Bjarmi - 01.12.2003, Blaðsíða 25

gæti gefið til kynna að fólki væri
kennd þar sú list að búa eitt, en
svo er ekki. A námskeiðinu fá
þátttakendur tækifæri til að tjá
sig um persónulega reynslu af
skilnaðinum. Þau fá vettvang til
að vinna úr þeirri reynslu með
fólki sem hefur gengið í gegnum
það sama. Þau deila hvert með
öðru reynslu, styrk og vonum. Þau
fá tækifæri til að endurmeta og
finna nýjar leiðir til að sætta sig
við þær aðstæður sem upp hafa
komið. Ef vel gengur þá verður
auðveldara að fást við daglegt líf
og auðveldara aö búa ein/einn.
Kannski er það þegar allt kemur
til alls forsenda þess að maður
geti búið sáttur í sambúð meö
öörum, að maður sé sáttur viö
sjálfan sig, í tilfinningalegu jafn-
vægi og geti unað sér einn.
Svo virðist sem flestir sem
lenda í skilnaöi fari í aðalatriðum
í gegnum sama ferli: Skilnaðar-
hugleiðingar, ákvörðun, fram-
kvæmd og ef vel gengur þá einnig
endurmat á viðhorfum og vænt-
ingum.
Það búa margar ástæður að
baki því að hjón slíta samvistum
og skilja. Sum hjón tala um að
þau hafi „vaxið hvort frá ööru",
eða „þroskast í ólíkar áttir", eins
og þau segja. Tryggðarof getur
leitt til skilnaðar, framhjáhald,
óreiöa í peningamálum sem ann-
að hjónanna veit ekki um fyrr en
allt er komið í óefni, áfengis-
og/eða vímuefnaneysla svo eitt-
hvað sé nefnt. Síðast en ekki síst
gerist þaö oft að vandamálin
hrannast upp án þess að nokkuð
sé aö gert. Fyrr en varir eru þau
orðin óyfirstíganleg, enga lausn er
að finna.
Hver svo sem ástæðan er fyrir
skilnaði, þá er mikilvægt að hafa í
huga að skilnaðurinn skilur eftir
sár sem snerta alla þætti lífs þeir-
ra sem í gegnum skilnaðinn
ganga. Mikil breyting verður á fé-
lagslegri og fjárhagslegri stööu.
Vandamál koma upp vegna um-
gengni viö börnin.
Báðir aðilar upplifa erfiðar til-
finningar; reiði, sorg, söknuð, af-
brýðisemi, höfnun, svo eitthvað sé
nefnt. Vitsmunalega geta báðir
aöilar upplifaö togstreitu, hugsan-
ir þeirra og gjörðir koma þeim
Ég sit á hækjum mér í rústum hjóna-
bandsins míns, óttaslegin og stjörf.
Brotin liggja á víð og dreif, allt viröist
þar mölbrotið. Ég hlýt að hafa átt há-
reistar vonir og væntingar til þessa
hjónabands, því fallið virðist hafa verið
hátt. Ég horfi í kringum mig ráðvillt og
skil ekki neitt. Hvernig gat þetta farið
svona? Hvað gerðist? Hvað gerði ég
rangt?
Það liggur þykkur ryksalli yfir öllu, hyl-
ur allt og í hvert sinn sem ég hreyfi mig
þá þyrlast rykið upp í vit mín, fyllir augun
og munninn svo að ég sé ekkert og get
ekki andaö. Ég er hrædd, reið, örvænting-
arfull en ég þori ekki lengur aö hreyfa
mig af ótta við aö þá fyllst vitin min af
rykinu og skítnum og ég kafni. í örvænt-
ingu ákalla ég Guö: „Hjálpaðu mér Guð,
ég er að sökkva!"
Þá gefst ég upp og gráturinn hellist
yfir mig, eins og þung alda sem brotnar
með sárum ekkasogum. Tárin streyma,
þau fljóta fram, óstöðvandi að því mér
virðist. Smátt og smátt róast ég, en svo
hellist aldan yfir mig aftur, fyrst kemur
reiðin svo sorgin og söknuöurinn! Ein ald-
an eltir aðra, en loks er eins og óveðrinu
hið innra sloti og það færist yfir mig frið-
ur. Ég er örmagna og þreytt, tóm að innan
finnst mér. Ég horfi í kringum mig, nú er
ekki lengur dimmt eins og áður. Ég horfi í
kringum mig, nú hefur birt enn meir og ég
sé að tárin hafa þvegiö burt allt rykið og
hreinsaö burt óhreinindin.
Ég viröi fyrir mér brotin sem liggja á
víð og dreif allt i kringum mig og nú sé ég
glitta í kunnuglega hluti í rústunum. Þar
er margt heillegt, já, fallegt, litrikt og
vissulega dýrmætt. Ég byrja aö tína saman
brotin, fyrst hægt og hikandi, svo vex
þrótturinn og áhuginn. Það birtir enn meir
og ég sé betur til. Ég tíni upp brotin og
raöa þeim saman, einu af öðru. Með hver-
ju fallegu broti sem ég finn vex kjarkur
minn og áhugi og ég held áfram aö tína
upp brotin. Sumu hendi ég þvi þaö er
ónýtt, annað skoða ég gaumgæfilega, legg
þaö svo varlega hjá hinum brotunum.
Nú stend ég upp og lít á verk mitt, á
samanröðuð brotin sem ég hef safnað úr
rústunum og ég sé að óljós mynd er að
koma fram í brotunum. Ég horfi aftur og
nú sé ég að brotin taka á sig fallega
mynd. Það er mynd af Jesú Kristi, mynd
hans er þarna i litrikum brotunum!
Já, mynd hans skýrist og ég sé hann
betur. Hendur hans eru framréttar! Hann
réttir þær til mín! Og ég sé að birtan í
kringum mig kemur frá Ijósinu sem stafar
frá ásjónu hans. Ljósiö leikur um vanga
minn, um mig alla og ég finn Ijúfan frið
fylla hjarta mitt.
Nú veit ég að allt veröur gott, því
Drottinn Jesús er hér. Hann hefur verið
hér allan tímann, beöið þess að ég kæmi
auga á hann. Hann mun alltaf vera hér
með framrétta hönd, því hann yfirgefur
mig ekki. Hann þerrar tárin á hvörmum
minum, hann huggar mig. Nú réttir hann
mér hönd sína, gefur mér von og styrk. Ég
finn hvernig lífið streymir til min aftur og
hvernig hjartað fyllist af þakklæti.
„Ég elska Drottin af þvi að hann heyrir
grátbeiöni mina. Hann hefur hneigt eyra
sitt að mér, og alla ævi vil ég ákalla hann.
Snörur dauðans umkringdu mig, angist
Heljar mætti mér, ég mætti nauðum og
harmi. Þá ákallaði ég nafn Drottins: „Ó,
Drottinn, bjarga sál minni!" Náöugur er
Drottinn og réttlátur, og vor Guö er mis-
kunnsamur. Drottinn varðveitir varnar-
lausa, þegar ég var máttvana hjálpaði
hann mér. Verö þú aftur róleg sála min
þvi Drottinn gjörirvel til þín. Þú hreifst
sál mín frá dauða, auga mitt frá gráti og
fót minn frá hrösun." Sl. 116:1-8
Þakka þér Drottinn Jesús Kristur, bróðir
minn og vinur. Þakka þér af öllu hjarta!
sjálfum á óvart á neikvæöan hátt.
Báðir aðilar geta fundið fýrir lik-
amlegum streitueinkennum. Síð-
ast en ekki síst kemur skilnaður
niður á andlega sviðinu, hverjum
þau treysta, hverju þau trúa og
hvernig þau túlka viðmót annarra.
Skilnaðarhugleiðingar
Skilnaðarhugleiðingar geta stund-
um staðið yfir í langan tima. Ann-
aö eöa bæði hjónin ganga i gegn-
um tímabil þar sem þau efast um
tilfinningar sínar gagnvart hinu. Á
þeim tíma finna þau ástæöur sem
réttlæta eða útskýra skort á til-
finningum. Sá sem er i þessum
hugleiðingum leggurgrunn aö
ákvöröun sinni. Á þeim tíma getur
hann verið haldinn gagnstæöum
tilfinningum til maka síns, elskar
hann annan daginn en efast hinn.
Sama gildir um að taka ákvöröun,
hann slær úr og i, ákveður eitt í