldu.
Þetta sjónarmið, hið glóru-
lausa stéttaþröngsýni, hefur
komið efnahagslífi þjóðarinn-
ar í þá sjálfheldu, sem virðist
vera nær óleysanleg. Kaup-
gjald og verðlag heldur áfram
að elta hvort annað, dýrtiðin
að vaxa, hagur atvinnuveg-
anna. og framleiðslunnar að
versna og atvinnuöryggi hins
vinnandi fólks til lands og sjá-
var hangir á horrim.
Hinir sósíalistisku flokk-
ar, Alþýðuflokkurinn og
kommúnistar, bera fyrst
og fremst ábyrgð á þessu
ástandi. Eitt meginatriði
stefnu þeirra er stéttabar
áttan, sem þessir flokkar
telja undirstöðuatriði
stjórnmálalífs allra landa.
Æðsta boðorð þeirra er
að milli stétta þjóðfélags-
ins hljóti að standa til-
litslaus og heiftug bar-
átta um skiptingu arðsins
af starfi þeirra.
Falskenning.
En sú staðreynd, að tekizt
hefur að vinna nokkurn hluta
þjóðarinnar til fylgis við þessa
falskenningu, hefur átt drýgst-
an þátt í að skapa það efna-
hagsöngþveiti, sem .nú blasir
við og skaðar ekki sízt verka-
menil og launþega, sem kratar
og kommúnistar keppast um
að draga í dilka sina. Tima,-
kaup þeirra hækkar að vísu
öðru hverju, en kauphækkan-
irnar eru jetnar upp jafnóðum
af vaxandi dýrtið og verðbólgu.
En verstu útreið fá þó hlutar-
sjómenn, sem enga dýrtíðar-
uppbót fá á hlut sinn, en verða
að búa við sama afurðaverð
árum saman.
Stétt með stétt.
Sannleikurinn er sá, að ef
elcki verður alger stefnubreyt-
ing á í afstöðu stéttanna til
hagsmuna þj óðarheildarinnar,
þá verða þau vandamál, sem
nú eru erfiðust viðfangs óleys-
anleg. Afleiðing þess hlyti að
verða hrun og ófyrirsj áanleg
n>r vandræði Með slíku ástandi
væri að vísu tilgangi kommún-
ista náð. En Alþýðuflokknum
verður varla ætlað að hann
vilji stefna að sköpun þess af
ásettu ráði, enda þótt mann-
dómsskortur hans og ósjálf-
stæði gagnvart kommúnistum
hafi hrakið hann yfir á flæði-
sker þeirra og starfsaðferðir.
Þessvegna er Alþýðu-
flokkurinn og’ forystu-
menn hans einnig að tapa
öllu trausti hjá þjóðinni.
Svo gjörsamlega hefur
forysta hans brugðizt í
þeirri ríkisstjórn, sem
blöð hans hafa kallað
„fyrstu stjórn Alþýðu-
flokksins.“
Leiðin til sigurs á verðbólg-
unni og atvinnuöryggis þjóðar-
innar, er samstarf stéttanna en
ekki fjandskapur þeirra.
Allar stéttir verða að samein-
ast urn að tryggja rekstur at-
vinnutækjanna. Það er fásinna
að láta sér koma til hugar, að
ríkissjóður geti til lengdar á-
byrgst útflutningsverð aðal út-
flutningsafurða landsmanna.
Hann hefur heldur elcki lengur
bolmagn til þess að greiða nið-
ur 67 vísitölustig framfærslu-
kostnaðarins innanlands.
Lækkun tolla
og skatta.
Ef unnt yrði að draga veru-
lega úr útgjöldum ríkissjóðs
vegna ábyrgða á afurðaverði
og niðurgreiðslna á verði nauð-
synja innanlands, yrði fljót-
lega hægt að létta verulega á
liinum geysiháu tollum, sem nú
eru lagðir á flestar vörutegund-
ir, s«*m inn eru fluttar. Þá yrði
einnig hægt að létta, skatta a.
m. k. á miðlungstekj um og lág-
tekjum.
En frumskilyrði þess, að unnt
verði að koma nokkrum sann-
gjörnum lækningum við á
meini verðbólgunnar, er að
fólkið yfirgefi falskenningu
Alþýðuflokksmanna og konnn-
únista um nauðsyn stéttahat-
ursins.
Stéttirnar verða þvert á móti
að standa saman, um að
tryggja atvinnuöryggi sitt og
afkomu. Þær verða að lita á al-
þjóðarhag jafnframt því, sem
þær berjast fyrir hagsmunum
sjálfra sín.
Sj álfstæðisflokkurinn er
flokkur allra stétta þjóðarinn-
ar. Framleiðslustéttirnar til
sjávar og sveita, sjómenn, út-
vegsmenn, bændur og búalið,
mynda þó kjarna hans. En á
staiíi þessax-a stétta veltur af-
koma annara stétta þjóðfélags-
ins, vei’kamanna, iðnaðai’-
manna, verzlunai’manna o. s.
frv. Framleiðslustéttirnar, laun
þegar allra starfsstétta, vei’ða
að berjast sameiginlegri bar-
áttu fyrir að tryggja heilbrigð-
an atvinnurekstur og þjóðar-
búskap.
Framleiðslan er lífæð
þjóðfélagsins.
Framleiðslan, atvinnurekst-
urinn er lífæð þjóðfélagsins.
Hún er þessvegna grundvöllur
afkomunnar og lífskjara hvers
einasta manns. S j álfstæðis-
flokkui’inn beitti sér fyrir
hinni miklu nýsköpun atvinnu-
lifsins til lands og sjávai’, sem
fært hefur Islendingum beztu
fiskiskip heimsins og mikið af
hverskonar vélurn til stórfeldr-
ar sóknar í ræktunarmálum
landsins og sj’ndi þar með skiln
ing á þörf þj óðai’innar. Alþýðu
flokkurinn hafði forystu um
setningu vitlausustu launalaga,
sem nokkur þjóð í Evi’ópu býr
við og krafðist þess í þokkabót
á s. 1. ári, að Alþingi samþykkti
að gi-eiða fjórar milj. kr. i upp-
bót á þessi launalög á þessu
ái'i.
Þessi sami Alþýðuflokk
ur lét kommúnista hræða
sig frá að framkvæma
fyrirheit sitt um að berj-
ast gegn dýrtíðinni af
fullri einurð og ábyrgðar-
tilfinningu. Þessi flokkur
mun aldrei hafa mann-
dóm til raunhæfrar bar-
áttu fyrir heilbrigðu at-
vinnulífi og framleiðslu,
sem tryggi þjóðarafkom-
una. Hann verður alltaf
á flótta undan örðugleik-
unum og kommúnistum.
Frarahald á 2. síðu.