Búnaðarrit - 01.01.1969, Side 153
SKÝRSLUR STARFSMANNA
143
landstólpi“, en Gísli Kristjánsson og Agnar Guðnason
svöruðu fyrirspumum þeirra um landbúnaðarmál á Is-
landi. En ég hafði frætt þá um flest af því, sem fyrir
augu bar á ferðalaginu um landið.
Þá vil ég geta þess, að allir ráðunautar Búnaðarfélags-
ins höfðu meira eða minna að starfa í sambandi við hina
miklu Landbúnaðarsýningu, sem haldin var hér í Reykja-
vík í ágúst, við undirbúning hennar og á meðan liún var
opin. Þar kom í minn hlut að aðstoða við þróunardeild-
ina, safna gömlum verkfærum, sem notuð voru á bænda-
býlum, úti og inni, og koma þeim fyrir á sýningunni.
Síðan vera við flesta eða alla daga og svara fyrirspumum
sýningargesta, sem margir liöfðu ekki séð þessi verk-
færi fyrr, og svo að sýningu lokinni að taka þau niður,
búa um þau og skila þeim til eigenda. Var mest af þess-
um gömlu munum fengið frá tveimur mönnum — þeim
Agli Ólafssyni á Hnjóti í Rauðasandslireppi og Emil
Ásgeirssyni í Gröf í Hrunamannalireppi, en ýmislegt,
sem á vantaði, sótti ég í Borgarnes í Byggðasafn Borg-
firðinga og Mýramanna.
Þá var á síðastliðnu sumri lokið við að raða munum
þeim, sem Halldóra Bjarnadóttir liefur gefið Búnaðar-
félagi íslands, í þartilgerða sýningarskápa á skrifstofu-
hæð félagsins í Bændaliöllinni. Um fyrirkonnilag allt sá
Stefán Jónsson arkitekt, en ég aðstoðaði liann nokkuð
við það. Hafði þetta tafizt talsvert, einkum sökum þess
að torvelt reyndist að iitvega lientug líkön undir þjóð-
búningana þrjá. Nú þegar era sýndir þarna eitt lmndrað
munir, en á fleirum er von síðar, munum, sem verða hjá
Halldóra, meðan hún lifir. Langmest ber á ullariðnaðin-
um, enda er sú grein heimilisiðnaðarins Halldóru hjart-
fólgnust. Verður mörgum, sem koma á skrifstofuna, star-
sýnt á þessa muni, en skáparnir era um 10 metra langir
og 110 cm breiðir. Fröken Halldóra B jarnadóttir er heið-
ursfélagi Biinaðarfélags Islands.