Bjarmi - 01.12.2003, Side 15

Það ætti því að vera fastur liður, að við fáum
tækifæri til þess að leggja fram gjafir okkar
í hvert sinn er við komum saman til guðs-
þjónustu eða samkomu í Drottins nafni. Þetta
hefur því miður oft verið vanrækt í okkar
kirkju hér á íslandi.
okkur og kallar okkur til samfélags
við sig. Þaö ætti að vera okkur
gleði að hlýönast því kalli, fá að
njóta þeirra gjafa kærleikans sem
hann gefur og fá að taka þátt í
útbreiðslu ríkis hans. En til þess
að svo megi verða, þarf hann á
trúum ráðsmönnum að halda,
ráðsmönnum sem eru fúsir að
þjóna og gefa.

Til aö byrja með getum við
sagt að þaö sé rétt og biblíuleg
nálgun að spyrja: „Hversu mikið?"
en ekki: „Hversu lítið?" Ég hef
þegar nefnt, að við eigum að gefa
af örlæti og gleði, en ekki með
nauðung. Munum hvað segir I
Orðskviðunum: „Sumir miðla öör-
um mildilega, og eignast æ meira,
aðrir halda í meira en rétt er, og
veröa þó fátækari." (11:24).
Við eigum aö gefa eftir efnum
okkar og aðstæðum (sbr. Post.
11:29), en þó aðeins það besta.
Þ.e.a.s. gefa þannig, að við finnum
fyrir því, en séum ekki bara að
gefa molana sem eftir verða á
boröinu þegar við höfum gert allt
það sem hugurinn girnist. Þessa
ákvöröun ættum við aö taka í
einlægni frammi fyrir augliti
Drottins, um leið og við ihugum
náð hans og kærleika til okkar,
þegar hann var fús að fórna öllu
okkar vegna. Og síðan ættum við
að hafa það fyrir reglu, að endur-
skoða ákvöröun okkar reglu-
lega og skoöa það, hvort
viö getum bætt ein-
hverju viö.
Það má vera öll-
um Ijóst, að við get-
um léttilega eytt öll-
um tekjum okkar og
meira til, án þess
að láta neitt af
hendi rakna til
starfsins í
Guðs ríki.
Munum
þvi
orð
Drottins, er hann segir við okkur:
„Gætið yðar, og varist alla ágirnd.
Enginn þiggur líf af eigum sínum,
þótt auðugur sé." (Lk. 12:15).
Við þurfum því að koma fram
fyrir auglit Drottins í auðmýkt og
bæn, og leggja þetta málefni í
hans hendur og biðja um visku til
að taka réttar ákvarðanir og fylgja
þeim síðan eftir af trúmennsku.
Minnumst í þessu sambandi orða
Davíðs konungs: „Því að hvað er
ég, og hvaö er lýöur minn, að vér
skulum vera færir um að gefa svo
mikiö sjálfviljuglega? Nei, frá þér
er allt, og af þínu höfum vér fært
þér gjöf." (1. Kron. 29:14). Gleym-
um því aldrei, að allt það, sem við
erum vön að kalla okkar, höfum
viö þegið af honum og það er því
í raun hans.
„Launin“
Viö skulum því leggja allt okkar
ráð í Drottins hendur, þiggja gjafir
hans og treysta honum. Hann
treystir
Við þurfum því að koma fram fyrir
auglit Drottins í auðmýkt og bæn, og
leggja þetta málefni í hans hendur
og biðja um visku til að taka réttar
ákvarðanir og fylgja þeim síðan eftir
af trúmennsku.
Og minnumst þess að lokum,
að það aö gefa er ekki aðeins
skylda okkar kristinna manna
heldur einnig forréttindi. Það gerir
ekki aðeins kröfur til okkar, heldur
færir okkur ómælda blessun. Sá
maður, sem er fús að leggja jarð-
neska „fjársjóði" sína í Drottins
hendur, fær fljótt að reyna það,
að hann er tekinn að safna fjár-
sjóðum á himnum. Því það er
sannarlega rétt, sem Drottinn seg-
ir, að „sælla er að gefa en þiggja."
(Post. 20:35).
Höfundur er prófastur og sóknar-
prestur I Breiöholtskirkju.
srgisli@kirkjan.is
15