Bjarmi - 01.12.2004, Blaðsíða 23

Friðrik Schram
Islenska Kristskirkjan
vígir kirkjuhús sitt í Reykjavík
Sunnudaginn 24. október s.l.
vígði ísienska Kristskirkjan húsnæði
safnaðarins við Fossaleyni 14 í
Grafarvogi. Fjölmenni var við
athöfnina og stundin hátíðleg.
Fulltrúar ýmissa safnaða og krist-
inna félaga voru viðstaddir og
færðu söfnuðinum heillaóskir og
gjafir í tilefni dagsins.
íslenska Kristskirkjan var stofn-
uð 4. október 1997. Ástæðumar
voru þær að fólk það sem starfaði
innan samtakanna Ungt fólk með
hlutverk - sumt af því hafði stofnað
samtökin rúmum 20 árum áður -
fann fyrir mikilli þörf á þvi að
endurskipuleggja starf sitt og stofna
sjálfstæðan söfnuð. Ungt fólk með
hlutverk hafði frá upphafi starfað
sem sjálfboðahreyfing innan þjóð-
kirkjunnar, mest á höfuðborgar-
svæðinu, en átti þó enga starfsað-
stöðu þar. Þetta var farið að há
starfinu töluvert. Fannst okkur við
oft vera i stöðu andlegra sígauna
sem fóru milli kirkna en áttu engan
eigin samastað. Eins fór að bera á
röddum innan samtakanna sem
óskuðu eftir að fá prestsþjónustu
innan eigin samhengis. Það sem
e.t.v. flýtti líka fyrir safnaðarstofn-
uninni var að á þessum árum fór
frjálslyndi, bæði siðferðilegt og
kenningarlegt, vaxandi innan þjóð-
kirkjunnar og erfiðara fyrir okkur að
fá hljómgrunn fyrir áherslur okkar
innan hennar.
Líka má nefna eitt sem virkaði
sem hvati að stofnun sjálfstæðs
safnaðar, en það var ný endur-
nýjunarbylgja á alþjóðlegum kirkju-
vettvangi sem kallaðist „Toronto-
blessunin" og upp kom í Kanada
árið 1994. Áhrifa hennar gætti mjög
í Ungu fólki með hlutverk og
stuðluðu að því að þetta stóra skref
var stigið að stofna íslensku Krists-
kirkjuna.
Siðan eru liðin sjö ár og á þeim
tíma hefur söfnuðurinn verið að
koma sér fyrir og kynna starfsemi
sina. Ekki voru allir sáttir við stofn-
un safnaðarins, einkum fólk innan
þjóðkirkjunnar sem lítið þekkti til
starfs Ungs fólks með hlutverk á
þessum árum. Það er gjarnan
þannig þegar eitthvað nýtt er stofn-
að að sumir skilja ekki þörfina og
láta andúð sína í Ijós. Við því er
ekkert að gera. Flverjum er frjálst að
hafa sina skoðun.
í íslensku nútimaþjóðfélagi ríkir
fjölhyggja þar sem alls konar
stefnur og straumarfara um.
Smekkur fólks er misjafn og það
velur sér vettvang eftir sinum eigin
áhugamálum fremur en eftir eldri
hefðum og fyrirmælum annarra.
Þessu ástandi verður íslensk kristni
að mæta. Ein leið, og að okkar mati
góð leið, er að söfnuðir séu marg-
breytilegir að ytri gerð og starfs-
háttum. Þannig ættu sem flestir að
finna safnaðarstarf að eigin smekk.
Fólk lætur ekki lengur segja sér i
hvaða kirkju það á að fara og hvers
konar helgihald það á að sækja,
það fer þangað sem það vill.
íslenska Kristskirkjan vill vera trú
Heilagri ritningu og boða fagnaðar-
erindi Krists að skilningi lúthersks
rétttrúnaðar og með blæbrigðum
hinnar svokölluðu náðargjafahreyf-
ingar (sem var áberandi á síðari
hluta síðustu aldar). Guðsþjónustu-
form safnaðarins er frjálslegt og
þátttaka meðlima mikil. Tónlistin er
nútimaleg og lofgjörðin aðgengileg.
Nú þegar söfnuðurinn hefur
eignast eigið húsnæði hafa opnast
nýir möguleikar á vaxandi út-
breiðslustarfi og meiri fjölbreytileika
i starfseminni. Söfnuðurinn er með-
limur í Samstarfsnefnd kristinna
trúfélaga. Hann vill vera virkur í
samkirkjulegu samstarfi, bæði hér
og erlendis. í því sambandi má lika
nefna þátttöku í Sambandi íslenskra
kristniboðsfélaga og tengsl við
lútherska söfnuði og hreyfingar
erlendis.
Höfundur er prestur íslensku
Kristskirkjunnar
23