Bjarmi - 01.12.2003, Qupperneq 13

Hún tjáir okkur, að líf okkar er ekki bara ein-
hver tilviljun þar sem engin lögmál gilda,
nema þá frumskógarlögmálið eitt, heldur hefur
tilveran ákveðna stefnu, ákveðið takmark, sem
Guð hefur sett henni.
lögmál gilda, nema þá frumskóg-
arlögmálið eitt, heldur hefur til-
veran ákveðna stefnu, ákveðið
takmark, sem Quð hefur sett
henni. Lífiö hefur m.ö.o. ákveöið
markmið, tilgang, sem gefur því
gildi. Þeir menn sem skynja þetta
og játast Guði með þvi að ganga
inn í áætlun hans með heiminn,
sem samverkamenn hans, reynast
trúir ráösmenn Guðs.
Við eigum að gefa vegna
þess að Guð kallar okkur til
ábyrgrar ráðsmennsku.
Við erum, sem lærisveinar Krists,
kölluð til þjónustu kærleikans.
Okkur er ætlað að vinna verk
Krists hér á jörðu, sem „erindrekar
i Krists stað", sem ábyrgir ráös-
menn hans.
„En gleymið ekki velgjörðar-
seminni og hjálpseminni, þvi að
slíkar fórnir eru Guöi þóknanlegar",
segir i Guðs orði. (Heb.13:16).
Kærleiki okkar til Krists og þakk-
læti fyrir velgjörðir hans hlýtur að
koma fram í því, hvort við leitumst
við að gjöra vilja hans. „Sá sem
hefur boðorö mín og heldur þau,
hann er sá sem elskar mig." (Jh.
14:21). „Nýtt boðorð gef ég yður,
að þér elskið hver annan. Eins og
ég hef elskað yður, skuluð þér
einnig elska hver annan. Á þvi
munu allir þekkja, aö þér eruð
minir lærisveinar, ef þér berið elsku
hvertil annars." (Jh. 13:34-35).
Við eigum að gefa vegna
þess að Guð gaf son sinn.
„Af því þekkjum vér kærleikann,
að Jesús lét lífið fyrir oss. Svo eig-
um vér og að láta lífiö fyrir bræð-
urna. Ef sá, sem hefur heimsins
gæði, horfir á bróður sinn vera
þurfandi og lýkur aftur hjarta sínu
fyrir honum, hvernig getur kær-
leikur til Guðs verið stöðugur í
honum? Börnin mín, elskum ekki
með tómum orðum, heldur í verki
og kærleika." (1 .Jh.3:16-18).
Ekkert tjáir betur kærleika
Guðs til okkar en gjöf hans, er
hann gaf son sinn vegna okkar.
Svar okkar við kærleika hans ætti
aö vera, já hlýtur að vera, fúsleiki
til að þjóna þeim sem þurfandi
eru. Aðeins þannig getum viö
þjónað honum eins og okkur ber
og sýnt í verki þakklæti okkar fyrir
gjöf hjálpræðisins. Munum það,
aö „ekki eruð þér yðar eigin. Þér
eruð verði keyptir." (1. Kor 6:19b-
20a). „Þér þekkið náð Drottins
vors Jesú Krists. Hann gerðist fá-
tækur yðar vegna, þótt ríkur væri,
til þess að þér auðguðust af fá-
tækt hans." (2.Kor. 8:9). Hann gaf
allt okkar vegna, því eigum viö að
vera fús að gefa fyrir hann.
Við eigum að gefa vegna
þess að það styrkir andlegan
þroska okkar.
„Safniö yöur ekki fjársjóðum á
jöröu, þar sem mölur og ryö eyöir
og þjófar brjótast inn og stela.
Safnið yður heldur fjársjóðum á
himni, þar sem hvorki eyðir mölur
né ryð og þjófar brjótast ekki inn
og stela. Þvi hvar sem fjársjóöur
þinn er, þar mun og hjarta þitt
vera." (Mt. 6:19-21). „Fégirndin er
rót alls þess, sem illt er. Við þá
fíkn hafa nokkrir villst frá trúnni
og valdið sjálfum sér mörgum
harmkvælum." (1 .Tím.6:10).
Fjármunum og öðrum verald-
legum eignum fýlgir mikil ábyrgð.
Þessi ábyrgö verður því meiri, sem
við höfum meira undir höndum.
„Hver sem mikið er gefið, verður
mikils krafinn, og af þeim verður
meira heimtað, sem meira er léð."
(Lk. 12:48).
Við þurfum að þroska með
okkur þaö viðhorf Krists til verald-
legra eigna, að við eigum ekki að
leitast eftir auðæfum auðæfanna
vegna. Þess i stað eigum við aö
keppa að því, að nota þau á rétt-
an hátt, sem ábyrgir ráðsmenn,
sem Guð hefur gefið okkur i
hendur. Leita vilja hans og leið-
sagnar um ráðsmennsku okkar.
Biðja um fúsleika og djörfung til
að feta þann veg, sem hann vill
leiða okkur i þjónustunni. Og
treysta síöan því, að hann sjái
okkur fyrir því sem á þarf að
halda, ef þarfir okkar aukast um-
fram það sem við höfum. Og fari
svo, að hann dæmi okkur þess
verð að eignast meira, megum við
aldrei gleyma þvi, „að Guð elskar
glaðan gjafara" og að „Guð er
þess megnugur að veita yður allar
góðar gjafir ríkulega, til þess að
þér í öllu og ávallt hafiö allt sem
þér þarfnist og getið sjálfir veitt
ríkulega til sérhvers góðs verks."
(2. Kor. 9: 6-7).
Ekkert tjáir betur kærieika Guðs til
okkar en gjöf hans, er hann gaf son
sinn vegna okkar. Svar okkar við
kærleika hans ætti að vera, já hlýtur
að vera, fúsleiki til að þjóna þeim
sem þurfandi eru.
Hverjir eiga að gefa?
Það er Ijóst af Heilagri ritningu,
að þess er vænst af öllum Guðs
lýð, að hann gefi með einum
hætti eða öðrum. Öll erum við
kölluð til að þjóna Drottni og
hvert öðru að þessu leyti. Þar er
enginn undanskilinn. Kristur hefur
beinlínis sagt, eins og þegar hefur
komið fram, að hlýðni okkar og
fúsleiki í þessum efnum sé skýr
mælikvarði á trú okkar og kær-
leika. Viljum við prófa okkur sjálf,
þá er því í raun fátt betri mæli-
kvarði á kærleika okkar til Krists,
en einmitt afstaða okkar til pen-
inga og eigna.
Heimurinn spyr gjarnan hversu
mikið við eigum og metur okkur
jafnvel eftir þvi. Kristur spyr hins
vegar hvernig við ráöstöfum eign-
um okkar. Heimurinn hugsar fyrst
og fremst um það að eignast sem
mest, en Kristur um það aö gefa.
Heimurinn spyr um það, hvað við
gefum. Kristur spyr hins vegar um
þaö, hvernig viö gefum. Heimur-
inn spyr m.ö.o. um upphæðina, en
Kristur um hugarfarið.
Munum hinsvegar, að þaö er
ekki okkar að dæma aðra í þess-
13