Búnaðarrit - 01.01.1950, Blaðsíða 22
18
B U N A Ð A R R I T
eins komið eitt slcip til Popps verzlunar. En það
hafði ekki annað að í'iytja en salt og leirtau. Skip
þetta lá á Hofsóis frarn í ágústlok og komst hvergi.
Var sagt, að skipverjar hefðu haft lítið að eta, Jjegar
fram á sumarið kom. Ég lagði drög að því um vorið
snemma að fá mat frá Akureyri, og fékk ég liann.
En matvöruna varð ég að flytja á sleðum vfir Hjalta-
dalsheiði. Varð flutningskostnaður eins mikill og
innkaupsverð vörunnar.
Þegar kom fram á vorið, kom dálítill hlýindakafli
og ofuriítill gróður, en spretta varð ákaflega lítil það
sumar.
Þá gengu mislingar um landið, eins og kunnugt er,
en þeir höfðu ekki til landsins komið síðan 1846,
svo að allt yngra fólk fékk mislinga og fjöldi dó.
Mest dó af börnum og vanfærum konum. Upp úr
mislingunum fengu margir alls konar veiki, lungna-
hólgu, taugaveiki o. fl. — Svo köld var tíðin í júli
og ágúst, að t. d. á Hólum þurftum við tvisvar sinn-
um á túnaslætti að fara inn um miðjan dag, og kom
þá grasfyllir af snjó. Á hverjum morgni, dag eftir
dag og viku eftir viku, voru þil klökuð, þau sem
vissu mót norðri. í ágústmánuði kom aldrei sólskins-
dagur fyrr en á höfuðdag. Þá fyrst var farið að snúa
töðu í Skagafirði. Sprettan var hörmulega litil.
Fyrstu nemendur mínir á Hólum voru þeir Her-
mann Jónasson, síðar alþm. á Þingeyrum, Hallgrím-
ur bróðir hans, Guðmundur G(uðmundsson, síðar
hrstj. á Þúfnavöllum, og Þórarinn, hróðir Jóns hrstj.
Jónssonar á Hafsteinsstöðum. Hallgrímur dó um
sumarið úr afleiðingum mislinganna. Auk þeirra
hafði ég vinnumann, Sigfús Jónsson að nafni. Við,
allir þessir menn, gengum að slætti, og var það rösk-
legt lið. En svo lítil var sprettan á Hólaengi það
sumar, og svo erfiður heyskapurinn, að ekki var það
meira en 150 hestar af útheyi, sem lá eftir okkur.
>