Bjarmi - 01.12.2003, Blaðsíða 24

Sr. Anna SigríOur Pálsdóttir
Eftir skilnaðinn
Að búa ein eða einn
Maöurinn er skapaður til samfé-
lags. Enginn getur þroskast eðli-
lega sem á ekki samfélag við
aðra. Þar lærum við að gefa af
okkur og þiggja, við lærum að
deila meö öðrum, treysta öörum
og finna það að okkur er sjálfum
treyst. Til er margs konar samfé-
lag manna í millum, en líklega
er ekkert samfélag eins við-
kvæmt og samfélag hjóna. Þar
deila tveir einstaklingar borði og
sæng, líkama og sál, tilfinning-
um og félagslegri stöðu. Við eig-
um að sjálfsögöu náiö samband
við börnin okkar en engum
fá að þroskast og blómstra. Það
er því afar sársaukafullt þegar
brestur kemur í samfélag hjóna
eða sambúðarfólks, brestur sem
leiðir til skilnaðar.
Það þekki ég af persónulegri
reynslu, því að ég hef sjálf gengið
í gegnum skilnað og í starfi mínu
sem ráðgjafi og prestur hef ég
talað á milli fjölmargra hjóna. Það
er í verkahring prests að gefa út
sáttavottorð til hjóna sem sækja
um skilnaö, það er að segja öll
hjón sem eiga börn undir átján
ára aldri þurfa að leita til prests
treystum við eins fyrir okkur
og maka okkar. Því þarf að ríkja
trúnaður og traust í því samfé-
lagi. Þaö er nauðsynlegt til þess
að það nái að þroskast og þró-
ast. Þetta samfélag er horn-
steinn heimilisins, en heimilið er
griöastaður fjölskyldunnar, vaxt-
arreitur þar sem einstaklingarnir
þegar þau ganga í gegnum
skilnað. Oftar en ekki hitta þau
prestinn tvisvar, eða í mesta lagi
þrisvar sinnum, svo fara þau hvort
í sína átt og segir lítið af þeim
eftir þann fund.
Þegar skilnaðurinn er um garð
genginn og hversdagurinn tekur
við, þá situr sársaukinn eins og
fleinn í holdi og gerir öll samskipti
erfið. Flest þurfum við aö eiga
einhver samskipti við fyrrverandi
maka, aö minnsta kosti við sem
eigum börn saman. En vegna erf-
iðra tilfinninga getur þetta sam-
band verið erfiöleikum bundið,
ekki bara fyrir hjónin fyrrverandi
heldur einkum fyrir börnin. í Heil-
agri ritningu segir að þaö sem
Guð hefur tengt saman megi
maöurinn ekki sundur slíta. Ekk-
ert bindur mann og konu eins
sterkum böndum eins og börnin
sem þau eiga saman. Því skyldum
við þá ekki líta svo á að börnin
eigi ekki að verða fórnardýr
sárra og óafgreiddra tilfinninga
okkar sem fullorðin erum.
Togstreita, sem er oft milli
fyrrverandi hjóna, kemur skýr-
ast fram þegar halda á upp á
eitthvaö sem kemur börnunum
við, fermingarveislu eða brúð-
kaup. Þá vakna upp gamlir
draugar, það er ekki hægt að
bjóða báðum foreldrum
saman, þau geta ekki hist,
helst ekki verið i sama
herbergi.
Eftir að ég vígðist
sem prestur dreymdi mig
um það aö hægt væri að
sinna sálgæslu við þá ein-
staklinga sem hefðu gengið
í gegnum erfiöan skilnað. Það
var svo fyrir nokkrum árum, að
tekin var upp sú nýjung í söfnuð-
inum þar sem ég starfa að sinna
þessari sálgæslu. Þaö er gert á
þann hátt aö bjóða upp á nám-
skeið, sem hefur á margan hátt
líkt form og sorgarnámskeið sem
hafa verið haldin víða í rúman
áratug.
Þetta námskeið hefur verið
nefnt: „Að búa ein/einn." Nafnið
24