Bjarmi - 01.12.2004, Blaðsíða 32

Ragnar Snær Karlsson og Málfríður Jóhannsdóttir
Innihald og merking
AÐVENTUNNAR
Á undanförnum 25 árum höfum
við hjónin notað hvert tækifæri til
að vekja athygli á tilgangi og inni-
haldi aðventunnar. Greinin hér er
skrifuð með þaö í huga að hún sé
til hjálpar og blessunar í að gera
aðventuna hátíðlega.
Saga og upphaf
Þegar desember nálgast leitar
hugurinn með tilhlökkun til jólanna .
Aðventan er á næsta leiti. Aðventan
markar upphaf kirkjuársins og upp-
haf jólaundirbúningsins. Orðið
aðventa er komið úr latinu
(ad og venire) og þýðir að koma
(adventus). Aðventan byrjar fjórum
sunnudögum fyrir jól, á þeim
sunnudegi sem fellur næst 30. nóv-
ember, hún endar á aðfangadags-
kvöldi. Ef aðfangadag ber upp á
sunnudag er hann talinn sem
4. sunnudagur í aðventu.
Aðfangadagskvöld hefst síðan kl.
sex eða við sólarlag.
Upphaf aðventunnar má rekja að
minnsta kosti fram á fjórðu öld. Þá
var aðventan timi yfirbóta og undir-
búnings fyrir opinberunarhátíð
Krists þann 6. janúar (skirnar-
dagar). Á sjöttu öld var aðventan
færð fram fjórum vikum fyrir jól, og
nýjum helgisiðum bætt við.
Á níundu og tíundu öld var síðan til-
gangur aðventunnar víkkaður og
endurkomuboðskapnum um Jesú
þá bætt inn í.
Tilgangurinn
Aðventan eða jólafastan eins og
við köllum hana er sá tími sem við
notum til þess að þúa okkur undir
jólin með bæn og föstu. í okkar
kirkju (evangelísku lútersku
kirkjunni) er litur aðventunnar fjólu-
blár sem er litur föstunnar. Sumar
kirkjur nota aðra liti eins og dökk-
blátt og Ijósblátt (sem vísar þá í
sköpunina, himininn og vötnin í 1.
Mósebók.). Fjólublái liturinn litur
föstunnar er litur konungdóms, á
aðventu (jólaföstu) biðum við eftir
komu konungsins sem er Jesús.
Fjólublái liturinn táknar einnig iðrun
og yfirbót, og einnig er hann litur
páskaföstunnar. Það er náið sam-
band á milli jólaföstu og páska-
föstu. Fæðing og holdtekja Jesú
verður ekki aðskilin frá friðþæging-
arverki hans, krossfestingu hans og
upprisu. Tilgangur þess að Jesús
kom í þennan heim var sá að
„Orðið varð hold og bjó með oss.“
Það er fyrir líf og starf Jesú Krists,
hans þjáningu, dauða og upprisu að
við eigum eilíft líf í honum. Það var
og er opinberun Guðs náðar til
okkar að Jesús dó fyrir okkar mis-
gjörðir.
Á aðventunni er kastljósinu beint
að fæðingu Krists og komu hans til
okkar mannanna. En aðventan
bendir okkur einnig á seinni komu
hans til okkar þ.e.a.s. endurkomu
Krists. Aðventan er því eitthvað
mun meira en það að halda upp á
2000 ára sögulegan atburð. Sá
atburður sem við minnumst er að
sannleikurinn um Guð opinberaðist i
Kristi. Kristur verður sannleikurinn,
hin fullkomna sáttarfórn sem er
vegurinn og lífið. Þess vegna á öll
sköpun hans að vera í sátt hans
vegna. Við lifum á merkilegum og
spennandi tímum, eins konar milli-
bilsástandi. Annars vegar á tímum
uppfyllingar spádóma um hann og
á tímum eftirvæntingar um
endurkomu hans.
Vegna þessa millibilsástands
fjalla margir af biblíutextum aðvent-
unnar um endurkomu Krists, um
ábyrgð okkar sem kristinna einstak-
linga, um trúfesti hans, um dóm, og
von um eilíft líf. Þannig eru tvær
hliðar á aðventunni, fortíð og fram-
tíð. En við erum í nútíð. Við eru á
nokkurs konar ferðalagi trúarinnar
og Kristur er með okkur í þessu
ferðalagi. Hann er hér i nærveru
sinni í sínum heilaga anda. Von
okkar er sú að hann mun koma
aftur í dýrð sinni og sækja þá sem
honum tilheyra. Þessi von ætti að
hvetja okkur til að lifa i iðrun og
þroska okkar trúarlíf. Enginn vill
vera barn að eilífu, okkur er ætlað
32