Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 105
BÚNAÐARRIT
103
framleiðslu sláfurdilka. Um l'leiri kyn mætti hér
ýmislegt segja, en rúmsins vegna verður því slepjit.
Kn ég held að með Border-Léicester-féð, sein hér er,
sé reynslan sú, að það sé hraust.
Þótt reynt yrði að flytja hingað inn fjallafjárkyn
og gera tilraunir með það, eins og skólastjórinn legg-
ur til, má alls ekki, í sambandi við þá úppástungu, slá
nokkuð slöku við með ræktun okkar fjár. Fyrst og
l'remst er óvíst, hvernig þær lilraunir gæfust og þarf
langan tíma til þeirra, og þótt horl'ið yrði að því ráði
að breyta hér algerlega um fjárkyn, hlj'ti það að taka
langan tíma.
Brezkir bændur hafa stórbætt sín fjárkyn með úr-
vali. Fjallafjárkynin, sem hér hefur verið minnst á,
hafa þeir ekki getað „fóðrað upp“ því að þau ganga
úti hjá þeim, vetur og sumar. Við gelum lika stór-
bætt okkar fé með úrvali. Góð meðferð l’lýtir fyrir
arangri. En við þurfum að auka fóðurgæðin, handa
fénu. Misjöfn liey valda vanhölduin og óhreysti. Al-
drei ætti þó að gefa fé töðu, sem sprottin er af áburði
sauðataðs.
Stefnan í úrvalinu hér er rétt: Betra vaxtarlag,
ákveðið fjárbragð, en svo má ekki gleyma svipmóli
og því að skinnið sé laust — rúmmikið, — það eru
gleggstu hraustleika einkennin og um leið afurða-
cinkenni. Fjöldi bænda þekkir ekki enn bezta ullar-
far og gott skinn á kindum sinum. Þá þarf að taka
mjög mikið tillil lil ættanna, velja eftir afurðakosl-
um og öðrum kostum þeirra, jafnvel þótt það tefji
l’vrir fonninu (vaxtarlagi). Hér þarf að vinna miklu
meira en gert er, með almennum samtökum og starf-
semi. Einn maður hjá Búnaðarfélagi íslands getur
ekki annað því öllu, og þarf þó að vera sem laus-
astur við skriftarstörf.
Hægast er að ná til allra með sýningum. En sýn-
ingarnar 4. livert ár er allt of lítið. Búnaðarsambönd-