Vesturland - 31.10.1960, Side 4
4
VESTURLAND
Mánudagur 31. október 1960
Steindór J. Þórisson
Minning.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Guðfinnur Magnússon.
Skrifstofa Uppsölum, símar 232 og 193.
Afgreiðsla og auglýsingar: Hafsteinn 0. Hannesson, Hafnarstræti
12 (Uppsalir). Heimasími: 10. — Yerð árgangsins kr. 50,00.
Sparnaðnr i rikisrekstri
Þegar fjárlög fyrir yfirstand-
andi ár voru samin á síðasta þingi,
var erfitt um vik fyrir ríkisstjóm-
ina að áætla tekjur ríkissjóðs af
innflutningi. Vegna hinna gagn-
geru breytinga á efnahiagskerfinu
og gengislækkunarinnar var eðli-
legt að áætla að nokkuð myndi
draga úr innflutningi.
Þegar ríkisstjórnin vildi fara
varlega í sakirnar í áætlun um
tekjur af innflutningi, deildu
stjómarandstæðingar óvægilega á
hana fyrir það að áætla tekjurn-
ar allt of lágar.
Reynslan hefur hins vegar sann-
að okkur að áætlun ríkisstjórn-
arinnar var á rökum reist. Það
hefur komið í ljós að ekki viar
farið of varlega í sakirnar um
tekjuáætlun af innflutningi. Geng-
islækkunin og þær verðhækkanir,
sem af henni leiddu hafa dregið
nokkuð úr innflutningi til lands-
ins, og þá einkum af hátollavöm.
Hefur innflutningur hennar dreg-
ist mun meira saman en gert var
ráð fyrir við samningu fjárlaga.
Hinsvegar mun heildarinnflutning-
ur vera nokkru meiri en á undan-
fömum árum og stafar það af
auknu viðskiptafrelsi.
Þegar það var orðið ljóst, að
tekjur ríkissjóðs af aðflutnings-
gjöldum myndu verða allmiklu
minni en gert var ráð fyrir, tók
ríkisstjórnin þann kostinn, að
reyna að draga úr útgjöldunum.
Þetta hefur henni tekist og verða
útgjöld ríkissjóðs nú í fyrsta sinn
lægri, heldur en þau voru áætluð
í fjárlögum yfirstandiandi árs. Á
þennan hátt hefur ríkisstjórninni
tekist að ná því marki, að
greiðslujöfnuður væri í fjármál-
um ríkisins.
Það er góðra gjalda vert þeg-
ar ríkisvaldið ríður á vaðið og
sýnir það í verki að hægt er að
spara eitthvað aí útgjöldum
þess. Við erum fyrir löngu orð-
in þreitt á sifelldu hjali um
sparnað á ríkisrekstrinum, sem
síðan hefur reynst skrum eitt.
Reynsla undanfarinna ára hef-
ur sannað okkur, að útgjöld-
in hafa alltaf farið langt fram
úr áætlun. Er það ekki einmitt
rétta leiðin ,að mæta rýrnandi
tekjum með sparnaði i útgjöld-
um?
Við samningu fjárlaga fyrir ár-
ið 1961 hefur ríkisstjómin leitast
við að draga ennþá meira úr
kostnaði við ríkisreksturinn, en
unnt var að gera á yfirstandandi
ári.
Niðurstiaðan varð sú, að 10 af
14 útgjaldaliðum munu verða
lækkaðir frá fjárlögum yfirstand-
andi árs, og sumir allverulega.
Þessir fjórir liðir, sem eftir eru
verða ekki lækkaðir. Þvert á móti
munu þeir hækka nokkuð frá því,
sem var á síðasta ári. Þessi hækk-
un stafar af auknum fnamlögum
til tryggingamálanna. Vegna við-
reisnarinnar vom fjölskyldubætur
auknar að miklum mun. Hækkað-
ar fjölskyldubætur gilda nú allt
áríð, sem giltu aðeins 9 mánuði
á yfirstiandandi ári.
Á næsta ári er og ákveðið að
ákvæðið um skerðinu á ellilífeyri
verði afnumin og kostar það, að
sjálfsögðu, allvemlega útgjalda-
aukningu fyrir ríkissjóð.
Aðrar greinir fjárlaganna, sem
hækka nú, em framlög til eftir-
launa og lífeyrissjóða, sjúkrahúsa
og skólamála.
jr
Sú ráðstöfun stjórnarinnar, að
auka framlög til tryggingamál-
anna sýnir skilning hennar á
þörfum þeirra, sem bótanna eiga
iað njóta. Þá er það ekki vonum
fyrr, að ríkisstjómin beitir sér
fyrir afnámi hinna alræmdu skerð-
ingarákvæða á ellilífeyri.
Það er ljóst að ekki er hægt að
endurskoða og endurskipuleggja
allt ríkisbáknið á skömmum tíma
svo að nokkur vemlegur árangur
fáist. En sú ríkisstjórn sem nú fer
með völd, hefur talið sér skylt að
fara þær leiðir, sem borgumnum
em fyrir beztu. Hún mun ennþá
leitast við það, í auknum mæli, að
draga úr öllum þeim útgjöldum
ríkissjóðs, sem unnt er, án þess
að skerða hag borgaranna. Ef vel
er á málunum haldið má eflaust
spara ríkinu milljóna tugi í út-
gjöldum. Það mun reynslan
sanna okkur, þegar rækileg end-
urskoðun hefur farið fram á
ríkisbákninu. Þessi hagrænu
vinnubrögð eru raunverulegar
kjarabætur fyrir þjóðina.
Steindór J. Þórisson, andaðist
að sjúkrahúsi í Kaupmanniahöfn
hinn 12. sept. s.l., eftir uppskurð,
sem á honum var gerður þann
dag. Steindór heitinn hafði aðeins
verið veikur í tæpan mánuð þegar
dauða hans var að höndum.
Steindór var fæddur á ísafirði
3. september 1937 og viar því ný-
lega orðinn 23. ára. Hann var son-
ur hjónanna Ólafar Jónsdóttur og
Þóris Bjarnasonar ,bifreiðastjóra,
en þau fluttust til Reykjavíkur
fyrir nokkrum árum.
Steindór stundaði nám við
Gagnfræðaskólann hér á ísafirði
og lauk prófi vorið 1954. Eftir
það vann hann hjá frænda sínum
Matthíasi Bjarnasyni, sem hann
hafði og reyndar gert á sumrin
þau ár, sem hann var við nám.
Síðan hóf hann nám við Verzlun-
arskóla íslands og lauk prófi vor-
ið 1958. Hann fór svo til Englands
og dvaldist þar um hríð við nám.
Það kom snemma í Ijós að hann
var ágætur starfsmaður, enda var
hiann ungur valinn til trúnaðar-
starfa. Vorið 1958 réðist liann til
fyrirtækisins ísborgar í Reykja-
vík og var síðar ráðinn fram-
kvæmdastjóri þess.
Steindóri kynntist ég þegar
hann var barn að aldri, en þá
bjuggu foreldrar okkar í sama
húsi hér á Isafirði. Mér er það
minnisstætt hve hann var sérlega
geðþekkt barn. Síðar, þegar ég
fluttist á ný hingað, lágu leiðir
okkar saman. Við vorum í nokkur
ár saman í stjóm Fylkis. Ég
þakka honum fyrir það samstarf,
sem í alla staði var hið bezta.
Snemma á þessu ári opinberaði
hann trúlofun sína með Ingibjörgu
Egilsdóttur, Sigurgeirssonar,
hæstaréttarlögmanns í Reykja-
vík. Skömmu eftir trúlofun þeirra
varð hún fyrir þeirri ógæfu að
veikjiast. Þá, sýndi Steindór það
betur en nokkru sinni fyrr hvern
mann hann hafði að geyma. Þeir,
sem til þekktu veittu því athygli
hve nærgætinn og elskulegur hann
var unnustu sinni í hennar stóm
raun.
Við fráfall hans votta ég unn-
ustu hans, foreldrum, systkinum,
ættingjum öllum og tengdafólki,
mína dýpstu samúð.
Guðfinnur Magnússon.
Hann Denni dáinn, það gat ekki
verið rétt, þvílík harmafregn.
Þessi ungi og elskulegi drengur,
sem öllum þótti svo vænt um.
Hann sem var svo sérstakt ung-
menni, sem yljaði öllum með sínu
sólskinsbrosi, og var öllum öðr-
um ungum mönnum til fyrirmynd-
ar, með alla reglusemi, hógværð
og hjálpsemi, vildi allt fyrir alla
gera. Og þó að sagt sé að þá sem
Guðirnir elski deyji ungir, getum
við ekki hugsað til þess að þessi
ungi maður sé á brott kallaður,
hann sem okkur fannst eiga svo
margt ógert í lífinu, sjálfum sér
og öðrum til blessunar. Þessi fáu
orð mín eru ekki nein eftirmæli.
Það munu aðrir skrifa um uppruna
og æfi þessa unga mianns — að-
eins þpkklæti fyrir allt, sem þessi
góði drengur, í þess orðs fyllstu
merkingu, skyldi eftir í hugum
okkar allra á heimilinu. Og af öll-
um ungum drengjum og stúlkum,
sem voru leikfélagar minna barna
mun hann verða minnisstæðast-
ur. Það eru ýms atvik, sem eru
okkur ógleymanleg, atvik sem oft
er búið að rifja upp og tala um,
með hlýjum huga hann var
svo saklaus og góður lítill dreng-
ur og þannig munum við ávallt
minnast hans með hjartans þakk-
læti fyrir liðnu árin og allt það
góða, sem mun ylja okkur öllum
um ókomin ár.
J.
o o o
Prestkosningar
Hinn fyrsta október s.l. var út-
runninn umsóknarfrestur um
Núpsprestakall, en séra Eiríkur J.
Eiríksson sagði því lausu þegar
hann gerðist Þjóðgarðsvörður. Um
prestakiallið sóttu þrír prestar.
Séra Stefán Lárusson, prestur að
Vatnsenda í S.-Þingeyjarsýslu,
séra Kári Valsson, prestur að
Hrafnseyri og séra Sigurjón Ein-
arsson, prestur að Brjánslæk.
Úrslit urðu þau, að kosinn var
séra Stefán Lárusson. Haut bann
59 atkv. og var kosinn lögmætri
kosningu. Séra Sigurjón Einarsson
hlaut 27 atkvæði og sér Kári Vals-
son hlaut 2 atkvæði.
Á kjörskrá voru 109 en 88
neyttu atkvæðisréttar.