Alþýðublaðið - 03.08.1923, Blaðsíða 3

AL&VBIJBLA&IB
I
TIl Ðagsbpúnapmaima
FélagBgjöldum er veitt móttaka alla
yirka daga kl. 6—7 síðd. í Tryggva-
götu 3. Jóu Jónsson, fjármálaritari.
styðja hana og efla á allan hátt
með forréttindum í þjóðhagsetn-
um, {játmAlum og bankamálum.
Auk þess verður að neyta alls
tii þess að koma á verzlunar-
venjum vesturþjóðanna með >sið-
meöningarr- eða auðvalds-sniðí
í stað verzlunarvenjanna aust-
rænu.<
Lenin setur enn fremur fram
eftir farandi skilgreiningu á þjóð-
félagsskipulagi jafnaðarstefnunn-
ár:
>Það er félagsskapur siðaðra
samvlnnumanna í þjóðfélagi, þar
sem framfeiðslutækin eru orðin
sameign sakir þess, að verklýðs-
stéttin hefir unnið sigur á auð-
borgastéttinni.<
Lenin athugar viðhorf sam-
vinnunnar við auðvaldsskipulag-
inu og við hinu núverandi milli-
bilsástandi í Rússlandi og kemst
að þeirri niðurstöðu, að >með
ástandinu hjá oss í Rússlandi
Áfgreiðsla
blaðsms er í Alþýðuhúsinu . við
Ingólfsstræti.
Síffii 988.
Auglýsingum sé skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir útkomudag þang-
að eða í prentsmiðjuna Bergstaða-
stræfei Í9 eða í síðasta lagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftargjald 1 króna á mánuði.
Auglýsingaverð 1,50 cm, eindálka.
Útsölumenn eru beðnir að gera
skil afgreiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
renna sáman samvinnustefnan
og jafnaðHr8teínan. Viðgangur
samvinnustefnunnar er hjá oss
sama sem viðgangur jafnaðar-
stefnunnar.<
>Til þess að koma á almenn-
um samvinnufélagsskap meðal
bændastéttarinnar verður að inna
af hendi óheyrilegá mikið menn-
Verkamaðurlnn, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni i viku. Kostar
að eius kr. 5,00 um árið. Gterist áskrif-
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsins.
Munið,
að Mjólkurfélag Reykjavíkur send'ir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 1387.
Kvenhatarinn er nú seldur f
Tjirnargötu 5 og Bókaverzlun
ísafoldar.
ingarstarf til að undirbúa jarð-
veginn og skapa samvinnunnl
lífsskilyrði. Þetta menningarstarf
tekur áratugi og útheimtir frið
við útlörd og skipulag innan
lands, og því hafa verkefni svo
sem að auka lestrarkunnáttuna
meðal bændastéttarinnar hjá oss
stórkostlega mikið gildi fyrir
iSdgar Rioe Burroughs: 0f«* Tsar*fflBi8»
höfðu staðið hjá, og stökk á RússaDn. Að minsta
kosti tveir menn bak við Rokoff miðuðu byssum
sínum og skutu á apamannmn, en þeir, sem á
eftir þeim voru, höfðu annað að gera, — því
hræðilegur söfnuður las sig upp kaðalstigann á
eftir þeim.
Fyrstir fóru fimm urrandi apar, stórir og mann-
legir, með brettar granir og hvassar tennur; á
eftir þeim var svartur hermaður og glóði á spjót
hans í tunglsskininu;
Og á eftir honum kom enn þá eitt dýr, og var
það hvað ægilegast; — það var Shíta, pardusdýrið,
með glámpandi tennur og glóandi, djöfulleg augu,
full haturs og blóðþorsta.
Skotin hittu Tarzan ekki, og hann hefði á næsta
augnabliki náð Rokofl, hefði bieyða sú ekki hörfað
aftur á bak, aítur fyrir menn sína tvo, og hlaupið
æpandi fram skipið og niður í hásetaklefanu.
Athygli Tarzans dróst frá í svipinn að þeim, er
á hann réðust, svo hann g\t ekki elt Rokofí.
Mugambi og aparnir börðust í kringum hann við
hina hásetana,
Brátt flýðu mennirnir í allar áttir, — þeir, sem
gátu flúið, því kjaftar apa Akúts og klær Shítu
höfðu þegar hitt fieiri en einn.
Fjórir komust samt undan og niður í hásetaklef-
ann, en þar bjuggust þeir við að geta varist.
farna rákust þeir á Rokoff og voru honum svo
jreiðir. fyrir brotthlaupið, er þeir voru í hættu
staddir, að þeir skutu honum upp á þiljur, þótt
hann hótaði þeim öllu illu og grátbæði þá svo að
lofa sár að vera niðri. Nú var tækifæri til hefnda.
Tarzan sá manninn koma upp úr gatinu — og
þekti þar óvin sinn, en annar sá hann jafu-
snemma.
Shíta bretti grönum og læddist að dauðskelkuðum
manninum.
Þegar Rokoff sá, hver elti hánn, æpti hann
ógurlega á hjálp. Hann stóð skjálfandi og eins og
í leiðslu fyrir framan dýrið, er skreið að hon-
um.
Tarzan sté skrefl til Rússans; f heila hans
brann eldur hefndarinnar. Loksins hafði hann
morðingja sonar síns á valdi sór. Ilann átti rétt
til hefnda.
Eirm sinni hafði Jane hindrað hann, er hann
ætlaði. að taka lögin í sínar hendur og vígja
Rokoff þeim dauða, er hann lengi hafði verðskuldað;
nú skyldi enginn hindra hann.
Ósjálfrátt krepti hann hnefann og rstti aftur ur
fingrunum, er hann nálgaðist nötrandi Rússann.
Hann var ægilegur og dýrslegur.
Alt í einu sá hann, að Shíta var i þann veginn
að verða á undan honum.
Hann kallaði hvast til pardusdýrsins, og höfðu
orðin þau áhrif á Rússann, að hann þaut æpandi
út að borðstokknum, eins og bönd hefðu sprungið
af honum.'