Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 73

B U N AÐ AR li I T
71
inargfaldazt og bankar verið sellir á stofn. Verzlunin
hefur fluttzt úr höndum erlendra selstöðukaupnianna
i hendur íslendinga, kaupmanna, eða kaupfélaga.
Stórúlgerð með vélknúnum skipum hefur komið í stað
róðrarbáta og seglskipa. Ríkisstjörnin hefur verið fluli
frá Danmörku inn í landið, og landið er talið sjálf-
s(a>tt ríki. Kennaraskóli hefur verið stofnaður og
skólaskyldu komið á. Sjúkrahús hafa verið byggð,
kirkjur reistar og háskóli stofnaður. Lög hafa verið
samin og samþykkt um nýbýli og jarðrækt. Hafskipa-
flotinn hefur margfaldast, hafnir verið byggðar og
vitar reistir. Keyptir hafa verið þúfnabanar, dráttar-
vélar og skurðgröfur, áveitur gerðar, túnrækt aukin
og kornrækt rekin. Skógrækt hefur verið byrjuð og
sandgræðsla, en skógar ganga til þurðar og gróður-
land eyðist. Rányrkja er rekin í sumum sveitum og
vanfóðrun gerir búpening afurðarýran. Ekki er búið
að litrýma handormum úr hundum, kláða af sauðfé,
né lús af öllu íolki. Pólitískum flokkum fjölgar og
landið er hertekið, o. s. frv. þannig er áslatt nú.
Þrátt fyrir þó að margt sé vel gert, eru þó margir
óþarflega ánægðir með gamlan ósóma. A ég þar sér-
slaklega við meðferð fénaðar og meðferð landsins.
Bændur landsins, þessir heiðvirðu og grandvöru menn.
sem margir vinna nótt með degi og „klifa þrítugan
hamarinn" lil þess að standa í skilum og greiða lög-
hoðin gjöld, þeir eru margir kaldrifjaðir fyrir með-
ferð á fénaði og landi. Sennilega er það hin harða lifs-
liarátta og langvarandi fátækt um aldaraðir, sem skap-
að hefur þann þjóðar sið, að kosta svo litlu til fram-
dráttar fénaðarins, sem tök eru til. Mörgum finnst
það nóg, ef ekki er horfellir, og er lítið hugsað um,
þó að skepnur séu langdregnar og afurðarýrar. Það
er skiljanlegt að menn langi lil að hafa margan fénað,
en þegar vel er athugað, er margur fénaður ekkert
aðalatriði fyrir bóndann, ekki heldur stórt land. Held-