Bjarmi - 01.10.2003, Blaðsíða 6

að mér varö Ijóst að Drottinn
Jesús haföi dáiö fyrir syndir minar
og að ég gat treyst öllu því sem
hann haföi gert til að frelsa okkur
frá synd og gera okkur aö sínum
börnum.
Það var að sumu leyti ágætt að starfa
með öðrum læknum til að byrja með
til þess að átta sig á aðstæðum þarna
úti. Þetta var mikill lærdómur að að-
laga sig að þeim aðstæðum og þeim
sjúkdómum sem eru þar.
Hvernig varþetta Brautarhólsmót?
Þaö fór langferðabill úr
Reykjavík með ungu fólki og
kannski meira en bara ungu fólki.
Á þessum tíma haföi ég veriö
mjög leitandi og vissi aö svörin
voru i Biblíunni og las mjög mikiö
í henni þennan vetur. En mig
vantaði festu. Eg átti vini sem
höföu verið í Vatnaskógi og vitn-
uöu svo sterkt aö Drottinn heföi
Hvað með kristniboðsáhugann?
Kristniboð var mjög ríkt í mér
frá föðurhúsum. Þaö var einhver
löngun hjá mér til þess aö eyða
lífi mínu og kröftum einhvers
staðar sem mín væri þörf. Kristni-
boö aö því leyti stóð mér mjög
nærri. En svo varð þetta meira lif-
andi hjá mér þegar ég eignaöist
meiri trúarvissu. Þetta varö köllun
frá Guði.
Á þessum tíma voru fleiri ung-
lingar aö glíma viö þessar spurn-
ingar. Það voru Felix Olafsson,
Benedikt Jasonarson og fleiri.
Upplýsingar um kristniboösskól-
ann á Fjellhaug bárust hingað aö
loknu stríöinu. Við Felix töluðum
um aö fara saman í kristniboðs-
skólann. Felix fór en hjá mér uröu
breytingar þegar ég kynntist Ás-
laugu Johnsen. Flún haföi sömu
hugsanir og ég. Flún var í námi í
hjúkrun og spurði mig hvers
vegna ég yröi ekki læknir. Þannig
skaut þeirri hugsun upp og ég
ílengdist á íslandi. Ég fór í læknis-
fræöi í Fláskóla íslands.
Jóhannes og Áslaug
Johnsen ásamt fimm
barnanna syngja á
móti í Vatnaskógi
fyrir tæpum 20 árum.
gripiö inn í líf þeirra. Mig vantaöi
þetta. Og svo fann ég það. Þaö
var einfaldlega aö ég heyröi að
Drottinn Guð hefði þegar gert allt
sem þarf til aö frelsa okkur og
leysa okkur frá syndunum. Þaö
eina sem ég þurfti að gera var aö
segja takk! Og það geröi ég. Sú
stund er mér ógleymanleg. Þarna
uröu þáttaskil í lífi mínu.
Hvernig kynntust þið Áslaug?
Áslaug var úr Vestmannaeyjum.
Flún átti vinkonu sem bauö henni á
samkomu þar. Á þeim tíma komu
Gunnar Sigurjónsson og faöir minn,
Ólafur Ólafsson, oft til Vestmanna-
eyja og héldu samkomur. Þaö var á
einni slíkri samkomu sem Áslaug
komst til trúar og hún fann hjá sér
köllun til aö verða kristniboði.
Seinna fór hún I skóla í
Reykjavík, fyrst í húsmæðraskóla
og síðan í hjúkrun. Á þessum tíma
kynntumst viö í unglingadeild
KFUM og seinna i KSS. Viö bund-
umst heitum mjög ung en trúlof-
uöum okkur ekki opinberlega fyrr
en áriö 1949 þegar ég haföi lokið
stúdentsprófi. Þá fór hún til Nor-
egs í Bibliuskóla á Fjellhaug og
síðan í meinatækni. Flún kom svo
heim og starfaði á Landsspítalan-
um og viö giftum okkur áriö 1952
þegar ég var búinn meö fyrsta
hluta læknanámsins og hún vann
fyrir okkur.
Þú hefur þá ekki farið á kristni-
boðaskóla?
Nei, ég fór ekki þangað, kom
bara við á kristniboðsskólanum
Fjellhaug. Ég starfaöi eitt ár á
sjúkrahúsi í Noregi þar sem ég
lærði skurðlækningar og síöan
hálft ár I Sviþjóö. Við eignuðumst
um þaö leyti okkar elsta son, Ólaf
Árna. Síöan lá leiðin til London.
Áslaug var í enskunámi en ég læröi
um hitabeltissjúkdóma. Haustiö
1960 fórum viö til Eþíópíu.
Hvernig voru
fyrstu árin ykkar í Eþiópiu?
Þegar viö fórum var okkur sagt
aö viö ættum aö vera í Gídole, um
60 km frá Konsó. Ég fór til Oslóar
meö peninga til aö kaupa verkfæri
og annaö fyrir sjúkrahúsið sem
átti aö stofna i Gídole. En þegar
viö komum út var búiö að breyta
áætluninni og við fórum til staðar
sem heitir Irgalem og ég starfaði
á spítala þar. Það var að sumu
leyti ágætt aö starfa meö öðrum
læknum til aö byrja meö til þess
að átta sig á aðstæðum þarna úti.
Þetta var mikill lærdómur að aö-
laga sig aö þeim aðstæðum og
þeim sjúkdómum sem eru þar. Eft-
ir fyrsta áriö í Irgalem fengum viö
tækifæri til að vera í málaskóla í
um þaö bil hálft ár og upp úr því
fórum viö svo til Gídole. Gídelo er
í nágrenni viö Konsó og þaö var
eðlilegt að Kristniboðssambandið
skyldi hafa hlutverk í Gídole. Sam-
starfiö viö Konsó var þannig aö
við fórum einu sinni í mánuöi til
Konsó og unnum þar á sjúkraskýl-
inu meö Ingunni Gísladóttur og
Elsu Jacobsen frá Færeyjum.
6