Vesturland - 03.03.1951, Qupperneq 1

@jGR§) 2/eSSÍF)$lZ0iíffl 8dÚGFS3’Æ$»SM£lNNfÍ
XXVIII. árgangur
Isafjörður, 3. marz 1951.
4
. tölublað.
Forseti íslands
70 ára.
Sveinn Bjurnsson.
Forseti Islands, Sveinn Björns-
son, varð 70 ára hinn 27. febrúar
s.l. Hann er fæddur í Kaupmanna-
höfn 27. febr. 1881. Foreldrar hans
voru Björn Jónsson, ráðherra, og
kona hans Elísabet Guðný Sveins-
dóttir.
Sveinn Björnsson lauk stúdents-
prófi í Reykjavik árið 1900 og inn-
ritaðist í Kaupmannaliafnarháskóla
sama ár. Bar lauk hann embættis-
prófi í lögfræði árð 1907 Að námi
loknu kom Sveinn Björnsson heim
til Islands og stundaði lögfræði-
störf í Reykjavík til 1920. Á þeim
árum var liann bæjarfulltrúi í
Reykjavík og alþingismaður fyrir
Reykjavík.
Sendiherra Islands i Kaupmanna-
höfn var Sveinn Björnsson frá
1920—1940.
Vorið 1941 var hann kosinn rík-
isstjóri Islands og var það til lýð-
veldisstofnunarinnar 1944, að hann
var kosinn forseti Islands til eins
árs. Árið eftir átti þjóðaratkvæði
um forsetakjör að fara fram. Sveinn
Björnsson var þá eini frambjóðand-
inn og því sjálfkjörinn. Á sömu
leið fór 1949 og sýnir það gleggst
álit það og traust, sem hann nýtur
með þjóðinni.
Sveinn Björnsson liefur verið
merkur brautryðjandi í íslenzku
þjóðlífi. Hann var einn af stofnend-
um fjölmargra þjóðþrifafyrirtækja,
svo sem Eimskipafélags Islands h.f.,
Sjóvátryggingarfélags Islands h.f.,
Brunabótafélags Islands og Rauða-
Aukin vernd fískímiða
i
íyrir Vestíjörðum.
Stærsta hagsmunamál Vestfirðinga.
Tillaga Sigurðar Bjarnasonar þingmanns
Morður-Isfirðinga á Alþingi.
Sigurður Bjarnason þingmaður Norður-lsfirðinga flyt-
ur á Alþingi svohljóðandi þingsályktunartillögu um vernd-
un fiskimiða fyrir Vestfjörðum:
„Alþingi ályktar að skora á ríkisstjórnina að hraða sem
mest má verða setningu reglugerðar um verndun fiskimiða
fyrir Vestfjíörðum, á svæðinu frá Horni að Látrabjargi,
á grundvelli laga nr. 44 frá 5. apríl 1948, um vísindalega
verndun fiskimiða landgrunnsins.“
í greinargerð tillögunnar segir svo:
I 1. gr. laga nr. 44 frá 5. apríl stöðvum. Til þeSS ber þeSS
1948, um vísindalega verndun fiski-
miða landgrunnsins, segir, að sjáv-
arútvegsmálaráðuneytið skuli með
reglugerð ákvarða takmörk vernd-
arsvæða við strendur landsins inn-
an endimarka landgrunnsins, þar
sem allar veiðar slculi háðar íslenzk
reglum og eftirliti. Ilinn 22.
um
apríl 1950 var á grundvelli laga
þessara gefin út reglugerð um
verndun fiskimiða fyrir Norður-
landi, og nær sú reglugerð til ým-
issa þýðingarmikilla hrygningar-
og uppeldisstöðva nytjafiska.
vegna brýna nauðsyn, að
fiskimiðin fyrir Vestfjörð-
um fái svipaða vernd og
Norðurlandsmiðin.
Að sjálfsögðu er rétt að
miða slík verndarsvæði við
vísindalegar rannsóknir, en
vegna þeirrar hættu, sem
Vestfjarðamiðunum er nú
búin, er nauðsynlegt, að at-
hugunum í sambandi við
setningu reglugerðar um
verndun þeirra verði hraðað
svo sem mest má verða.
Aflabrestur.
Vestfirðingar hafa und-
anfarin ár orðið fyrir mikl-
um áföllum af völdum botn-
vörpuveiða á miðum sínum.
Er nú svo komið, að um
margra ára skeið hafa fiski-
göngur á grunnmið þeirra,
sem vélbátaflotinn aðallega
sækir á, orðið stórum treg-
ari. Má raunar segja, að al-
gert aflaleysi verði þar stöð-
ugt algengara. Hefur það
hin óheillavænlegustu áhrif
á alla afltomu almennings í
hinum vestfirzku útgerðar-
kross Islands, svo nokkur séu
nefnd.
Hann varð fyrsti sendiherra
Framhald á 4. síðu.
Stærsta hagsmunamálið.
I framsöguræðu, sem Sigurður
Bjarnason flutti í Sameinuðu Al-
þingi fyrir skömmu um þetta mál,
lagði hann áherzlu á, að auk-
in vernd fiskimiðanna fyrir Vest-
fjörðum væri nú stærsta hagsmuna-
mál Vestfirðinga. Vestfirzkur út-
vegur byggðist svo að segja ein-
göngu á vélbátunum. Togarar væru
þar aðeins gerðir út frá tveimur
stöðum og líkur væru til þess að
svo yrði enn um skeið. Atvinna al-
mennings í landi væri liinsvegar að
mestu háð starfrækslu hraðfrysti-
liúsanna, sem vélbátarnir legðu
afla sinn upp i. Þegar afli þeirra
brigðist væri allt atliafnalíf sjávar-
þorpanna lamað og afkoma fólksins
hin bábornasta. Hinni gegndar-
lausu rányrkju botnvörpunnar á
grunnmiðunum yrði að linna. Ella
væri hreinn voði fyrir dyrum.
Kvaðst Sigurður Bjarnason vænta
þess, að þessari lillögu yrði vel tek-
ið á Alþingi og að ríkisstjórnin
gerði sér allt far um, að hraða frain-
kvæmd hennar.
Miklu nauðsynjamáli
hreyft.
Sigurður Bjarnason hef-
ur með flutningi ofan-
greindrar tillögu á Al-
þingi hreyft miklu nauð-
synjamáli, sem allir Vest-
firðingar, og þá ekki sízt
sjómenn og útvegsmenn,
munu standa einhuga
saman um. Vestfirðingar
geta ekki lengur horft
þegjandi á, að mið þeirra
séu eyðilögð og allri af-
komu fólks í þessum lands
hluta stefnt í hina mestu
hættu. Víkkun landhelg-
innar fyrir Vestfjörðum,
á svipaðan hátt og fyrir
Norðurlandi, verður að
gerast eins fljótt og frek-
ast er kostur.
1 þessu sambandi má einnig geta
liess, að Alþingi samþykkti rétt fyr-
ir ár^mótin frumvarp, sem Sigurð-
ur Bjarnason og Halldór Ásgríms-
son fluttu um, að rýmka heimild
atvinnumálaráðherra til þess að
friða firði og víkur fyrir dragnóta-
veiðum.
Við Islendingar verðum að gera
okkur það ljóst, að hverskonar rán-
yrkja á fiskimiðunum hefnir sín,
einnig sú, sem við sjálfir fram-
kvæmum. Að sjálfsögðu hefur hinn
mikli erlendi togarafloti átt ríkast-
an þátt í eyðileggingu grunnmið-
anna kring um landið. En sú rán-
yrkja hefur bitnað sérstaklega harl
á Vestfirðingum, þar sem að ein
aflasælustu mið þjóðarinnar liggja
einmitt út af Vestfjörðum.