Vesturland - 10.12.1949, Qupperneq 1

<2£fí® a/essrFWzxm 83úGFSsræ$»SMæoin
XXVI. árgangur
Isafjörður, 10. desember 1949.
37.-38. tölublað.
tr,—W — t—
t
I Halldór Halldórsson
1 bankastjóri
Eftir ein d sirönd viS stöndam,
stönim eftir svörtum nökkva,
• sem «ð burtn lífs frá löndum
lætur út á hafið dökkva.
Farmurinn er enn fagri laukur,
felldur snöggt af noröanvindi,
farmurinn er enn fallni haukur,
farmurinn er lífsins gndi.
(G. Th.)
Halldór Halldórsson í'æddist
í Reykjavík, 27. nóvember
árið 1900, yngstur finun barna
þeirra Halldórs Jónssonar,
bankagj aldkera, og konu hans
Kristjönu Pétursdóttur, Guð-
johnsen. Hann varð student úr
Menntaskólanum í Reykjavík
1920, stundaði siðan verzlunar-
nám í Kaupmannahöfn, gerðist
starfsmaður í Islandsbanka,
Reykjavík, árið 1923. Vann j)ar
og í Útvegsbanka Islands uni
10 ára skeið. En árið 1933 var
hann skipaður forstjóri útibús
Útvegsbankans hér á Isafirði,
og gegndi hann því starfi til
dauðadags. Ilalldór var fluttur
í Sjúkrahús Isafjarðar 30. f.m.
til uppskurðar, en andaðist eft-
ir stutta en stranga legu að
morgni hins 5. desember.
Ég sá Halldór Halldórsson i
fyrsta skipti hinn 8. febrú-
ar 1933, er hann, í fylgd með
Helga Guðmundssyni, banka-
stjóra, kom hingað til þess að
taka við hinni nýj u stöðu sinni.
En á l'ertugasta og níunda al'-
mælisdegi hans, 27. f. m., leit
ég hann í síðasta sinn, aðeins
nolcknr augnablik, og datt mér
j)á sízt í hug, að svona skammt
vrði, þar til kallið kæmi til
hans, sem allir yerða að gegna.
öll þau ár, sem hér liggja í
milli, roá segja að við Halldór
Iiittumst nær því daglega, eða
ættum tal saman. Átti ég j)ví
kost j)ess að kynnast honum
noklcuð umfram j)að venju-
l(^ga, og er nú ekkert í huga
minum, nema góðar endur-
minningar um hreina og
föiskvalausa vináttu. Ég get
ekki munað eftir einu einasta
missætti okkar i milli allan
þennan tima, og vorum við þó
að vísu ekki alltaf algerlega á
sama máli í öllum greinum. En
slíkt varð aldrei til sundurlynd
is, og þakka ég það hans með-
fædda góðvilja til að virða
sjónarmið annara, og sem allt-
af vildi greiða úr öllum vanda-
málum og jal'na þau á sem
beztan hátt.
Auk aðalstarfsins hlóðust
ýmis störf á Halldór Halldórs-
son, þrátt fyrir það, að hann
var að eðlisfari hlédrægur og
vildi sizt af öllu trana sér fram
opinberlega. En hjá ýmsum af-
skiptum af opinberum málum
varð samt ekki komist. Hann
var norskur vararæðismaður
fyrir Vestur-umdæmi Islands,
átti sæti í yfirkjörstjórn Isa-
fjarðar. Hann var einn aðal-
hvatamaður að stofnun Tón-
listarfél. Isafjarðar. Hann var
einn aðalhvatamaður að stofn-
un Rotaryklúblis Isaf j arðar.
Þá var hann alla tíð öflugur
stuðningsmaður Sj álfstæðis-
fiokksins og starfsemi hans hér
í bænUm, og átti m. a. sæti um
skeið í bæjarstjórn Isafjarðar.
Halldór iðkaði og unni tónlist,
eins og margir móðurfrændur
hans, og vildi efla tónlistarlíf
hér á Isafirði, en einn þáttur
þess var stofnun og starf Tón-
listarfélagsins.
Halldór Halldórsson var með-
almaður að stærð, þykkur und-
ir hönd og breiður um brjóst
og herðar og bar sig veí. Hann
var líkamlega hraustur alla
æfi, unz hann kenndi meins
j)ess, er dró hann til dauða.
En hami var einnig andlega
heilbrigður í j)ess orðs beztu
merkingu til æfiloka. Hann var
gætinn í starfi sínu, mildur í
dómum um aðra, bæði menn
og málefni. Og hann var meiri
trúmður en almennt gerist nú
á dögum. Um trúmál áttum við
oft tal saman, og get ég því bor-
ið vitni um það, að slíkt var
Iialldóri engin uppgerð. Það
var honum þvert á móti hjart-
ans mál. I þessu efni, eins og
fleirum, á ég honum mildð að
þakka. Fjöldinn af olckur hugs
ar minna um þessi mál en
skyldi, fyrr en á eileftu stund,
en í huga Halldórs voru trú-
ar- og eilifðarmálin sívakandi.
Ég sakna þess nú af heilum
hug, að eiga ekld framar -kost
á að ræða við hann um hugðar-
efni okkar, bæði þau alvarlegu
og eins hin gamansamari, sem
gerðu skapið léttara og hjartað
yngra.
Hinn 15. desember 1934'
kvæntist Halldór eftirlifandi
konu sinni, Liv Ingibjörg, dótt-
ur Marie og Othar Ellingsen
Reykjavík. Varð þeim fimm
barna auðið, sem öll eru enn i
æsku. Ég átti því láni að fagna,
að koma oft á heimili þeirra
hjóna og eru minningar þaðan
allar á eina lund: Gestrisni,
góðvild og glaðværð. Þau voru
samhent um j)að hjónin. Og
Halldór varði öllum frístund-
um sínum, er liann átti frá
skyldustörfunum, heima hjá
eiginkonu og börnum. Þar þótti
honum itezl að una. Þar var
hans heimur. Mér eru minnis-
stæðar margar sólskinsstundir,
er ég og fjölskylda mín áttum
hjá þeim hjónum í sumarbú-
stað þeirra í Tunguskógi. Þá
var hversdags áhyggjum hent
fvrir borð, og við eldri menn-
irnir urðum ungir í annað
sinn eins og börnin, sem léku
sér áhyggjulaus um laut og
hól. Já, það er margs að minn-
ast og allt eru það hreinar og
huglj úfar endurminningar.
Það eru margir, sem sakna
Halldórs Halldórssonai’, kunn-
ingjar, vinir, ættingjar og borg-
arar þessa bæjar. En mestur
og sárastur söknuður er þó hjá
eiginkonu og börnum, þar sem
missirinn cr tilfinnanlegastur:
Ástríkur eiginmaður og fað’ir,
sem hafði unun af að lielga sig
og krafta sína heimilinu og vel-
ferð þess. En við þau mundi
Ráðuneyti
Ólafs Thors.
Ólafur Thors.
Á ríkisráðsfundi síðast-
liðinn þriðjudag lagði Ólaf-
ur Thors, fram ráðherra-
lista sinn. Ríkisstjórn hans
er þannig skipuð:
Ólafur Thors, fo'rsætis- og
félagsmálaráðherra.
Bjarni Benediktsson, ut-
anríkis,- dóms- og mennta-
málaráðherra,
Björn Ólafsson, f jármála-
og viðskiptamálaráðherra.
Jóhann Þ. Jósefsson, at-
vinnumálaráðherra.
Jón Pálmason, landbún-
aðarráðherra.
hann hafa sagt: Lifið lifinu
þann veg, að ég geti glaðst af
því, þar sem ég nú er, og helg-
ið líf ykkar og krafta fóstur-
jörðinni og þjóðinni til heilla.
Ég enda þessar fátæklegu
línur með næsta erindi við þau
tvö, sem tilfærð eru hér að
framan:
Ein er huggun, ei fær grandaft
ólgusjór, né fær á skeri
dauöans hann i dimmu strandaö.
Drottinn sjálfur stýrir kneri.
Já, það er enginn vafi á því,
að skip Halldórs Halldórsson-
ar hefur ekki strandað. Þar
var Drotfinn sjálfur við stýrið,
þegar hann sigldi hurt frá lífs-
ins löndum, í hina hinztu ferð,
til enn bjartari stranda.
G. E. J.
--------o-------