Búnaðarrit - 01.01.1950, Blaðsíða 10
6
BÚNAÐARRIT
Fimm barnanna náðu fullorðinsaldri, en hin dóu í
bernsku.
Vorið 1864 fluttust þau hjónin búferlum frá Torfu-
stöðum að Giljalandi í Haukadal, og var Jósef þá ö
vetra gamall. Vorið 1865 gerði stórhríð, sem stóð
marga daga, eftir það að fé var komið til fjalls og
farið að liggja úti, og hrakti þá mikinn liluta fjár-
ins frá Giljalandi í gljúfragil, sem umlykja land
jarðarinnar á tvo vegu, og fórst þar. Beið Björn
bóndi mikið eignatjón við þetta áfelli, svo að bú-
skapur þeirra hjóna var aldrei nema svipur hjá sjón
móti því, sem áður var, því að þau höfðu t'lutt með
allmargt sauðfjár að norðan í Dalina. Giljaland
reyndist þeim því illa, og fluttust þau þegar eftir
íjármissinn þaðan að Þorsteinsstöðum fremri í sömu
sveit. — Eftir það, að foreldrar Jósefs fluttust að
Þorsteinsstöðum, tók heilsu móður hans mjög að
hraka, unz hún andaðist 6. olctóber 1871, hálfsextug
að aldri. Ingibjörg Hallsdóttir var gáfuð kona, vel
upplýst og trúkona mikil. Það lætur að líkum, hví-
líkur harmur hefur verið kveðinn að inum unga syni
hennar, er hún féll frá.
Eftir andlát konu sinnar brá Björn á Þorsteins-
stöðum bxíi vorið 1872, og kom þá syni sínum, Jósef,
fyrir í vist hjá vini sínurn, Jóni bónda Bjarnasyni að
Fögrubrekku í Hrútafirði. Varð hann þá þegar að
vinna fyrir sér sem smali og léttadrengur. Dvaldist
Jósef þar síðan þar til hann fór af landi burt. Jón
bóndi „fylgdi öldinni". Var hann því nær blindur,
þegar Jósef kom þangað. Kona Jóns var allmiklu
yngri en hann. Bjuggu þau hjón ágætu búi, þó að
ekki væri það stórt, enda voru þau búhyggin, svo að
af bar. En þau reyndust Jósef, eins og hann hefði
verið barn þeirra, og kallaði hann Jón jafnan fóstra
sinn. Bar hann injög hlýjan hug til þeirra hjóna tit
æviloka.