Búnaðarrit - 01.01.1971, Qupperneq 270

264
BUNAÐARRIT
þúsund eða sem svarar helmingur af launum viðmiðunar-
stéttanna.
Enda þótt bændur séu sparsamir, lirukku þessar tekjur
þeirra ekki fyrir nauðþurftum 1969. Skuldaaukning um-
fram eignaaukningu varð kr. 14.686,00 það ár. Allt bendir
til þess, að afkoma bænda á árinu 1970 hafi verið enn
hikari en 1969, en tölur liggja enn ekki fvrir um það.
Tvennt liefur létt nokkuð baráttu bænda fyrir tilveru
sinni. 1 fyrsta lagi aðstoð sú, sem Bjargráðasjóður liefur
veitt, bæði sem vaxtalaus lán til þeirra, sem liarðast liafa
orðið úti vegna uppskerubrests á túnum undanfarin ár,
og sem óafturkræf framlög vegna liluta af kostnaði við
beyflutninga og vegna liluta af því tjóni, sem Heklugosið
sl. vor olli.
Bjargráðasjóðurinn liefur nú verið mjög efldur, meðal
annars með framlöffum frá bændum. Hann er landbún-
aðinum ómissandi öryggi, sem bændur þurfa að standa
vörð um að eflist, en ekki rýrni, umfram það, sem krónan
smækkar. Það gera bændur bezt með því að standa í
skilum með greiðslur afborgana til sjóðsins. Það munu
þeir gera, því orðheldni í viðskiptum og skilvísi er aðall
íslenzkra bænda.
1 öðru lagi liafa lausaskuldalánin létt mörgum bónda
að standa í skilum og koma búrekstrinum í svipinn í við-
unandi horf.
I fyrra gagnrýndi ég löggjöfina, sem heimilaði breyt-
ingar á lausaskuldum bænda í föst lán, og framkvæmd
hennar á tvo vegu. Ég taldi þá aðstoð, sem heimilt væri
að veita samkvæmt lögum þessuni, ófullnægjandi fyrir
150—300 bændur, sem ættu of lítil veð eða gætu ekki
fengið lánardrottna sína til að taka hin ríkistryggðu
skuldabréf upp í skuldirnar. Taldi ég nauðsynlegt að
veita þessum bændum kreppubjálp. Einnig taldi ég þörf
að lengja umsóknarfrest um lánin verulega og kynna
bændum og lánardrottnum þeirra tilgang og kosti þess-
arar gagnlegu löggjafar. Hvorugu þessu atriði var sinnt.