Vesturland - 02.09.1949, Síða 1

iUþýðuflokkurinn er »hugs j ónalaus,
gamall og værukær.u
„Hækjulið í andstöðu við þjóðarviljann"
Játningar uppbótarþingmanns „Þjóðvörn“ eina
úrræðið.
kratanna á Vestfjörðum.
Alþýðuflokkurinn á Islandi er fallandi flokkur. Öll bar-
átta hans hefur nú um langt skeið beinst að því einu að
skapa foringjum hans feit embætti og bitlinga. Mun það
líklega einsdæmi í heiminum að nokkur flokkur hafi notað
aðstöðu sína, jafn samvizkulaust til persónulegs fram-
dráttar forystumönnum sínum.
Þessari spillingu hefur mikill og vaxandi hluti þjóðar-
innar veitt athygli enda hrynur nú fylgið af flokknum.
Bragð er að þá
barnið finnur.
Einstaka menn í baráttnliði
Alþýðuflokksins liafa fundið,
hvernig áliti hans er komið
með þjóðinni. Þessir menn,
sem að sjálfsögðu eru samsek-
ir i spillingunni og bera ábyrgð
á henni reyna nú að finna af-
sökun fyrir niðurlægingu
flokks síns. Gleggsta dæmið um
það eru skrif eins uppbótar-
þingmanns flokksins í blaðið
„Þjóðvörn" á s. 1. vetri. Upp-
bótarþingmaðurinn, sem er
Hannibal Valdimarsson, mað-
urinn sem sveik i sjálfstæðis-
málinu og hefur síðan fylgt
kommúnistum í afstöðunni til
flestra utanríkismála á Al-
þingi, lýsir því yfir að Alþýðu-
flokkurinn sé hugsjónalaus,
værukær og gamall. En orsök
þess sé sú, að hann hafi lengi
verið „hækja íhaldsins“. Þetta
er afsökunin sem þessi upp-
bótarþingmaður kratanna reyn
ir af veikum mætti að nota sem
vörn fyrir flokk sinn í niður-
lægingu hans.
„1 andstöðu við
þjóðarviljann“.
Það er ómaksins vert að
heyra álit uppbótarkratans á
Alþýðuflokknum. Það birtist í
blaðinu „Þjóðvörn“, málgagni
„fina fólksins“, þann 16. mai
s. 1. Þar kemst Hannibal Valdi-
marsson þannig að orði um
„hækjuliðið“, það er Alþýðu-
f lokkinn:
,,Bækjuliðið er hug-
sjónalaust, gamalt og
værukært' . — Og það er
í andstöðu við þjóðarvilj-
ann“.
Þetta er lýsing uppbótai’krat-
ans á forystumönnum flokks
síns, Stefáni Jóhann, Finni,
sem kaupir ódýrt inn, Ernil,
Ásgeiri og Guðmundi I.
„Hugsjónalaust ganxalt og
værukært.“ — Hvern skyldi
undi’a þótt slíkt lið væri i
„aixdstöðu við þjóðai’vilj-
ann ?“
„Hækjublöðin lokuð“.
En fyrir þessa hreinskilnu
lýsingu á Alþýðuflokknum hef-
ur Hannibal liklega orðið að
taka út sína refsingu því á öðr-
um stað í þessari sömu grein
lýsir hann því yfir að hami fái
ekki að skrifa í blöð flokks
síns, þ.e. „hækjxiliðsins“.
„Yið vitum vel að hækju
blöðin eru okkur lokuð“,
segir vesalings Hannibal.
En uppbótarkratinn eygir
eina leið til bj ai’gar sér og öðr-
um Alþýðuflokksmönnum, sem
ekki eru i „hækj uliðinu“.
„Félagafrelsið í landinu
verðum við að notfæra
okkur með stofnun félags
deilda þjóðvarnarfélags-
ins um land allt“, segir
hann undir lok greinar
sinnar.
Þannig er þá komið í Al-
þýðuflokknum að j afnvel þing-
nxenn lians sjá elcki annað úr-
ræði, en að ganga í „Þj óðvörn“,
sem að mestu er skipuð konxm-
únistunx!!
Aumt ástand.
Þessi lýsing á Alþýðuflokkn-
uxxx er að nxörgu leyti rétt.
Haixn er sannkallað hækjulið.
Ekki vegna þess að hann hef-
ur haft saixxvimxu við Sjálf-
stæðisflokkinn uixx stjórnmál í
nokkur ár, heldur vegna þess,
að stefna hans er öll á reiki.
öll afstaða hans til þjóðmála
nxótast af óttanunx við konxnx-
xinista og hi’æðslunni við að
nxissa fylgi launþega. Afkomu
fraixxleiðslustéttanna, bænda,
sj ónxanna og útgerðarnxanna
lætur haixix sig engu skipta,
enda þótt hver heilvita nxaður
skilji að hagur launþega bygg-
ist einmitt á því, að hagur
framleiðsíunnar sé traustur og
öruggur. Það er aumt ástand í
flokki, senx þannig er á vegi
staddur, enda er nú hver hönd-
in upp á nxóti annari innan
hans.
Reynsla Yestfirðinga.
Vestfirðingar þekkja Alþýðu
floltkinn e.t.v. betur en flestir
aðrir Islendingar. Þeir hafa
maixna lengsta reynslu af dáð-
Sigurður Kristjánsson alþnx.
mætti fyrir hönd miðstjórnar
Sj álfstæðisflokksins á héraðs-
nxótinu á Flateyi’i s.l. sunnu-
dag. Er nánar sagt frá héi’aðs-
nxótinu á 3. siðu.
leysi hans. Isfii’ðingar í bæ og
sýslum kannast mjög vel við
lýsingu Hannibals á þessu liði.
Þeir vita, að það er „hugsjóna-
laust gamalt og værukært“.
Það er hinsvegar nokkurs virði
að Hannibal Valdimarsson hef-
ur viðui’kennt það.
Vestfirðingar munu við
kosningarnar, sem fram-
undan eru, halda áfram að
efla frambjóðendur Sjálf-
stæðisflokksins, sem und-
anfarið hafa haft alla for
ystu um framkvæmdir og
baráttu fyrir hagsmuna-
málum fólksins. Þeir
munu gefa „værukæru“
„hækjuliði“ hvíld svo það
geti notið værðar við bitl-
inga sína og embætti.
Dugandi menn og óþreytt
ir munu halda uppi bar-
áttunni fyrir umbótamál-
unum, ekki „í andstöðu
við þjóðarviljann“, heldur
í samræmi við hann og
með fullum stuðningi al-
mennings.