Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 95

B U NAfiAlí R T 'I'
<K’>
Það vcrða ]>á <S,‘{,5 fc. scm ]mrfa að fást af hektara,
cða röskir tveir heyhestar.
Af niðurslöðu H. B„ sem cg visaði lil hér að fram-
an, verður ekki annað skilið, en að það fóðurinagn,
scm búfénaðurinn fær af engjum og óræktuðum bit-
liaga, sé þaðan tekið, án þess nokkuð lcomi í stað-
inn og sé því rányrkja. Jarðvegurinn og landið rýrni
að sama skapi. Þetta er nú vafalaust sagt gegn betri
vitund, eins og lika kom fram í útvarpserindi Há-
konar, þótt ég geti ekki rakið það bér. Öll gróin jörð
fær nokkra frjógun utan að, sem nægir til viðhalds
einbverri lágmarksuppskeru, sem fer bæði eftir þvi,
bve mikil þessi utanaðkomandi frjómögn eru, jarð-
vegsástandi og öðrum gróðurskilyrðum.
Með ryki í loftinu berast molnuð steinefni, sömu-
leiðis með leysingarvatni. Með regnvatni berst líka
rylc og uppleyst köfnunarefni. Bakteríur í jarðvcgin-
uin vinna köfnunarefni úr loftinu og beitarland fær
nokkurn hluta beitarinnar endurgoldinn með saurind-
mn beitarf járins. Enginn vafi er á því, að þessi nátt-
úrlega frjógun nemur miklu meira en því, er þarf til
að viðhalda 2ja beyhesta uppskeru af lia, og sé ég
því eigi, að hægt sé að færa rök fyrir rányrkju í þeim
skilningi, að meiri frjóefni séu tekin af landinu með
beit, en þau sem því berast á náttúrlegan hátt. Þetta
sýna engjalönd okkar reyndar ínjög greinilega. Þau
hafa verið slegin ár eftir ár í bundruð ára og án þess
að hægt sé að benda á noklcra afturför af þeim
ástæðum.
Það má vel vera, að á einstaka stað sé of mikið á
lieitarþol landsins lagt, en ég hygg það verði ekki sýnt
fram á með neinum rökum, að þessu sé yfirleitt til
að dreifa.
Það er heldur ekki með neinum rökum bægl að
sýna fram á, að beitin sé bein orsök til uppblásturs
<>g landauðnar. Hún getur stutt að slíkum landspjöll-