Vesturland - 22.05.1974, Blaðsíða 3

acH® a&ss-Fwzxxx saaaFss&ivsMxxn
3
Guðmundur B. Jónsson:
Stuðlum uð úfrumhuldundi uppbyggingu
undir forystu sjúlfstæðismunnu
VATNSVEITUMÁL
Bolvíkingar hafa oft á und-
anförnum árum þurft að búa
við nokkurn vatnsskort, þar
eð vatnsveitan var orðin of
Það dylst engum að við
Bolvíkingar eigum mörg verk-
efni óleyst, enda skapast
jafnan ný viðfangsefni frá
ári til árs, sem sveitarfélög
þurfa að fást við, auk hinna
föstu verkefna þeirra.
Ég vil í stuttu máli drepa
á nokkra málaflckka, sem
væntanleg bæjarstjórn kemur
til með að þurfa að vinna að.
HAFNARMÁL
Þar liggur fyrir að Ijúka
við ytri hafnargarðinn,
dýpka höfnina, ljúka smíði
trébryggju og gera viðunandi
smábátabryggju. Verði þetta
ekki framkvæmt hið bráðasta
mun skapast öngþveiti í höfn-
inni. Einnig varf að skapa
hinum minni bátum betri
hafnaraðstöðu.
Þá ber brýna naðsyn til að
skipuleggja hafnarsvæðið, svo
hægt verði að byggja þar ým-
is nauðsynleg mannvirki og
byggingar í sambandi við
sjávarútveginn.
GATNAGERÐ
í gatnagerð hefur tafist sá
áfangi, sem gert var ráð fyrir
að ljúka á árinu 1972.
Vegna hins mikla kostnað-
ar við gatnagerðarfram-
kvæmdir var ákveðið að leysa
það mál í samvinnu við önnur
vestfirsk sveitarfélög, og var
félagið Átak stofnað í því
augnamiði. Þetta félag hefur
síðan gerst hluthafi í Olíumöl
hf., sem er sameignarfélag
sveitarfélaga og verktaka á
Suðurnesjasvæðinu.
Olíumöl hf. hefur fest kaup
á vélum frá Svíþjóð, sem
verða staðsettar hér á Vest-
fjörðum. Eru vélarnar vænt-
anlegar til landsins í júlímán-
uði, en afgreiðslu þeirra
seinkaði mokkuð vegna far-
mannaverkfallsins.
Það sem fyrirhugað er í
gatnagerð í Bolungarvík í
sumar er lagning varanlegs
slitlags á Hafnargötu og Að-
alstræti og tengigötur á milli
þeirra gatna, — enfremur á
Vitastíg cg Völusteinsstræti.
Þá hefur verið ákveðið að
undirbyggja undir varanlegt
slitlag Höfðastíg, Miðstræti
og Skólastíg. -— Til gamans
má geta þess að lengd allra
gatna í Bolungarvík, sem nú
er búið við, er 7 km., og var
áætlaður kostnaður við frá-
gang alls gatnakerfis bæjar-
ins 100 millj. kr. við seinustu
áramót.
SKÓLAMÁL
Ég tel að fjölga þurfi náms-
brautum við gagnfræðastig,
helst í sambandi við smíða-
störf og störf, sem snúa að
sjávarútvegi, svo og aðrar
hagnýtar starfsgreinar.
Við þurfum að vinna að
því að þeim nemendum, sem
verða að sækja skóla til ísa-
fjarðar, verði séð fyrir ferð-
um á milli kaupstaðanna, svo
að þeir geti búið á heimiium
sínum í Bolungarvik. En þá
er lika nauðsynlegt að
kennslutilhögun verði lagfærð

Frá Bolungarvíkurhöfn
þannig að kennslan verði sam-
fel'ldari heldur en nú er víðast
hvar. En það mun vera al-
gengt að nemendur iþurfi að
fara fjórar ferðir á dag í
skólann, vegna sundurslitinn-
ar kennslu. Á meðan sú til-
högun helst er að sjálfsögðu
erfitt fyrir nemendur að
stunda nám á ísafirði frá Bol-
ungarvík.
Sr. Gunnar Björnsson:
Gernm átak á sviði snenn-
ingar- og mannáðarmála
Engu óblindu auga verður
litið á Bolungarvíkurkaupstað
án þess að sjá, að íbúum hér
hefur fallið í skaut indæll
staður. Umhverfið er ægifag-
urt, undir hinum bröttu fjöll-
um við hinn djúpa sjó. Afla-
föng eru með ágætum og at-
vinna því næg og framkvæmd-
ir miklar. Fyrst af öllu ber
því að viðurkenna undan-
bragðalaust, að við höfum
margt og mikið að þakka,
sem hér ölum aldur okkar.
Og ég held það isé engin hætta
á því að við förum að klappa
sjálfum okkur á öxlina og
þakka okkur sjálfum, því að
það gildir nefnilega 'lika um
byggðarlög, sem einusinni var
sagt um húsið, sem Drottinn
þarf að byggja, ef smiðirnir
eiga ekki að erfiða til ónýtis.
Engu að síður veltur nokkuð
á atgervi smiðanna og ég
held, að því verði ekki með
rökum neitað, að hér í Bol-
ungarvík hefur verið unnið
að sveitarstjórnarmálum af
atorku, framsýni og stórhug.
Samt hljótum við að standa
í orðlausri undrun og þökk
frammi fyrir því kraftaverki,
sem hið velmegandi líf okkar
er, því að við getum verið
alveg viss um að þær 2,5
billjónir manna, sem svelta
í veröld nútímans, vantar ekki
heldur áhugann á þvi að hafa
í sig cg á. Gildir þetta um
íslendinga alla.
Það er gamall misskilning-
ur, að maðurinn lifi á einu
saman brauði. Efnishyggja
er höfuðmeinsemd margra
mannfélaga nútímans. Óham-
in kröfufrekja og ofneysla
riður húsum víða um heim.
í slíku umhverfi verður ólíft
til lengdar. Verðmætamat allt
gengur úr skorðum. Á end-
anum hrynur hin kalkaða
gröf eins og spilaborg. Þessi
illkynjaði sjúkdómur, efnis-
hyggjan, er sá ormur, sem
er í óðaönn að naga í hel rót
þess trés, sem við köllum
Vesturlönd. Hugsjónir víkja
fyrir hagfræðilegum „lögmál-
um“. Enginn býður fram
krafta sina nema fyrir borg-
un. Brauðöflun gengur fyrir
barnauppeldi. Menn verða
tímalausir í tvöföldum skiln-
ingi. Lærðustu sérfræðingar
þjóðanna, sem varið hafa allri
ævinni til að ígrunda þennan
vanda, ljúka allir upp einum
munni um það, að orð eins og
,,hagvöxt“ verði þegar í stað
að gera útlægt úr tungumál-
um manna hvarvetna á
byggðu bóli, nema þar sem
börnin fengu hvorki mjólkur-
lögg í gær né fyrradag.
Spurningin er ekki lengur:
Getum við orðið loðnari um
lófana? Nú er alleinasta spurt,
hvort við munum hafa til
hnífs og skeiðar á morgun.
Slík eru hin nýju viðhorf á
þessari litlu plánetu, þar sem
munarnir eru fleiri en nokkru
sinni fyrr. Að miða framfarir
og árangur við eina saman
útþenslu, stækkun af ein-
hverju tæi, er úrelt sjónarmið
gærdagsins, aðferð, sem ber
að leggja niður, eigi mannkyn
að eiga sér lífsvon á yfir-
fullri jörð. Enn einu sinni
standa menn frammi fyrir
því, að hugarfarsbreyting er
ekki einasta áhugamál fá-
einna sérvitringa eða skýja-
glópa, heldur bein'Mnis mjög
svo jarðbundin og búskapar-
leg nauðsyn.
Nú er að vísu hætt við að
hrökkvi skammt að ætla sér
að gefa alheimi tóninn hér
vestan úr Bolungarvík. En
því er á þetta minnst, að enn
kynni að vera tími til að snúa
sér og gera iðrun. Enn kynni
að gefast tóm til að kasta sér
flötum og segja þökk sé Guði.
Með samstilltu átaki íbúa
þessa nýja kaupstaðar, segir
mér svo hugur um, að Bol-
ungarvíkur gæti beðið björt
framtíð. Verkefnum hefur
verið hrundið af stað, sem spá
góðu. Ný bíða úrlausnar. At-
vinna er hér yfrin og margar
hendur kæmust að fleiri en
þær, sem fyrir eru. Það þýðir
að gera þarf fólki kleift að
flytjast hingað hvaðanæva að
af landinu. Útvega þarf mönn-
um og konum húsnæði, þar
sem þau gætu átt athvarf,
meðan þau kæmu upp eigin
þaki. Hinn ríkulegi afli kailar
á starfskrafta allra, sem vett-
lingi geta valdið. Meðan svo
er hlýtur að teljast mjög
brýnt að koma á fót dagvist-
unarheimili handa börnum,
sem foreldrar þeirra vinna
báðir utan heimilis, — oft
myrkranna í milli. Þá þarf
að koma upp aðstöðu fyrir
tómstunda- og féiagsstarf
unglinga, svo bjóðið verði
ekki einasta viðfangsefni
þegnanna, meðan þeir eru
milM vita. Þetta kostar starfs-
krafta, sem geta og vilja
sinna slíku verkefni. Þá eru
og skólamálin meðal hins
nauðsynlega, og með gildis-
töku laganna um grunnskóla
hljóta mörg ný viðfangsefni
að bíða úrlausnar á því sviði.
Kennaraíbúðir þarf að reisa,
svo að hæfir menn horfi ekki
fram hjá þessu byggðarlagi,
er þeir ráða sig til starfa.
Tónlistarskólann þarf að efla.
Bókasafninu þarf að hygla.
Félagsheimilið þarf viðreisn-
ar, svo og starfsemi hinna
ýmsu félaga. Síðast, en ekki
síst og kannski helst, þarf að
vinda bráðan bug að endur-
bótum á aðhlynningu aldr-
aðra.
Hvarvetna í hagsældar-
mannfélögum nútímans eru
augu manna að Ijúkast upp
fyrir því, að frystikisturnar
og sjónvarpstækin, sem við
höfum verið að koma okkur
upp undanfarið, eru góð, en
þau eru ekki allt. Við Bolvík-
ingar byggjum fagran stað
við fengsæl fiskimið. Við
njótum þeirrar blessunar, að
þurfa ekki að Mða skort.
Gleymum fyrir aMa muni ekki
að þakka það. f þeim anda
skulum við vinna byggð okk
ar allt sem við megum. Ger-
um átak á sviði mannúðar-
og menningarmála, svo að
kaupstaður okkar vaxi og
blómgist, bæði rótin, stöng-
ullinn og blöðin. Ég held, að
D-listinn muni ekki liggja á
liði sínu, verði honum veitt
brautargengi.
Gunnar Björnsson
Mtil til að geta fuMnægt bæði
neysluvatnsþörf bæjarbúa og
frystihússins.
Var því ráðist í að láta
bora á nokkrum stöðum eftir
köldu vatni, og hefur þegar
fengist af því sá árangur, að
hægt var að leigja frystihús-
inu borholu, sem fuMnægir
vatnsþörf þess. Síðan hefur
vatsveitan oftast verið nægi-
leg fyrir neysluvatnsþörf bæj-
arbúa, — en hins vegar er
vatnið ekki svo gott sem það
þarf að vera. — Eru því hafn-
ar rannsóknir í sambandi við
nýja vatnsveitu, sem væntan-
lega verður lokið áður en
langt líður.
Víða um land eiga sveitar-
félög við svipaðan vanda að
gMma í sambandi við vatns-
veitur, og virðist ekki ósann-
gjarnt að ríkið kosti rann-
sóknir sem nauðsynlegt er að
gera til að leysa þau vanda-
mál. Sveitarstjórnir töldu að
ríkissjóður eða lánastofnanir
mundu styrkja sveitarfélög tíl
að bæta vatnsveitur sínar, á
sama hátt og búist var við
því, að það styrkti sveitarfé-
lög við gatnagerð í námunda
við fiskverkunarstaði, — en í
hvorugu tilvikinu hefur nokk-
ur styrkur fengist frá ríkinu.
RAFORKUMÁL
Eitt hið brýnasta í rafo-rku-
málum tel ég það, að koma á
jöfnunarverði á raforku um
aMt land, eins og á oMunni á
sínum tíma. Það reyndist erf-
itt hjá Sigurði Bjarnasyni al-
þingismanni að kcma því máli
í gegn á Alþingi, en tókst
samt. Vonandi tekst það einn-
ig með raforkuverðið.
Ríkisstjórnin þykist bera
hag dreifbýlisins fyrir brjósti,
en henni hefur verið ósýnt
um að sinna óskum þess og
þörfum í sambandi við raf-
orkumál. — Sem dæmi get
ég nefnt að við í Bolungarvík
höfum sótt um að fá að hita
nýju sundlaugina upp með
rafmagni, en engin svör feng-
ið við þeirri málaleitan, þótt
oft hafi verið eftir leitað,
bæði hjá Rafmagnsveitum rik-
isins og ráðuneyti. Á síðastl.
sumri samþykkti byggingar-
nefnd sundlaugar að óska eft-
Framhald á 4. síðu.