Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 166
164
B Ú N A Ð A R RI T
í tillögum mínum lil búnaðarþings 1939, ger'Öi ég
ráð fyrir, að trúnaðarmennirnir væru búnaðarháskóla-
kandídatar eða mcnn með ekki lakari menntun. í
öðru lagi, að ekkert land megi taka til ræktunar —
eigi það að njóta styrks — nema það sé áður viður-
kennt af fagmanni. — Hér við þarf að bæta, að
áætlanir séu gerðar af hvers konar mannvirkjum,
sem styrkja á, nema hvað leiðbeiningar og fyrirmæíi
geta nægt um smávægilegar framkvæmdir.
Að hér er miðað við búnaðarháskólalcandídata scm
trúnaðarmenn, er gert fyrst og fremst vegna þess, að
þeir hafa að menntun lil mest til brunns að bera í
þá stöðu, af mönnum, sem hér er völ á. Og þó hópur
þeirra sé þunnskipaður, miðað við þörfina, ])á er eða
réttara sagt var auðveldast að stækka þann hóp, eins
og aðstaðan var fyrir stríð. — Að vísu má segja, að
landbúnaðarháskólanám erlendis henti ekki að öllu
leyti lándnámsstarfinu hér. Sumu mætti að skað-
litlu sleppa, en annað þurfi að koma í staðinn.
Óþarft mun að taka það fram, að prófvottorð eitt
er engin sönnun l'yrir starfshæfni mannsins. Menn
eru fyrst fullgildir í starfi sínu, þegar skóli reynsl-
unnar hefur þjálfað þá til, og komið er í Ijós, að
þekkingin er borin uppi af manngildi.
Nokkuð hefur verið rætt um lramhaldsnám í bn-
fræði við annan livorn bændaskólann, og þá helzt
Hvanneyri, en því miður hefur ])að mál ekki náð
lram að ganga.
Eins og stendur, er ekki hægt fyrir íslendiriga að
sækja nám til annara landa í Norðurálfu. Hvað sii
hindrun stendur lengi, verður ekki vitað. En hvað
sem því líður, virðist full ástæða vera lil þess, að
tekinn verði nú aftur upp þráðurinn um framhalds-
nám í búfræði hér lieima fyrir, og að það nám yrði
að minnsta 1íosli fyrst um sinn sniðið fyrir trúnað-
armenn eða héraðsráðunauta.