Bjarmi - 01.12.2004, Blaðsíða 31

Sigríður Hrönn Sigurðardóttir
Hlýlegt samfélag
austur í sveitum
Öll höfum viö heyrt um hana Búkollu.
En austur í Rangárvallasýslu er Búkolla enn
á ferðinni. Nú í formi fréttablaðs sem kemur
út einu sinni í viku og fer inn á hvert heimili
á svæðinu. Einu sinni i mánuði yfir vetrar-
tímann má sjá þar auglýsingu sem hljóðar
eitthvað á þessa leiö: Hatló konur!
Kertaljósafundur Aglow verður i Eldstó kaffi
á Hvolsvelli á fimmtudaginn kemur kl.
20:30. Allar konur hjartanlega velkomnar.
Leið mín lá austur á Hvolsvöll í haust en
þá höfðu konurnar þar beðið mig um að
koma á septemberfundinn hjá sér og tala
um lífið og trúna. Starfið þar er ekki alveg
nýtt af nálinni. Systurnar Guðný og
Rebekka, sem búa í Kirkjulækjarkoti, voru
búnar að láta sig dreyma um kristilega
fundi fyrir konur. Þá var það að konu eina
dreymdi draum og sá fullt af konum og
kertaljósum á heimili Guðnýjar. Þar með
hafði Guðný fengið staðfestingu þess að
tíminn væri kominn. Þær systur auglýstu
fyrsta fundinn. Þær biðu spenntar og I
mikilli óvissu um það hvort nokkur kæmi.
En þær urðu yfir sig undrandi þegar bilarnir
streymdu að og konurnar tóku að tínast inn
á fundinn.
Nú hafa þær hist í fjögur ár. Eldstó kaffi
er rekið af hjónunum Guðlaugu Helgu og
Þór og í kjallaranum er keramikverkstæði,
en Þór er einn af fáum lærðum leirkera-
smiðum landsins. Á miðhæðinni er síðan
kaffihúsið sem Guðlaug Helga sér um að
mestu en á efstu hæðinni býr fjölskyldan.
Allt er þetta til húsa í gömlu símstöðinni
sem reist var árið 1943 og er við sjálfan
hringveginn, þjóðveg númer eitt.
Ákaflega notalegt er að koma inn í
heimilislegar stofurnar þar sem ægir saman
hinum fegurstu koppum og krúsum úr
keramik, þurrkuðum blómum, myndum og
ýmsu öðru sem gerir staðinn ákaflega
hlýlegan. Það fyrsta sem maður rekur
augun í er gömul mynd af sveitabæ og
áletrað: „Drottinn blessi heimilið."
Stofurnar tvær fylltust smám saman af
25 konum og kertaljós voru á öllum
borðum. Maríanna söngkona leiddi sönginn
með sinni undurfögru rödd. Kaffið og
heimabakaðar vöfflurnar yljuðu okkur og
glöddu. Gleði og vinátta einkenndi sam-
félagið.
Ég minntist á Maríu við gröfina á fyrsta
páskadagsmorgun en hún fann ekki Jesú.
Hún var vonlaus og miður sín. En allt
breyttist þegar Jesús sagði nafnið hennar.
Það sama gerist þegar við tökum á móti
Jesú og lífinu í honum og hann fær að
snerta djúp sálar okkar, hið innsta í veru
okkar. Þá breytist allt hjá okkur líka.
Ég sagði þeim frá lífi mínu og starfi sem
kristniboða í Kenýu. Þær fengu að heyra
um konurnar á sléttunni í Kongelai í Pókot.
Þar lifa þær úti á hjara veraldar, einangraðar
frá öðrum svæðum héraðsins, landsins og
heimsins alls. Lífið hefur ekki farið mjúkum
höndum um þær i þaráttu við sjúkdóma og
dauða, hungur og öryggisleysi. En sumar
þeirra hafa fengið að kynnast Jesú. Jesús
hefur nefnt nafn þeirra og þær hafa opnað
sig fyrir honum. Þær hafa fundið fyrir
snertingu hans og allt hefur breyst.
Vandamálin eru hluti lífsins áfram, kannski
er litil breyting i hinu ytra. En líf þeirra er
breytt, þær eiga Jesú. Líf þeirra fengið yfir
sig nýjan blæ þar sem vonin ræður. Þær
eru óendanlega dýrmætar í augum Guðs.
Á Eldstó kaffi þetta kvöld var nærvera
Guðs svo sterk. Það var sem Jesús stæði í
miðri stofunni og brosti við okkur, hverri og
einni, á sinn mjúka, hlýja og nærfærna hátt.
Við sungum saman og báðum saman.
Við báðum fyrir fjölda bænarefna. Við kom-
um úr mörgum áttum og vorum á öllum
aldri. Sumartengjast hvítasunnukirkjunni i
Kirkjulækjarkoti, aðrar eru í þjóðkirkjunni á
svæðinu. Þarna var prestsfrúin í Odda
ásamt yndislegri dóttur sinni, Katrin
nýbakaður kennari úr Reykjavík og tvær
konur af dvalarheimili aldraðra.
Drottinn tengdi okkur saman. Við vorum
eitt i honum. Ég sneri með gleði heim frá
konunum á Hvolsvelli.
Staldraðu við og leyfðu Jesú að brosa til
þin, hrefya við þér og nefna nafnið þitt.
Ég þakka fyrir mig, kæru Aglow-systur á
Hvolsvelli. Kvöldið var ógleymanlegt.
Höfundur er hjúkrunarfræðingur
og guðfræðinemi
31