Vesturland - 24.12.1949, Blaðsíða 16

16
VESTURLAND
muni hann varla kosta undir
900 þús. kr. Kostnaður við brú
á Ósá hefur þar að auki orðið
um 320 þús. kr. Nær samhliða
Bolungarvíkurvegi var hafist
handa um vegagerð um Arnar-
dal og Súðavíkurhlíð til Súða-
víkur. En á þeirri leið var ein
torfæra, sem allerfitt virtist í
fyrstu að yfirstíga, Arnarnes-
hamar. Verkfræðingar töldu
hiklaust, að þá leið bæri frek-
ar að fara en yfir Arnarnes-
háls.
Haustið 1947 var þjóðvegur-
inn kominn að Hamrinum.
Hafði þá einnig verið byggð ný
brú á Arnardalsá. Var þá um
haustið byrjað að sprengja
göng eða rauf í þennan mikla
klettadrang. Sú klöpp reynd-
ist hin óhilgj arnasta. Steinbor-
ar vegagerðarinnar unnu alls
ekki á henni og var verkinu þá
fljótlega hætt, en þá þegar
pantaðir nýir og harðari borar
frá Englandi. Stóð mjög lengi
á þeim og var það fyrst haust-
ið 1948, sem hægt var að hefja
sprengingar að nýju með full-
komnari tækjum. En þá gekk
verkið mjög vel og var lokið á
rúmum tveimur mánuðum.
Voru sprengd 35 metra löng
göng gegn um Hamarinn og
eru það fyrstu jarðgöng á Is-
landi.
Seint á þessu hausti var lok-
ið undirbyggingu vegai'ins alla
leið inn í Súðavíkurþorp. En
mikið brestur á, að hann sé full
gerður en væntanlega verður
lokið frágangi hans einhvem-
líma á næsta sumri.
Kostnaður við Súðavikur-
veg frá Arnardalsbrú, þar með
talin göngin gegn um Hamar-
inn var í haust orðinn 440 þús.
kr. Fullgerður mun vegurinn
kosta um kr. 550 þús.
Merkum áfanga náð.
Með lagningu þjóðvegar til
Bolungarvikur og Súðavíkur,
er merkum áfanga náð í sam-
göngumálum héraðsins. Ak-
vegasamband hefur verið skap
að milli allra sjávarþorpanna
við sunnanvert Isafjarðardjúp
og höfuðstaðar Vestfjarða, Isa-
fjarðarkaupstað. — Vegalengd
in frá Bolungarvík til Súðavík-
ur er 35 km. En vegurinn ligg-
ur um landslag, sem er eins erf
itt og hugsast getur, snarbratt-
ar hlíðar, hamrabelti og kletta-
dranga. En um þetta land er
nú kominn nýr þj óðvegur til
tveggj a byggðarlaga, sem rúm-
lega eitt ])úsund manns byggja.
Verkamennirnir, þeir sem
stjórnuðu vegýtunum, borun-
um og sprengingunum á Ós-
hlíð, við Arnameshamar og á
Súðavíkurhlíð, verðskulda
miklar þakkir fyrir ötult starf,
sem oft var unnið við verulega
áhættu. Verkstjórinn, Charles
Bjarnason, hefur með verk-
stjórn sinni við þessar sérstæðu
vegagerðir, unnið merkilegt
starf. I þessu sambandi vil ég
heldur elcki láta hjá liða að
minnast vakandi áhuga Ceirs
G. Zoega, vegamálastjóra, fyr-
ir þessum vegaframkvæmdum.
Þeir, sem fyrir vegafram-
kvæmdum standa í oklcar
landi fá oft orð í eyra fyrir
ýmsar ákvarðanir sínar. Þess
er þá síður gætt, að vegamála-
stjórnin, verkfræðingar hennar
og verkstjórar, hafa oftast orð-
ið að vinna að viðfangsefnum
sínum með litlum verkfæra-
kosti og takmörkuðu fjár-
magni.
Fjölþætt áhrif á líf fólksins.
Hinir nýju þjóðvegir til Bol-
ungarvíkur og Súðavíkur
munu ekki aðeins hafa fjöl-
þætt áhrif á líf fólksins, sem
byggir þessi byggðarlög. Þeir
munu færa fólkið við utanvert
Isaf jarðardjúp saman, bæta að
stöðu þess til atvinnulegs og fé-
lagslegs samstarfs og sam-
vinnu. Vegalengdin milli Bol-
ungarvíkur og Súðavíkur, 35
km., er ekki löng. En hinar
veglausu hlíðar hafa samt hald
ið fólki þessara byggðalaga
meira og minna, einöngruðu og
gert líf þess erfiðara og fá-
breyttara. Það er óslc mín að
hinir nýju vegir megi verða
þessum þróttmildu framleiðslu
stöðvum til hagræðis, þroska og
vaxtar.
Víðtæk verkefni
framundan.
En þeir vegir; sem hér hef-
ur verið lýst, eru þó aðeins
hyrjunin að miklu viðtækari
framkvæmdum í vegamálum
okkar héraðs. Fram til þessa
dags hafa sveitir héraðsins
verið nær veglausar. Þær hafa
orðið að bíða meðan akvega-
sambandið var skapað við hér-
aðið og þorpin við sjávarsið-
una tengd saman. Ég veit, að
þótt fólkið í sveitunum hafi
sýnt fullkominn skiln. á nauð-
syn þessara vinnubragða við
vegagerðir í héraðinu, þá þyk-
ir því þó biðin orðin löng eftir
samgöngubótnm í byggðarlög-
um sínum. E.t.v. finnst engum
hún þó eins löng og mér, sem
unnið hef að þessum málum á
Alþingi. En hér helur sama
sagan gerzt og á svo mörgum
öðrum sviðum í íslenzku þjóð-
lífi. Þörfin kallar allsstaðar að,
svo að segja samtímis. Ein
kynslóð verður að vinna verk
margra liðinna kynslóða. sem
lifðu fátækar við ])röngan kost
í þessu stóra og strjálhýla
landi.
Það, sem framundan er í
vegamálum sveitanna við Isa-
fjarðardjúp, er markvís bar-
átta fyrir vegagerðum með-
fram allri strandlcngju þessa
mikla flóa. Þessi stefna hefur
þegar verið mörkuð og frá
henni verður ekki hvikað. Hún
hefir að visu verið gagnrýnd,
en sú gagnrýni bvggist á nns-
skilningi. Sá misskilningur
byggist á því, að gagnrýnend-
urnir hafa ekki áttað sig á ])ýð-
ingu tækninnar fyrir vegafrani
kvæmdir. Við lagningu veg-
anna milli Bolungarvíkur og
Súðavikur höfðum við vélar,
að vísu of afkastalitlar. Með
þessum vélum voru verstu toi'-
færurnar í öllu héi’aðinu sigr-
aðar á 3—4 árum. I kring um
flesta firðina við sunnanvert
Djúpið er vegagerð margfalt
auðveldari en um Óshlíð og
Súðavíkurhlíð. Með fullkomn-
um vélum þarf hun þessvegna
hvoi’ki að vei’ða óbærilega
kostnaðai-söm né að taka mjög
langan tíma.
Næstu sporin.
Næstu sporin, sem að stigin
vei’ða i vegaframkvæmdum
okkar er lagning vegarins lir
Isaf jarðai’botni út um Revkja-
fjai’ðai’hrepp og úr ögri um
Laugardal og Mjóafjörð í sam-
bandi við Isafjarðai'veginn.
Jafnhliða ætti að vei’a unnt að
halda Súðavíkurvegi áfram
kringum Álftafjörð og inn í
Seyðisfjörð og ennfremur að
Ijúka veginum um Nauteyrar-
hrepp, sem að mestu hefur þeg
ar verið undirbyggður. Til
fróðleiks má geta þess, að vega-
lengdir. úr Súðavík, um Álfta-
fjörð, Seyðisf j öx-ð, Hestf jörð og
Skötufjörð í ögur er 66 km.
Vegalengdin úr ögri að Ara-
gerðareyi-i, kringum innfirði
Djúpsins, er hinsvegar 88 km.
og vegalengdin frá Arngerðar-
eyri að Sandeyi’i 52 lun.
Sameiginlegir hagsmunir
sveita og sjávarsíðu.
Ég veit, að einhverjir rnuni
telja þessar ráðstafanir býsna
óraunhæfar. En ég er sannfærð
ur um það, að eftir nokkur ár
munu fáir kannast við tregðu
sína gagnvart þeim. Hagsmun-
ir sveita og sjávarsíðu eru í fáu
jafn nátengdir og einmitt í sam
göngumálum. Þróttmikill land-
búnaður er beinlínis lífsnauð-
synlegur fyrir sjávarsíðuna.
Hér við Isafjarðardjúp hefur
lengstum ríkt og ríkir enn
verulegur skortur á mjólk,
smjöri, og ýmsum öðrum land-
afurðum. En fimmskilyrði þess
að byggð haldist í sveitunum
hér vestra eru bættar samgöng-
ur, vegir, ferjubryggjnr, símar.
llér sést hluti af hinum uijja þjóðvegi milli Bolungaruíkur og
ísaf jarðar. Er hann sprengdur utan í snarbratt klettabelti Á
þeSsum stað er ráðgert að reisa uígt krossmark.