Vesturland - 30.11.1951, Page 1
XXVIII. árgangur
ísafjörður, 30. nóvember 1951.
18. tölublað
Hversvegna líggur ísfirzki
bátaflotinn bundinn í höfn?
I verstöðvuniim í kring eru bátarnir starfrsktir.
Það er létt að krefjast
alls af öðrum.
Á undanförnum vikum hafa
kratamir í bæjarstjórn reynt að
draga athyglina frá athafnaleysi
sínu í atvinnumálunum með því,
að samþykkja fjölda áskorana á
stjórn togarafélagsins ísfirðing-
ur, þess efnis, að skip félagsins
legðu hér á land afla sinn.
Þessum mönnum var það ljóst,
að samningar stóðu þá yfir milli
heildarsamtaka botnvörpuskipa-
eigenda og Sölumiðstöðvar hrað-
frystihúsanna um hærra verð fyr-
ir togarafisk, sem lagður væri á
land til vinnslu.
Þáttur bæjarstjórnarkratanna
og aðstoðarkratans í bæjarstjóm
var aðeins, að samþykkja áskomn
á aðra, þeir sjálfir eða atvinnu-
fyrirtæki þeirra þurftu ekkert að
gera, til þeirra mátti engar kröf-
ur gera.
Bátaflotinn í verstöðvunum
hefur veiðar.
Fyrir nokkru síðan hófu bátar
frá Súðavík, Hnífsdal, Bolungar-
vík og Suðureyri róðra. Afli þess-
ara báta hefur verið rýr en þó oft
verið 3—4 smál. í róðri og hæst
farið í hálfa sjöttu smálest. Ot-
gerðarmenn á þessum stöðum
telja það ómaksins vert að gera
báta sína út og freista þess að
færa björg í bú, sjómönnum,
verkamönnum og sér til hagsbóta.
Bátar fólksins bundnir i höfn.
En hér á ísafirði, höfuðstað
Vesturlands, sem einu sinni var
þekktastur útgerðarstaður þessa
lands, liggur vélbátaflotinn bund-
inn við festar í bátahöfninni.
Þannig er nú umhorfs í bæ vél-
bátaútgerðarinnar, ísafirði á því
herrans ári 1951.
Isafjörður! Hvar er þín fom-
aldarfrægð? Þannig myndu gömlu
sjógarpar okkar spyrja nú, ef þeir
stæðu uppi. Hvar eru athafnamenn
þessa bæjar? Eða hvar eru nú þeir
menn sem sögðu, afr ef bátamir
— atvinnutækin — eru í eigu
fólksins sjálfs, þá er tryggt að
þeir verða alltaf starfræktir og
fólkinu því séð fyrir vinnu. Það er
bezta atvinnutrygging vinnandi
fólks!
Hver á Samvinnufélagið ? Er
það ekki lengur félag fólksins ?
Nú er öldin önnur.
Tímarnir breytast og mennirnir
með. Nú eiga ísfirzkir sjómenn
ungan leiðtoga úr bamakennara-
stétt, hann boðar nýja tíma og
breytta stefnu. Hann telur það
grín, að tala um útgerð á vélbát-
um héðan. Eftir þessari trú ís-
firzka sjómannaleiðtogans, þá eru
útvegsmenn í áðurnefndum þorp-
um að gera út báta sína upp á
grín. Þéssi útgerð er þá öll orðin
leikur og fíflalæti!!!
Þá átti bærinn að gera út.
Fyrir einu ári hélt þessi sami
sjómannaleiðtogi því fram, að
undirstaða atvinnulífs þessa bæj-
ar byggðist á því, að vélbátaút-
gerðin væri starfrækt. Þá vildi
hann og nánustu sálufélagar hans,
að bærinn leigði vélbátana og gerði
þá út. Leiðtogi verkalýðsfélagsins
sem telst ,,skrifstofustjóri“ taldi
þá, að togarinn hér gæfi sáralitla
vinnu í landi. En ísborg landaði þá
afla sínum hér.
Nú telja þeir félagar vélbátaút-
gerðina einskis virði. Nú byggist
allt á að togaramir leggi hér afla
á land. Nú er sama og nefna snöru
í hengds manns húsi, að minna
þessa menn á þeirra eigin tillögur,
sem þeir fluttu fyrir einu ári, þess
efnis að bærinn leigði bátana.
Nú hrópa þeir, hver í kapp við
annan: Bærinn er ekki þess um-
komin að gera neitt, það er tög-
arafélagið ísfirðingur, sem á að
halda öllu uppi. Atvinnuleysið hér
er nú stjórnendum þess félags að
kenna, að sögn kratanna.
Hvaða skýring er á þessum
snúningi.
Fyrir einu ári fóm Sjálfstæðis-
menn með forystu bæjarmálanna.
Þessvegna kröfðust kratarnir þess
að þeir gerðu út bátaflotann. Þá
lagði Isborg hér afla á land, þá
veitti það litla sem enga atvinnu
sögðu kratarnir. Þá var alls kraf-
ist af bæjarstjórn. Verkalýðs- og
Sjómannafélagið var notað til
þess að þjóna innræti og hvötum
manna eins og Guðmundar G.
Kristjánssonar og Jóns H. Guð-
mundssonar.
En nú hafa kratarnir meirihlut-
ann, þá er málinu snúið við, nú
má engar kröfur gera á hendur
bænum, og nú er togarafélagið orð-
ið eini aðilinn, sem allt stendur og
fellur með. Sjálfstæðismenn ráða
togarafélaginu. Skyldurnar hvíla
ávallt á þeim að styðja og styrkja
atvinnulífið. Hlutverk kratanna er
hinsvegar annað, þeir hafa enga
ábyrgð. Þeirra dyggðir koma all-
ar fram í gaspri og slagorðum.
lsfirzku bátarnir liggja.
Vélbátarnir á Isafirði liggja enn
í höfn. Forstjóri stærsta útgerðar-
félagsins í bænum, sem jafnframt
er ritstjóri Skutuls, Birgir Finns-
son, hefur verið önnum kafinn, að
losa bæjarfélagið við bátana. Eina
útgerðaréifrek hans er það, að
framtakssamir Hnífsdælingar, sem
trúa á framtíð byggðarlagsins,
hafa sótt til hans einn bátinn, Val-
björn, og greitt fyrir hann ærið
Framhald á 4. síðu.
ATVINNUBÆTUR KRATANNA.
Kratarnir hafa nú ráðið hér í rúma sjö mánuði með
aðstoð einnar kommúnistanefnu. Þennan tíma hafa
þeir notað vel.
Lagt var á bæjarbúa 300—400 þús. kr. árlegnr skatt-
ur í hækkuðum rafmagnsgjöldum.
Hvert tækifæri hefur verið notað til þess að auglýsa
hungur og eymd Isfirðinga í útvarpi og Alþýðublað-
inu, en á sama tíma eru sendir bréflappar inn á heim-
ili atvinnulausra verkamanna og sjómanna, og þeim
hótað lögtaki eða f járnámi, ef áfallin útsvör er'u ekki
greidd tafarlaust. Svo langt hafa þeir gengið að
menn hafa fengið heimsenda snepla með fleiri þús-
und króna skuld, þó að þeir væru búnir að greiða allt
útsvarið fyrir yfirstandandi ár. Þetta eru atvinnu-
bæturnar til alþýðunnar í bænum.
En til kratanna sjálfra hefur þetta áunnlst á sjö
mánuðum:
Eyjólfur hefur yfirgefið hið blómlega Samvinnu-
félag og leitað á náðir bæarins um framfæri.
Hannibal hefur fengið þrjár ferðir til Reykjavíkur
á s.l. ári, sem kostuðu bæjarsjóð tæpar sjö þúsund kr.
Mestan þennan tíma hafa tveir og þrír bæjarstjórar
verið á fullum launum.
Stjórn kratanna þýðir álögur og hótanir á alþýðuna,
en bitlinga fyrir broddana!
s....... ............. /