Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 58
56
BÚNAÐARRIT
leyti með því að hafa rjómann í linri kælingu, en
liafa svo skolvatn smjörsins eins kalt og liægt er
6—7 stig eða minna.
Eins og áður er greint frá er skolun smjörsins þýð-
ingarmikið atriði, sökum geymslunnar. Illa þvegið
smjör verður oft „illsúrt“ þegar frá líður, en eins og
gefur að skilja verður vatnið, sem notað er við þvott-
inn að vera hreint og gott. Það má ekki vera neitt
uppistöðuvatn eða samsafn úr mýrum né keldum.
Þegar þvotturinn er um garð genginn hcfst hnoð-
unin. Ég hef áður minnst dálitið á hnoðunina, í sam-
bandi við áhöldin og þykir mér ekki ástæða til að
endurtaka neitt af því, en ég vildi ráðleggja sem
flestum húsmæðrum að fá sér smáhnoðunaráhald.
Það er hægt að smíða það heima. I sambandi við
notkun sliks hrettis vil ég geta þess, að þegar smjörið
hefur verið skolað, er smjörkornunum safnað sain-
an á brettið og keflinu rennt fram og aftur nokkrum
sinnum, eða þangað til kornin eru farin að vera eitl-
hvað samfelld. Þá er saltinu stráð yfir smjörið og
það síðan linoðað örlítið. Siðan er smjörið látið
híða í 15—20 mínútur, til þess að saltið leysist upp í
vökva smjörsins. Að þeim tíma liðnum er smjörið
siðan fullhnoðað. Smjörið er þá fyrst fullhnoðað,
þcgar það er algerlega þurrt í útliti. Engir vatnsdrop-
ar eiga að vera sýnilegir, þegar smjörið er skorið í
sundur. Samt má ekki ofhnoða smjörið, sé það gex t
verður það glansandi, óeðlilegt og líkist freltar
smurningsfeiti en smjöri.
Eftir að síðasta hnoðunin hefst, verður að gæta þess
að linoða í samfellu þar lil húið er. Ef smjörgerðar-
konan hleypur frá hnoðuninui í miðju kafi, er liadt
við því að vatn renni úr smjörinu í smádropum.
Annars myndi þetta vatn hnoðast inn í smjörið og
verða þar algerlega ósýnilegt og auk þess er þá hætl
við því að vatnsdroparnir, sem eru klemmdir inni