Vesturland - 15.10.1949, Blaðsíða 3

VESTURLAND
3
Dylgjur Skutuls um
úthlutun Fj arðarstrætisíbúðanna.
Kratarnir hafa af engu að státa í húsnæðismálum.
Heilbrigðisnefnd kom saman
á fund 3. þ.m. til að ræða til-
lögur héraðslæknis um úthlut-
un íbúða í Fjarðarstrætisbygg-
ingunni á grundvelli athugun-
ar, sem heilbrigðisfulltrúi
hafði framkvæmt á vegum
nefndarinnar.
Héraðslæknir hafði unnið
mjög rækilega úr þessari at-
hugun heilbrigðisfulltrúa, skap
að ákveðnar reglur um mat á
því hvernig húsnæðis og heimil-
isástæðum hinna 52 umsækj-
anda væri' liáttað. Á þessum
grundvelli gerði liann tillögur
um það i hvaða röð umsækj-
endur fengju íbúðir, svo sem
gert er ráð fyrir í 34. gr. íbúð-
arhúsnæðislaganna.
Tillögur héraðslæluiis voru
allar samþykktar í nefndinni.
Matthías Bjarnason grciddi at-
kvæði gegn uthlutun til tveggja,
manna en bæjarfógeti gegn út-
hlutun fjögurra manna, að
öðru leyti var öll nefndin sam-
mála.
Dylgjur um lög-leysur.
Skutull gerir úthlutun íbúð-
anna að umræðuefni í síðasta
blaði. Ekki hin minnsta til-
ra.un er gerð til þess að vé-
fengja úthlutunarreglur hér-
aðslæknis, en þó er j)vi slegið
föstu, að vcrið sé að brjóta lög
með úthlutuninni í 4 tilfellum
af 12 og úthlutunin stimpluð
sem ofbeldi, sem „réttlætis-
kennd fólksins muni fella harð
an dóm yfir“.
Blaðið viðurkennir að vísu,
að j)egar úthluta skal 12 íbúð-
um til 30—40 manns, sem allir
liafa rnikla þörf fyrir íbúðirn-
ar og margir rnjög svipaðar á-
stæður, ])á verða óhjákvæmi-
lega einhverjir óánægðir“.
Mikið var að blaðið skuli
viðurkenna jretta. En svo ger-
ir það allt, sem hægt er til að
blása að kolum óánægjunnar,
án þess að röksti/ðja mál sitt,
og án þess að tæta niður þær
reglur sem farið er eftir — ])að
er með dylgjur urn það, að
4 íbúðum hafi verið „úthlutað
til manna, sem engan lagateg-
an rétt hafi til þessara, íbúða“.!
og að margir „búi í lakara hús-
næði og hafi erfiðari heimilis-
ástæður og meiri ómegð held-
ur en þessir 4 menn“.
Allt eru þetta órökstuddar
dylgjur. Blaðið verður að
sanna með dæmum og saman-
burði hvaða, 4 menn það eru,
sem verr eru settir, ef nokkur
á að taka mark á fleipri þess.
Hverjir hafa réttinn?
Allir sem búa i heilsuspill-
andi húsnæði hafa lagalegan
rétt til að fá ibúð i Fjarðar-
strætisbyggingunum. Um það
hvort íbúð er heilsuspillandi
eða ekki mun héraðslæknir
dómbærari en bæjarfógeti.
Fullvíst er, að allir hinir tólf,
sem nefndin gerði tillögur um
hafi lagalegan rétt til íbúð-
anna, hvað sem Skutull full-
vrðir um hið gagnstæða. Það
eina scm deila má um er það
„í hvaða röð menn fái íbúðirn-
ar“. Slikt er að sjálfsögðu
vandasamt matsatriði, en ekki
verður annað séð en að héraðs-
læknir hafi rökslutt niðurröð-
un sína mjög vcl, enda féllst
heilbrigðisnefnd á hana ó-
breytta. Vart er ætlandi, að
aðrir hafi hetri skilyrði til
mats á þessu atriði, en hún,
enda má benda á, að Alþýðu-
flokkurinn lagði á það höfuð-
áherzlú í vetur, að heilbrigðis-
nefnd væri falið að sjá um út
hlutun íbúðanna, ])ótt nú sé
komið annað hljóð í strokkinn.
Er lögbrot að
hýsa kennara?
Það sem aðallega er reyn t
að blása upp óánægju með, er
það, að gerð var tillaga um það
að tveim kennurum við Gagn-
fræðaskólan væri úthlutað í-
búð í Fjarðai'strætisbyggingun-
um. Báðir ])essii- menn búa í
mjög slæmu og ófullnægjandi
húsnæði og hafa tvímælalaust
lagalcgan rétt til íbúðanna.
Þeir eru báðir aðfluttir í bæinn
fyrir 2—3 árum, en nýgiftir ís-
firzkum stúlkum og eiga eitt
barn hvor. Þeir eru prýðilegir
starfsmenn fyrir bæjarfélagið
og báðir talið sig verða að
hrökklast úr bænum, ef þeir
fengju ekki bætt húsnæði og
hafa hvað eftir annað leitað til
bæjarstjóra um fyrirgreiðslu
um það, en enga urlausn feng-
jð. tsaf jarðarbær er einn fyrsti
kaupstaður landsins, sem kom-
ið hefur skólamálum sínum í
það liorf, sem fræðslulögin
nýju gei’a ráð fyrir. Við það
hefur kennaraþörfin stórauk-
izt. Mikil vandræði hafa verið
á því, að fá hingað hæfa lcenn-
ara og hefur Gagnfræðaskól-
inn oft fengið að kenna á því
og starf hans beðið af því
hnekki. Menn skyldu nú ætla,
að skólastjóra Gagnfræðaskól-
ans væri það nokkurt áhuga-
mál, að tveir prýðilegir strfs-
menn skólans fengju úrbætur
á húsnæðismálum sínum og
vildi eftir megni styðja þá í
því. En hvað skeður? Er skóla-
stjórinn fréttir, að þeir muni
eiga að fá ibúð i Fjarðarstræt-
isbyggingunni, þá ærist hann
og heimtar aukafund í bæjar-
stjórn, til þess að reyna að
koma i veg fyrir, að þeir fái
húsnæðið.
Á fundi bæjarstjómar taldi
hann þessa strfsmenn sína alls
ekki falla undir þennan kafla
laganna. Þeir hefðu svo góð
laun, að þeir gætu hyggt yfir
sig sjálfir o.fl.o.fl. Þetta er ekki
í fyrsta skiptið, sem Hannibal
ræðst dólgslega á kennara sína
en þær árásir hafa jafnan snú-
ist þeim til góðs og svo mun
hér verða. 1 þetta skiptið gerði
hann sér það ómak að mæta í
eigin persónu i bæjarstjórn,
sem hann annars er löngu hætt
ur að gera, þó hann sé í bæn-
um.
Það er dýrt að stofna heim-
ili í núverandi dýrtíð. Flestum
launþegum, eins og kennurum,
mun reynast það fullerfitt
fjárhagslega, enda þótt þeir
fari ekki samtímis út í rándýr-
ar húsabyggingar. Dólgsleg var
árás Hannibals á kennara sína
á bæjarstjórna.rfundinum, en
])ó var árás kennarans, Jóns
H. Guðmundssonar cnnþá sviv-
irðilegri, ekki sízt fyrir það, að
þessi sami maður reyndi á sin-
um tíma mikið til þess að reyna
að tryggja sér íbúð í Fjarðar-
strætishúsinu. Sama gerði og
Gunnar Bjarnason, vinnumiðl-
unarforstjóri og fleiri krata-
tuskur, sem nú þvkjast vera
hnevkslaðir mjög.
Fleiri geta byggt.
Ef þeir Guðmundur Árnason
og Bjarni Bachmann geta
bvggt hús yfir sig, þá geta vafa
laust fleiri starfsmenn bæjar-
félagsins byggt ekki síður.
Hvernig stóð á þvi, að krat-
arnir keyptu hús yfir ralveiti-
stjóra og endurbættu mjög eitt
af húsum bæjarsjóðs handa
skrifstofustj óra Rafveitunnar,
Guðmundi Kristjánssýni. Það
þykir orðið sjálfsagt og nauð-
synlegt að hlynna að opinber-
um starfsmönnum í húsnæðis-
málum, ekki fyrst og fremst
vegna starfs mannanna sjálfra
heldur vegna hagsmuna bæjar
félaganna.
í Reykjavík er heimilt að
að hýsa kennara.
Reykjavíkurbær byggði
Skúlagötuhúsin samkv. sömu
lögum og Isafjarðarbær Fjarð-
arstrætisíbúðirnar. Af 72 íbúð-
um, sem þar var úthlutað var
8 opinberum starfsmönnum
Reykj avíkurbæj ar veittar íbúð
ir. Allir flokkar í bæjarstjórn
Reykj avíkur, Alþýðuflokkur-
inn lika, voru sammála um þá
úthlutun og félagsmálaráðu-
neytið hefur ekki gert við það
neinar athugasemdir. Ef slikt
er löglegt í Reykjavík, er það
þá ekki löglegt á Isafirði? Ætli
hinni ríku Reykjavík sé meiri
þörf á að fá húsnæði fyrir
starfsmenn sína í byggingum,
sem styrktar eru af ríkisfé?
Vissulega ekki.
Ríkið byggir yfir tekju-
hæstu starfsmenn sína.
Það er leitt til þess að vita,
að jafn frjálslyndur og grand-
var maður og bæjarfógeti er,
skuli ekki hafa meiri skilning
á húsnæðsmálum hinna lægri
opinberu starfsmanna, sem
minnstar hafa tekjurnar, en
raun ber vitni. Sjálfur býr
hann í allsófullnægjandi hús-
næði og Iiefur barizt fyrir því,
að vonum, að ríkið byggði hér
embættishústað fyrir nokluir
hundruð þúsund krónur. Sú
stefna er nú mjög uppi, að rík-
ið byggi yfir alla hina æðstu og
hæstlaunuðu starfsmenn sína t.
d. hæstaréttardómara, héraðs-
dómara, presta, prófessora
og skólastjóra. Nýlega var
byggð yfir tekjuliáan prest í
Reykjavík villa, sem kostaði
400 þús. krónur og hefur ríkið
])á á nokkrum árum hyggt ný
hús fyrir 5 presta í Reykjavík
Framhald á C. síðu.