Bjarmi - 01.12.2004, Page 33

að þroskast og vaxa. Barnatrú er
góð þegar við erum börn en eftir
því sem við fullorðnumst
verður trú okkar að
dýpka og vaxa. Sú stað-
reynd að við erum á
milli þessa tveggja
tímaskeiða þ.e.a.s. upp-
fyllingar og komandi
tima ætti að hvetja
okkur sem kristna menn
til ábyrgðar um að vern-
da siðgæði og trú okkar
á Jesú Krist, til þess að
við verðum tilbúin þegar
hann kemur aftur sem
konungur, frelsari og
endurlausnari.
Aðventan er því tími
sem kristnir menn eiga að
nota til þess að búa líf sitt
og heimili undir komu
frelsarans. Það er því
mikilvægt að þessi tími
einkennist af
eftirvæntingu og
endurnýjun í trúarlífi
okkar. Aðventan er tími
þar sem við þráum lausn
frá öllu því illa sem í
heiminum er, óréttlæti, harðræði,
harðstjórn, o.þ.h. Það er sú von
sem við höldum í þó okkur finnist
hún oft lítil og þrátt fyrir að okkur
finnst Guð kannski vera fjarri. Vonin
um að hann muni koma aftur og
verði konungur, hinn smurði sem
mun flytja frið, réttlæti og réttsýni í
sýktan heim.
í aðventunni eru stórkostleg
loforð falin, en það er líka mikil
alvara og áminning í henni, saman-
loforð og hins vegar dóm, er hún
tími undirbúnings og bænar. Bænir
auðmýktar, skuldbindingar, frelsunar
og bænir þeirra sem ganga í myrkri
og þrá að lifa í Ijósi.
Andi aðventunnar endurspeglast
vel í dæmisögunni um brúðar-
meyjarnar sem bíða í eftirvæntingu
eftir brúðgumanum.
ber endurkomuboðskapinn um
Jesú. ( þeim boðskap er talað um
dómsdag og endanlegt uppgjör
mannsins gagnvart Guði. Það er
uppgjör mannsins á lífi sínu.
Boðskapur aðventunnar er líka
boðskapur um ábyrgð hins kristna
manns á lífi sinu og boðskapur um
eilíft líf - eilíft líf sem byrjar nú í
dag.
Vegna þess að aðventan hefur
þessi tvö þemu, annars vegar
Þá er likt um himnaríki og tíu meyjar, sem fóru til móts
vid brúdgumann meö lampa sína. Fimm þeirra voru
fávísar, en fimm hyggnar. Þær fávísu tóku lampa sína,
en höföu ekki olíu meö sér, en hinar hyggnu tóku olíu
meö á könnum ásamt lömpum slnum. Nú dvaldist
brúögumanum, og uröu þær allar syfjaðar og sofnuöu.
Um miönætti kvaö viö hróp: Sjá, brúöguminn kemur,
farið til móts viö hann. Þá vöknuöu meyjarnar allar og
tóku til lampa sína. En þær fávísu sögðu viö þær
hyggnu: Gefiö oss af olíu yöar, þaö er að siokkna á
lömpum vorum. Þær hyggnu svöruöu: Nei, hún nægir
aldrei handa öllum. Fariö heldur til kaupmanna og
kaupiö handa yöur. Meöan þær voru aö kaupa, kom
brúöguminn, og þær sem viöbúnar voru, gengu meö
honum inn til brúökaupsins, og dyrum var lokað.
Seinna komu hinar meyjarnar og sögðu: Herra, herra,
ijúk upp fyrir oss. En hann svaraöi: Sannlega segi ég
yöur, ég þekkiyður ekki. Vakiö því, þér vitið ekki daginn
né stundina. (Matt 25:1-13)
33