Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 45

BÚNAÐARRIT
43
Eins og það getur verið hætta á að mjólkin hland-
ist einhverjum málmum, sem koma úr valninu, eins
gctur það og verið að mjóllcin taki i sig þessa málma
heint úr mjaltafötunum, skilvindunni eða strokkn-
um. Sá siður hefur útbreiðzt mjög á síðari árum, að
fyrir mjaltafötur noti menn hinar svo kölluðu g'al-
vaniseruðu fötur. Slíkt er alger óhæfa, því í hinni
svo kölluðu „galvaniseringu“ er mikið af zinki.
Zinkið leysist upp í mjólkinni og veldur hinu megn-
asta óbragði af smjörinu. Sem mjólkurílát eru því
hinar „galvaniseruðu“ fötur óhæfar, en í þeirra stað
eiga að koma tinhúðaðar fötur.
Áhöldin.
Það er mjög mikilsvert, að þau áhöld, sem notuö
eru, séu bæði góð og hentug. Skilvindan er dýrasta
áhaldið og mikið veltur á því, fyrir framleiðandann,
að hún sé góð. Eins og allir vita er henni ætlað það
hlutverk að skilja feitina frá undanrennunni. Sé liún
orðin slitin, eða ef hún er í eðli sínu léleg, vinnur
hún ekki hlutverk silt að fullu, hún skilur feiti eftir
i undanrennunni, og sú feiti fer forgörðum, að milclu
eða öllu leyli hjá framleiðandanum. Sé skilvindan
góð, á hún ekki að skilja eftir meiri feiti í undan-
rennunni en 0,05—0,08%. Hins vegar er það algengt
að skilvindur skilji eftir 0,1—0,5% feiti í undanrenn-
unni. Bændur hafa cnga aðstöðu til að rannsaka
feitimagn undanrennunnar, en það gæti verið al-
gild regla, að ef ekki sezt feiti ofan á undanrennuna
fyrsta sólarhringinn, þá mun skilvindan skilja vel.
Komi hið gagnstæða fyrir getur ástæðan verið: að
skilvindan sé slitin, að hún sé ranglega uppsett (hall-
ist) eða þá af því, að mjólkin er of köld þegar
skilið er.
í smjörgerðinni er það þýðingarmikið atriði að