Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 88
80
B Ú N A Ð A R R T T
mjög snjólétl hérað, en ekki er þar mikið blásið land.
í Fnjóskadal og Bárðardal er nokkur uppblástur en
mikil snjóþyngsli.
Fokliættan er tvímælalaust mest, þar sem saman
í'er laus og léttur jarðvegur og lílil úrkoma og þarf
jarðfok á slíkum stöðum ekki að vera nein bein af-
leiðing af vetrarbeit.
3. Vanfóðrun búfénaðarins.
Ég kem nú að kjarnanum i ritgerð skógræktar-
sljórans, þar sem hann með hagfræðilegum útreikn-
ingum reynir að sýna fram á, að búfénaður okkar sé
stórkostlega vanfóðraður á vetrum og, að stórlcostleg
rányrkja eigi sér liér slað. Að vísu játar höf. að
grundvöllurinn, sem hann byggir á sé ekki sem traust-
astur og vil ég nú sýna fram á, að hann er algerlega
lialdlaus.
Hvað vanfóðrunina áhrærir þá er niðurstaða H. B.
þessi: Þegar hann hefur áætlað öllum húpeningi það
fóður, sem hann telur, að minnst verði komist af
með, ef um sómasamlega fóðrun sé að ræða, vantar
45 078 000 fóðureiningar af vetrarfóðri Lil að full-
nægja þörfinni. Kg skal ekki bera á inóli ]>ví, að um
nokkra vanfóðrun á búpeningi sé hér að ræða að
staðaldri, einkuin á hrossum, en að jafn stórfelld van-
fóðrun eigi sér slað eins og Hákon vill vera láta, gel
ég ekki fallisl á. Þennan stórfellda fóðurskort fær
hann fram með því að reikna fóðurþörf sauðfjárins,
yfir veturinn, miklu meiri en hún raunverulega er.
Hann áætlar ánni 100 fe. eða 2,5 hesta af útheyi og
geldkind 2 hesta af útheyi. Þetla svarar nokkurn-
veginn lil heyeyðslunnar i hörðustu héruðum hér á
landi, þar sem snjóþyngzli eru mest og innistöður
lengstar, en er fjarri því að vera meðaltal fyrir landið.